سازمان، مخالف مربیان مرد است

با اینكه پوشش اسلا‌می زنان دوو‌میدانی‌كار ایران چند سال پیش به تایید سازمان تربیت بدنی و شورای برون‌مرزی رسیده و آنها در تورنمنت‌های متعددی شركت كرده‌اند، اما هنوز با محدودیت‌های داخلی روبه‌رو هستند.
حضور زنان دوومیدانی‌كار در مسابقات بین‌المللی از بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان شروع شد. پریسا بهزادی با مقنعه، شلوار و كاور بلند در پرتاب وزنه شركت كرد. هرچند مقامی به دست نیاورد، اما پوشش او، مسوولا‌ن را قانع كرد كه دیگر زنان هم می‌توانند در سطح بین‌المللی مسابقه بدهند. این اتفاق افتاد و حالا‌ هیچ محدودیتی برای حضور زنان در خارج از ایران نیست، اما مشكل اصلی آنها تمرین در پیست‌های داخل كشور است.
اخراج زنان از سر تمرین به دلیل اشرافخانه‌های اطراف به پیست یا جلوگیری از ورود مربیان مرد به ورزشگاه... از مشكلا‌ت عمده است، در حالی كه آنها با همان لباسی تمرین می‌كنند كه در مسابقات بین‌المللی حضور دارند.
این دوگانگی به‌نظر می‌رسد نتیجه سلیقه‌ای عمل‌كردن مسوولا‌ن حراست سازمان تربیت بدنی یا داشتن قوانین جداگانه این بخش باشد. زنان دوومیدانی‌كار در ظاهر تنها با مخالفت مسوولا‌ن حراست ورزشگاه روبه‌رو می‌شوند، معتقدند كه آنها كارشكن اصلی هستند. این در حالی است كه حراست ورزشگاه آزادی نظر دیگری دارد.
یكی از مسوولا‌ن حراست این ورزشگاه كه ترجیح می‌دهد نامی از او برده نشود،می‌گوید: <حراست هیچ مشكلی برای ورزش خانم‌ها ندارد. برای هر رشته‌ای كه مجوز صادر شده باشد و از طریق فدراسیون اعلا‌م كرده باشند، بدون هیچ مشكلی می‌توانندتمرین كنند یا مسابقه داشته باشند.> او برگزاری مسابقات متعدد در پیست دوومیدانی را كه مردان هم حضور داشته‌اند، چه به‌عنوان تماشاگر و چه به‌عنوان مسوول برگزاری مسابقات مثال می‌زند: <ما همیشه همكاری خوبی داشته‌ایم>، اما چرا آنها مخالف حضور مربیان مرد در پیست هستند، در شرایطی كه به گفته ورزشكاران، كارگران مرد در ورزشگاه به راحتی می‌توانند در پیست رفت‌وآمد كنند؟
<هر چیزی باید روال قانونی‌اش را طی كند. اگر فدراسیون مجوز صادر كند كه فلا‌ن مربی مرد باید وارد پیست شود، ما مانع نمی‌شویم. اگر مربیان دوومیدانی مشكلی دارند، باید با فدراسیون در میان بگذارند. طبق قانون ما نمی‌توانیم مانع حضور كسانی بشویم كه مجوز دارند.>
فدراسیون دوومیدانی از كمبود مربیان زن آگاهی دارد و همین‌طور از این موضوع كه اكثر دونده‌های زن مجبور به استفاده از مربیان مرد هستند. در این شرایط به‌نظر می‌رسد كوتاهی از فدراسیون است كه با حراست هماهنگی‌های لا‌زم را انجام نداده است.
به‌خصوص اینكه آنها اعتراف می‌كنند اخراج نبی‌زاده از استادیوم حافظیه به‌خاطر تسویه‌حساب شخصی هیات با او بوده، چرا كه نبی‌زاده ترجیح داده در لیگ باشگاه‌ها با هیات شیراز نباشد، اما فدراسیون هم برای گرفتن مجوز با مشكلا‌تی روبه‌روست. صادق داداشی دبیر فدراسیون می‌گوید: <فدراسیون چندین بار با سازمان تربیت بدنی رایزنی كرده كه این مشكل حل شود، اما موضوع این است كه شخص علی‌آبادی، رئیس سازمان معتقد است كه خانم‌ها نباید مربی مرد داشته باشند. برای همین هیچ مجوز رسمی یا دستورالعملی صادر نشده تا ما هم بتوانیم به مربیان مرد مجوز كار با خانم‌ها را بدهیم.>
در حالی این محدودیت برای دوومیدانی ایجاد شده كه زنان قایقران، در همان ورزشگاه آزادی از مربیان مرد آموزش می‌بینند. داداشی می‌گوید: <قایقرانی فرق می‌كند. شما در زاینده‌رود یا هر جای دیگر می‌توانید خانم‌ها را در حال پاروزدن ببینید، اما در رشته ما حركات فیزیكی زیاد است.>
حالا‌ چرا كارگران ورزشگاه آزادی می‌توانند زنان را در حال انجام این حركات فیزیكی ببینند و مربیان مرد از روی سكوها و با فاصله صدمتری، نه، سوالی است كه كسی برای آن جوابی ندارد.

منبع : روزنامه اعتماد ملی