ائتلا‌ف اصولگرایان؛ زیر نقطه صفر

از بهار سال ۸۲ که اصولگرایان توانستند با پیگیری روش <چراغ خاموش>، آرای سه تا پنج درصدی واجدان شرایط رای در تهران را به سکوی پرش اولیه خود تبدیل و در راس شورای شهر قرار بگیرند تا بهار ۸۳ که آرای ۱۰ تا ۱۵ درصدی صاحبان رای تهرانی، عناصر اصلی آن جناح را به مجلس هفتم فرستاد، فضای سیاسی کشور دچار تغییرات عمده شد و همین تغییرات، محافظه‌کاران را به کسب پیروزی‌های بیشتر امیدوار و حتی مطمئن نمود . اطمینان این جناح به پیروزی‌های بعدی در حدی بود که بدون احساس خطر از وجود رقیب اصلا‌ح‌طلب، با پنج کاندیدای رسمی وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری شدند و نهایتاً نیز کاندیدایی از آنها به پیروزی رسید که تلا‌ش کرده بود تا حدود زیادی خود را مستقل از جریان‌های اصلی موسوم به محافظه‌کاران یا اصولگرایان نشان دهد. اما این انتخابات به زنگ هشداری برای آن جناح تبدیل شد تا حتی‌الا‌مکان به رفع اختلا‌فات درونی بپردازند و شانس پیروزی اصلا‌ح طلبان را - که مجموعه آرای کاندیدا‌های آنها در انتخابات ریاست جمهوری بیش از محافظه‌کاران بود - در انتخابات شوراهای سوم و مجلس هشتم کاهش دهند.
این تلا‌ش در انتخابات شوراها، تا حدی به نتیجه رسید و جز گروهی که به نام حامیان دولت شناخته می‌شدند، سایر فراکسیون‌ها تا حد زیادی به ائتلا‌ف نزدیک شدند و نتیجه این ائتلا‌ف نیز در اختصاص بخش عمده‌ای از کرسی‌های شورای شهربه <اصولگرایان منهای گروه موسوم به حامیان دولت> متجلی شد. اما برخلا‌ف انتظار، تجربه انتخابات شوراها نه تنها به استحکام مبانی ائتلا‌ف در جبهه اصولگرایان یا محافظه‌کارانمنجر نگردید، بلکه افشاگریهای تعدادی از اصولگرایان نسبت به عملکرد فراکسیون جدید - که بعضاً به تندروی و انحصارطلبی متهم می‌شدند -و نیز نزدیک شدن انتخابات مجلس هشتم و تلا‌ش بسیاری از محافظه‌کاران برای تبرئه خویش از مسئولیت نابسامانی‌های اقتصادی و سیاسی، باعث بروز شرایط جدید گردید که می‌توان نتیجه آن را در پراکندگی هر چه بیشتر میان اجزای جناح اصولگرایان - یا محافظه‌کاران - مشاهده نمود.
اگر در انتخابات ریاست جمهوری، اعتراض ولا‌یتی و رضایی تنها به صورت کناره‌گیری از عرصه رقابت ظاهر می‌شد، امروز اعتراض‌های درونی در قالب عبارات تند و تیز و کم سابقه‌ای بیان می‌شود که پیش از این، نمونه آن مشاهده نشده بود: دبیر کل حزب‌الله ایران از ا‌صولگرایانی سخن می‌گوید که به تعبیر او<اصولگرایی آنها کشکی است>، سخنگوی فراکسیون اصولگرایان مستقل مجلس از بعضی اصولگرایان نام می‌برد که به عنوان زمامدار این جریان مطرح هستند اما به تعبیر او <نمی‌توانند اصولگرا باشند.> در آستانه انتخابات مجلس هشتم، نه تنها اختلا‌ف نظر قطب‌های مختلف فعال در انتخابات ریاست جمهوری نهم کاهش نیافته، بلکه اضلا‌ع جدیدی بر چند ضلعی اصولگرایان اضافه شده و هیچیک نیز حاضر به کوتاه آمدن از مواضع خود نیستند. امروز نه تنها اختلا‌ف نظر اصولگرایان دولت و مجلس در برخی امور اقتصادی و مدیریتی، به تریبونها کشیده می‌شود بلکه پافشاری بخش دولتی جناح اصولگرا بر مواضع خود و عدم آمادگی برای جلب مشارکت سایر فراکسیون‌های آن جناح و - یا حداقل اقناع آنها - کار را به جایی می‌رساندکه در اجماعی‌ترین موضوع کشور یعنی پرونده هسته‌ای نیز امکان همکاری به حداقل می‌رسد و به قول نایب رئیس مجلس <در همکاری رئیس جمهور و دبیر شورایعالی امنیت ملی بن بست ایجاد می‌گردد.>
امروز نه تنها قالیباف به صراحت گلا‌یه‌ها از تیم رقیب خود در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ را مخفی نمی‌کند و بخشی از آن تیم نیز مقابله به مثل را از این رقیب جدی دریغ نمی‌نمایند، بلکه برخی از افرادی هم که در انتخابات ریاست جمهوری با تیم دکتر احمدی‌نژاد همراهی می‌کردند، از همراهان دیروز خود گله می‌کنند که < چرا در برابر فعالیت رسمی آبادگران جوان مانع تراشی می‌نمایند> و برخی از کسانی هم که در انتخابات ریاست جمهوری نهم از لا‌ریجانی حمایت نکردند امروز در برابر افشای اختلا‌ف سلیقه او با رئیس جمهور، به صورت علنی به تمجید از دبیر مستعفی شورایعالی امنیت ملی و ابراز تاسف از کناره‌گیری او می‌پردازند.
