نگاهی به فیلم ۲۰۴۶ ساخته وونگ کاروای

بعد از نمایش موفقیت آمیز این درام رمانتیك علمی- تخیلی در جشنواره بین المللی فیلم كن، نوبت منتقدین و تماشاگران داخلی بود كه از این فیلم استقبال كنند. «۲۰۴۶» چند هفته قبل در آمریكا و اروپا به روی پرده رفت. البته هیچ كس پیش بینی یك فروش فوق العاده برای این فیلم نمی كرد، اما با این وجود فیلم به صورت یكی از محصولات موفق آسیایی درآمد كه در اروپا و آمریكا به روی پرده رفته است.
گروه زیادی از بازیگران سرشناس سینمای چین و هنگ كنگ در نقش های اصلی این فیلم بازی كرده اند. بازیگرانی مثل: تونی لیونگ، گونگ لی، تاكیو یاكیمورا، فای دونگ، ژانگ زی یی، چن چنگ و مگی چیونگ. فیلم كه حال و هوایی مثل «سولاریس» آندره تاركوفسكی دارد، همچون كارهای این فیلمساز روسی تلفیقی از رنگی و سیاه و سفید است. كشورهای فرانسه و آلمان هم در تولید این محصول چینی و هنگ كنگی سرمایه گذاری كرده اند.
قصه فیلم درباره یك نویسنده است. تصور او بر این است كه آنچه می نویسد درباره آینده است. اما واقعیت امر این است كه نوشته های او همه درباره گذشته ها هستند. در كتابی كه او می نویسد، یك قطار اسرارآمیز هر چند وقت یك بار به «۲۰۴۶» سفر می كند. این محل رویایی یك ناكجا آباد است. تمام كسانی كه به این محل می روند یك قصد و نیت مشترك و یكسان دارند. همه این آدمها می خواهند خاطرات گذشته و از دست رفته خود را درباره این محل - و به شكلی زنده، طبیعی و جاندار- ببینند. گفته شده كه در «۲۰۴۶» هیچ چیزی هیچ وقت تغییر نكرده و نخواهد كرد. با این حال هیچ كس نسبت به صداقت و راستی این گفته اطمینان ندارد، زیرا هیچ یك از كسانی كه به این محل سفر كرده اند، دیگر برنگشته اند. اما یك اتفاق عجیب می افتد. یكی از مسافران «۲۰۴۶» موفق به بازگشت می شود. او در آنجا بود و خودش تصمیم گرفت كه برگردد. این انتخاب و خواست خود او بود. او می خواست تغییر كند.
در اصل قرار بود كه فیلمنامه فیلم چیز دیگری باشد. هدف اولیه وونگ كاروای این بود كه قصه یك مشت زن باج گیر را در بانكوك تعریف كند. نقش این مرد زورگو را قرار بود تاكویا كیمورا بازی كند. ماجراهای فیلم هم در هتلی به نام «۲۰۴۶» اتفاق می افتاد. تولید فیلم «۲۰۴۶» چندین سال طول كشید. بسیاری از صحنه های آن دوباره فیلمبرداری شد. این اثر پر رمز و راز یكی از محصولات پرخرج سینمای هنگ كنگ است. با وجود آنكه ساخت فیلم طولانی شد، اما نتیجه كار یك شاهكار تماشایی، زیبا و شگفت انگیز است كه استحقاق چنین انتظاری را داشت. كاراكتر تونی لیونگ از فیلم قبلی فیلمساز «درحال و هوای عشق» در اینجا گسترش یافته و تبدیل به نویسنده ای شد كه در دهه شصت زندگی می كند. او بعد از آنكه یك دوست قدیمی را در اتاق هتل خود ملاقات می كند، چند روز بعد به آن اتاق برمی گردد و متوجه می شود كه این دوست ناپدید شده است. او به ۲۰۴۶ سفر می كند تا مجموعه ای از برخوردهای مختلف را تجربه كند.
«۲۰۴۶» در زمان سفر كرده و به طور مداوم به زمان حال و گذشته برمی گردد. این پس و پیش شدن زمان هیچ قانون مشخصی ندارد، اما تماشاچی خیلی سریع متوجه این تغییر زمانی می شود. بازی گونگ لی در فیلم خیلی كوتاه و در یك فلاش بك است. نام او در قصه فیلم همان نامی است كه كاراكتر گلی چیونگ در فیلم «درحال و هوای عشق» داشت. از یك نقطه نظر می توان گفت «۲۰۴۶» تلفیقی از تمام كارهایی است كه وونگ كاروای قبل از این در ساخته های قبلی اش انجام داده و حالا در این فیلم آنها را تكمیل كرده است. نقطه قوت كار او دقت در جزئیات مختلف قصه و صحنه است و همین مسئله است كه فیلم را تبدیل به اثری گیرا و دیدنی كرده است. در آغاز فیلم كاراكتر تونی لیونگ یك آدم از دست رفته به نظر می رسد، اما با پیشرفت قصه و حضورش در ۲۰۴۶ تماشاچی متوجه اشتباه خود می شود و در نتیجه گیری نهایی متوجه می شود كه او بیشتر یك روح سرگردان است كه چیزی مهم را از دست داده و حقیقتاً نمی تواند با آدم های محیط پیرامون خود ارتباط درستی برقرار كند.
«۲۰۴۶» در شرایطی تولید شد كه بیماری سارس قاره آسیا را دربرگرفته بود و همین موضوع تولید فیلم را با مشكلات زیادی روبه رو كرد. سازندگان فیلم نسخه ای از آن را كه هنوز تدوین نهایی نشده و فاقد موسیقی بود، به جشنواره بین المللی كن رساندند تا بتواند در دور رقابت های بخش مسابقه برای دریافت نخل طلایی رقابت كند. وونگ كاروای اولین بار فیلم خود را به صورت كامل همراه تماشاگران این جشنواره دید. وی بعد از جشنواره تغییراتی در فیلم ایجاد كرد. فیلم كه سه ساعت قبل از زمان نمایش عمومی در جشنواره به كن رسید، صدای برخی از منتقدان را درآورد. آنها به این شیوه پذیرش فیلم از سوی مسئولین جشنواره اعتراض كردند. این اولین بار در تاریخ جشنواره كن بود كه فیلمی را به این شكل برای نمایش در بخش مسابقه قبول می كرد و حتی یك فیلم را با تأخیر به نمایش می گذاشت.
نوشته: تددمونز - ترجمه: كیكاووس زیاری

منبع : روزنامه همشهری