لباس‌های محلی ، استان سیستان وبلوچستان

شكل پوشش گروه‌های انسانی ارتباط مستقیمی با شرایط اقلیمی، فرهنگی و قومی هر منطقه دارد. همچنین پوشاك معرف ذوق و هنر، آداب و سنت‌های جوامع بشری بوده است.
یكی از موضوعاتی كه پیش از همه توجه انسان را در بدو ورود به سیستان و بلوچستان جذب می‌‌كند تنوع رنگ در پوشاك است. البته این تنوع رنگ در بسیاری از نقاط ایران به ویژه در میان ایل قشقایی، شاهسون و كرد نیز مشهود است.
لباس مردان بلوچ عبارت از پیراهن یقه باز، لباده بلند، دستار سفید، كمربند ضخیم و جفت جوراب دستبافت است. كفش مردها از كفش‌های مخصوصی است كه نوك آن به طرف بالا برگشته است و عقیده دارند كه این كفش‌ها آنها را در راه رفتن چابك كرده و در حركت موجب زحمت آنها نمی‌شود.
لباده بلوچی یك پوشش ساده‌ای است كه گاهی دو طرف جلوی آن به وسیله ابریشم‌دوزی (چشمه كاری) تزئین می‌شود. بلوچ‌ها عمامه یا دستار را دور سر خود می‌پیچند، ولی یك طرف آن را از پشت سر به حدی كه تا میان پشت آنها می‌رسد،‌ آویزان می‌كنند. گفته می‌شود در موقع اسب‌سواری باد آن را بلند كرده و اسب از سایه آن به سرعت خود می‌افزاید. شلوار آنها غالباً از پارچه نازك و سفید است كه پارچه‌های آن را در جوراب می‌گذارند و در این حالت به كردها شباهت زیادی دارند.
لباس زنان بلوچ پیراهن بلند با یقه باز است و آن را با دستار بزرگی می‌پوشاند. كفش زن‌ها شبیه به كفش مردها است، ولی بیش‌تر آنها پای برهنه راه می‌روند و بعضی هم با جوراب رفت و آمد می‌كنند. زنان بلوچ بسیار فعال و چابك و زحمت‌كش هستند.