حضرت علی(ع) تربیت یافته رسول خدا(ص)

۲۱رمضان سالروز شهادت پیشوای اول شیعیان، حضرت علی(ع) است؛ بزرگمردی که به عنوان مولود کعبه، در کنار پیامبر اسلام مراحل رشد و بالندگی را طی کرد و در ماه مبارک رمضان با تیغ جهل به شهادت رسید.
ولادت حضرت علی(ع) مانند اوصاف و شمایلش بی‌نظیر بوده و در تاریخ بشریت کسی مانند او دیده نشده است. فاطمه بنت اسد، مادر گرامی امام علی(ع) در حالی که مانند سایر مردم، خانه‏ کعبه را طواف می‌کرد درد زایمان وی را فرا گرفت و در میان زائران خانه خدا در حالی که به شدت متأثر بود، مناجاتی با صاحب کعبه کرد و گفت: پروردگارا، من به تو و به تمام پیامبران و سفیران آسمانی و کتاب‏های آنان ایمان دارم، تو می‏دانی که من به خلیل الله ـ حضرت ابراهیم ـ ایمان دارم و آیینش را با جان و دل می‏پذیرم، تو را به بنیانگذار بیت باعظمت کعبه و به احترام این مولود عزیزی که در شکم دارم، این ولادت را برایم آسان گردان.
دعای فاطمه مستجاب شد. ناگاه تماشاگران مشاهده کردند که خانه خدا از سوی جنوب شرقی ( باب مستجار) باز و فاطمه وارد کعبه گشت و دیوار باز شده آن به هم پیوست و تا سه روز در شریف‌ترین مکان گیتی مهمان خدا شد، فاطمه نوزاد خود را به کمک مأموران الهی و حوریان بهشتی به دنیا آورد. مردم تماشاگر، این قضیه شگفت انگیز را دهان به دهان به گوش مردم مکه رساندند‌ و جمعیت انبوهی دور کعبه گرد آمده و منتظر نتیجه آن بودند. حتی متصدیان و کلیدداران کعبه هر چه تلاش کردند، نتوانستند در کعبه را باز کنند‌.
سه روز از این جریان تاریخی گذشت، ولی هنوز خبری از آن به دست نیامد، روز چهارم ناگاه دیوار کعبه از همان مکانی که قبلاً باز شده بود، دوباره باز شد و در حالی که چشمان مردم خیره شده بود فاطمه بنت اسد با حالتی شاد و خوشحال از کعبه خارج شد.
مردم تماشاگر دیدند فاطمه مولودی را به بغل گرفته که نور در چهره‏اش متجلی است، آنگاه خطاب به حاضران فرمودند: ای مردم! خداوند از میان زنان مخلوقاتش مرا برگزید و مرا بر زنان ممتاز گذشته برتری داد. اگر آسیه به طور مخفی خدا را پرستش کرد... و اگر مریم در هنگام زایمانش از درخت‏ خشکیده رطب چید، خداوند مرا بر آنان و تمام زنان عالمیان در گذشته مقدم داشت، زیرا من فرزندم را در خانه ‏خدا به دنیا آوردم و سه روز در آنجا مهمان خدا بودم و از میوه‏های بهشتی و طعام مخصوص الهی پذیرایی می‏گشتم ...
علی(ع) از نظر تربیت‏ خانوادگی فوق العاده بالا و چشمگیر بود‌ و نیازی به مراقبت افراد عادی نداشت، هر چند پدر او رئیس قبائل مکه و متصدی امور کعبه بود و در میان مردم موقعیت ‏بی نظیری داشت و روی همین ویژگی‌ها بود که پدر او پس از بعثت رسول خدا (ص) قوی‌ترین حامی و یاور او در برابر دشمنان و بد‌اندیشان به حساب می‏آمد.
و مادرش فاطمه نیز از زنان پاکدامن و اسوه حقیقت و ایمان به شمار می‏آمد، نخستین زنی است از زنان عالم که پس از خدیجه کبری به رسول خدا ایمان آورد.
امیرالمؤمنین هر چند در دوران کودکی به سر می‏برد، ولی از نظر کمالات انسانی و سجایای اخلاقی و عصمت و سایر فضائل لازم، هیچگونه ضعفی نداشت. ولی هر چه هست آن حضرت نیاز به کمالات بیشتری داشت و باید از سرچشمه وحی تربیت و تعلیم او تضمین می‏گردید و جز آغوش پیامبر (ص) و آن مربی دلسوز و واسطه بین خدا و خلقش، کس دیگری هر چند ابوطالب و فاطمه بنت اسد (دو گوهر گرانبها) هم باشند نمی‏توانند کمالی بر کمالات علی(ع) بیفزایند.
به اعتقاد شیعه و پیروان مکتب به حق ولایت، امیرالمؤمنین و یازده فرزند گرامی‌اش به ترتیب جانشین بلا‌فصل رسول خدا(ص) و خلیفه الهی در عالم خلقت می‏باشند و موظفند علاوه بر حفظ دین و سایر وظایف مهم دیگر، رهبری و تربیت صحیح توده‏های مردم را بر عهده گیرند، بنابراین تربیت‏ خود آنان باید از طریق خدا و منبع وحی صورت گیرد و با آداب الهی و تربیت پیامبر بزرگ اسلام (ص) متخلق و مؤدب گردند. در این زمینه روایت شده که پیامبر خدا فرمودند: «من تربیت یافته خدا و علی(ع) تربیت یافته من است.» (مکارم الاخلاق، ص ۱۷ )
یعنی رسول خدا به‌طور مستقیم با آداب الهی تربیت می‏گردد و امیرالمؤمنین نیز با همان آداب خداوندی، منتها از طریق پیامبر عزیز اسلام تربیت می‏شود.
بدین بیان تربیت و ادب مولای متقیان از طریق منبع وحی و رسالت پیامبر خدا (ص) صورت گرفته است. از این‌رو علی(ع) تجسم ادب الهی و رسول او است و سعی دارد دیگران را نیز با همان ارزش‏ها رهبری فرماید.

منبع : سازمان تبلیغات اسلامی