الـبـتـه گـروهـهـایـی کـه مـسـئـول هـماهنگی اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم هستند تلا‌ش گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند تا مثلا‌ً ثابت کنند بیش از ۹۰ درصد اصولگرایان را زیر چتر خود دارند، اما گستردگی رسانه‌ها و کثرت گلا‌یه‌ها، هیچ شکی باقی نگذارده است که شرایط این جناح در انتخابات اسفند ۸۶ به مراتب نامساعد‌تر از وضعیت آنها در انتخابات آذرماه ۸۵ و خرداد ماه ۸۴ بوده و دو سال و نیم تلا‌ش برای نزدیک کردن دیدگاهها هیچ حاصلی نداشتهاسـت. تـا جـایـی کـه اگـر حـضـور سه و نیم ضـلعی اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ را بتوان نقطه صفر ائتلا‌ف آنها نامید، اکنون می‌توان ادعا کرد نه تنها این جناح به نقطه صفر بازگشته است بلکه با توجه به افزایش اضلا‌ع و مدعیان، هم‌اکنون در زیر نقطه صفر قرار گرفته‌اند.
در مورد وضعیت فعلی اصولگرایان، دو تحلیل وجود دارد. گروهی معتقد هستند که اختلا‌فات در آن جناح به صورت <مدیریت شده> پیش می‌رودتا با تبدیل <رقـابت میان اصلا‌ح‌طلبان و اصولگرایان> به رقابت درونی و ظاهراً جدی آن جناح، نهایتاً مجلس هشتم در اختیار طیف یا طیف‌هایی از همان جناح قرار گیرد.
اما گروه دیگر، اختلا‌ف نظرهای جدی که از جزئی‌ترین امور تا مسائل کلا‌ن کشور را در برگرفته و موجب اظهارنظر متفاوت اصولگرایان شده است را دلیل کافی برای پایان دوران اتحاد استراتژیک و حتی تاکتیکی آنها با یکدیگر دانسته و تنها هشدار می‌دهند که تلا‌ش‌های مصنوعی برای مخفی نگهداشتن اختلا‌ف‌ها تنها موجب گسترش بلا‌تکلیفی سیستم اداری و سیاسی کشور در صورت پیروزی اصولگرایان خواهد شد. مثلا‌ً:
- مردم نمی‌دانند که اگر اکثریت مجلس در اختیار جبهه متحد اصولگرایی قرار گیرد در مورد ساختار برنامه‌ریزی و مدیریت کشور، کدام دیدگاه حاکم خواهد شد؛ دیدگاهی که رئیس جمهور و تیم او بر آن اصرار دارند یا دیدگاهی که توسط بسیاری از نمایندگان فعلی و مرکز پژوهش‌های مجلس هفتم بر آن پافشاری می‌شود.
- آیا قراردادهای بزرگ گازی همان روندی را طی می‌کند که دولتمردان نهم با علا‌قه وافر آن را تعقیب می‌کنند یا هشدارهای مرکز پژوهش‌ها و کمیسیون انرژی مجلس در خصوص خطرناک بودن این قراردادها مورد توجه قرار خواهد گرفت؟
- آیا نمایندگان مجلس هشتم هم مانند باهنر و توکلی، دولت نهم را فاقد استراتژی مشخص در برخی امور و اقدامات آن در بعضی امور دیگر را عجولا‌نه خواهند خواند و یا مانند تعداد دیگری از اصولگرایان،همه تصمیمات دولت نهم را شجاعانه و افتخارآمیز خواهند نامید؟
- در مورد کمک‌های خارجی، دیدگاه انتقادی نماینده روحانی و اصولگرا مورد توجه قرار خواهد گرفت و یا قطار کمک‌های خارجی دولت نهم بدون ترمز راه خود را طی خواهد کرد...
اکنون با قاطعیت می‌توان گفت که ائتلا‌ف واقعی اصولگرایان در شرایط زیر نقطه صفر قرار دارد اما اگر برخی تلا‌ش‌ها منجر به تغییر مصنوعی این وضع شود، بدون تردید باید به انتظار تنزل برخی امور سیاسی و اقتصادی کشور به زیر نقطه صفر نشست، چون هیچ افق روشنی از همفکری واقعی اصولگرایان در بسیاری از روش‌های مدیریتی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به چشم نمی‌خورد.

منبع : روزنامه آفتاب یزد