حوادث زندگی را سخت نگیریم

عوامل متعددی در شكل گیری خلقیات همه انسان ها از جمله ایرانی ها مؤثرند كه مهم ترین آن ها «خودمان» هستیم.
هر یك از ما نقش تعیین كننده ای در سرنوشتمان داریم و با افكار و كردار و رفتارمان نه تنها شخصیت خود را شكل می دهیم، بلكه تصویر حال و آینده خود را بر بوم تاریخ نقش می بندیم. از خود بپرسیم كه جزو كدام دسته از افراد هستیم؟ كسانی كه تسلیم حوادث می شوند؟ یا كسانی كه از حوادث مختلفی كه در زندگیشان به وجود می آید، ایجاد فرصت می كنند؟
آیا وقتی حادثه ناخوشایندی برای شما اتفاق افتد، سریعا به دنبال چاره می افتید؟ یا این كه ناامید و دلسرد و پریشان، تسلیم شده، زمین و زمان را عامل پیش آمدن آن می دانید؟ مثلا چرا فكر می كنیم در محیط كار، فردی موفق نیستیم و درآمد مكفی كسب نمی كنیم؟ چرا می پنداریم همیشه با تشویش و اضطراب روبه رو هستیم؟
چرا گمان می كنیم شادی و شور را كمتر تجربه می كنیم؟ و ده ها چراهای دیگری كه می توان در ابعاد خرد و كلان مطرح كرد.
مطمئناً برای پاسخگوئی به تمامی «چراها» باید ابتدا خلقیات خود را كنكاش كرده، به چگونگی احساس و دیدمان به محیط پیرامونی نظر افكنیم. اجازه دهید كه به موضوع مورد مطالعه كه همان چگونگی برخورد با حوادث بود، برگردیم. آیا ما به استقبال حوادث می رویم یا از آن گریزان و هراسناكیم؟ آیا تاكنون این گونه اندیشیده ایم هر حادثه ای كه در زندگی ما رخ می دهد، دلیل و حكمتی دارد؟ شاید خیر و صلاح ما در آن بوده است. شاید منفعتی كه از آن در آینده خواهیم دید، به مراتب بیشتر از نقصانی باشد كه امروز فكر می كنیم با آن
رو به رو شده ایم. شاید آن حادثه بتواند به ارتقاء و بلوغ فكری ما كمك كرده، ما را مقاوم تر كند. شاید آن حادثه به ما كمك كرده از آن طریق بتوانیم اطرافیان و فضای پیرامون خود را بهتر بشناسیم. شاید اگر آن حادثه اتفاق نمی افتاد، حوادث ناگوارتری كه مقابله با آن ها به مراتب سخت تر می نمود، رخ می داد.
بنابراین اگر نگاهمان به حوادثی كه در زندگی با آن ها روبه رو می شویم این گونه باشد، آنگاه درخواهیم یافت كه حوادث، بخشی جداناشدنی از زندگی تك تك ما را تشكیل می دهند؛ و اصلا زندگی بدون این گونه حوادث، سرد و بی روح و خشك و خسته كننده خواهد بود. تمامی لحظات لذت بخشی كه در زندگی ما پدیدار شده و ما از آن ها مسرور و شادمان می شویم؛ تمامی زیبایی هایی كه در اطراف خود مشاهده كرده و از داشتن و دیدنشان لذت می بریم، بدون حوادثی كه آن ها را ناگوار فرض می كنیم، بی معنی می شوند.
ما می توانیم در زمانی كه با حادثه ای روبه رو می شویم، با تولید انرژی مثبت، آن را به یك فرصت قابل استفاده تبدیل كنیم. فرصتی كه امكان پیدائی آن در غیر این صورت، برایمان ممكن نخواهد بود. پس همان طور كه ملاحظه می كنید، بستگی دارد چگونه به مسائل نگاه می كنیم و به تولید چه انرژی ای مبادرت می ورزیم.
می توانیم در مقابل هر حادثه ای حالت تدافعی گرفته، از آن گریزان شده، نالان و مضطرب و پریشان شویم یا به استقبال حوادث رفته و آن ها را تبدیل به فرصتی شیرین و خاطره انگیز كنیم. آری؛ خلقیات ما این گونه ساخته می شوند كه تماما به «خودمان» بستگی دارد. اطمینان داشته باشیم كه با كمی صبر و ممارست، موفق خواهیم شد از تلخ ترین حوادث، شیرین ترین فرصت ها را بیافرینیم.

منبع : روزنامه کیهان