مهم این است که پرسپولیس «پرمهره» باخته است

۲ پیروزی ابتدایی پرسپولیس مقابل سایپا و پاس در ۲ بازی سرخپوشان به تساوی و توقف مقابل ملوان و ذوب آهن بدل گشت و حالا گویا قرار است ۲ بازی سوم شاگردان قطبی بدون امتیاز پایان یابد. پرسپولیس بعد از تقسیم امتیازات با ذوب آهن در هفته چهارم در ورزشگاه آزادی، این بار در همین محل مقابل تیمی شهرستانی به نام مس دست ها را به علامت تسلیم بالا برد تا به نوعی خاطرات مربوط به عملکرد قهرمان های لیگ برتر در فصل بعد از قهرمانی در اذهان و در نقش عاملی آزاردهنده تداعی شود. البته در مورد نتیجه دیدار پنجشنبه شب ورزشگاه بزرگ پایتخت ذکر این نکته لازم و ضروری است که باخت سرخ ها می تواند از جهتی طبیعی قلمداد شود چرا که اختلافات مدیریتی پرسپولیس در روزهای اخیر به اوج خود رسیده و شکاف میان مدیرعامل و رئیس هیأت مدیره ای که قدرت و اختیار غیرقابل وصفی پیدا کرده، به بالاترین حد خود رسیده بود.
اغراق نیست اگر ادعا کنیم اولین ترکش حضور پررنگ هدایتی در امورات باشگاه پرسپولیس - کسی که تصور می شد و می شود ریخت و پاش هایش نسخه شفابخش است و هیچ دردسر تبلیغاتی هم به دنبال ندارد - باخت به مس کرمان در ورزشگاه آزادی بود چرا که انتشار اخبار متفاوت و گیج کننده از حوزه مدیریت باشگاه و احتمال تغییر و تحولات در این رده به اندازه کافی قطبی و شاگردانش را از مسیر اصلی منحرف ساخته بود اما در عین حال این موضوع نیز نباید به توجیهی برای آنها به منظور فرار از به گردن گرفتن گناه شکست بدل گردد. حتم داریم از امروز به بعد پرسپولیسی ها در مقام دفاع از خود برخواهند آمد و به هر مسأله ای متوسل خواهند شد تا باخت هفته ششمشان را کمرنگ تر از آنی که هست، جلوه دهند اما به هر دلیل و به خاطر هر موردی هم که باشد، پرسپولیس مقابل تیم کرمانی باخته و این مهم ترین موضوع است.
نحوه قضاوت مسعود مرادی یکی از مواردی است که سرخپوشان پایش را وسط خواهند کشید و ناکامی اخیرشان را به آن مرتبط خواهند ساخت، ایضاً به حملات نیمه دوم خود و گل خوردن روی یک ضدحمله اشاره خواهد شد تا به نوعی ثابت شود شکست حقشان نبوده اما در مقابل تمام این ها ما هم حرفی برای گفتن داریم. نیمه اول بازی پرسپولیس - مس را که حتماً دیده اید؛ سرخ ها در رابطه با موقعیت های متعددی که در محوطه جریمه شان به وجود آمد و هر بار با خوش شانسی از خطر باز شدن دروازه شان جستند، چه توضیحی برای ارائه دارند؟ آیا مشکلات داوری این همه فرصت را به شاگردان مظلومی هدیه کرد؟!
آیا از تیمی در قد و قواره پرسپولیس که مدافع عنوان قهرمانی است و با این همه امکانات و مهره «باید» بهترین و برترین باشد، پذیرفتنی است که در نیمه اول دیدار خانگی اش مقابل تیمی نه چندان مدعی و قدرتمند، دست و پا بسته ظاهر شود و اجازه دهد مهاجمان حریف بارها تا آستانه فروپاشی دروازه اش پیش روند؟
ضمناً اشاره و تکیه به حملات ۴۵ دقیقه دوم نیز نمی تواند سرخ ها را در حاشیه امنیت قرار دهد چرا که «حداقل انتظار» از پرسپولیس با حمایت آن همه تماشاگر و بعد از توقف در نیمه اول، شروع مقتدرانه و با توپ پر در آغاز نیمه دوم بود و اگر قرار بود با تمام تفاسیری که ذکر شد، قطبی و شاگردانش در وقت دوم بازی نیز مثل وقت اول بی اثر و درمانده ظاهر شوند که دیگر باید به کل از قهرمان لیگ هفتم قطع امید کرد و هیچ توقعی از آن نداشت. پرسپولیسی ها اجازه ندارند به بازی نیمه دومشان بنازند و با چسباندن برچسب ضدحمله ای بودن به گل مس، عملکرد و ارزش های تیم حریف را زیر سؤال ببرند. این تیم پرسپولیس که یکی از رویایی ترین دوران خود از لحاظ امکاناتی و مالی را پشت سر می گذارد، هیچ توضیحی در قبال باخت های اینچنینی اش ندارد و پای داوری و بدشانسی را وسط کشیدن هم توجیه است و بس. مرادی پراشتباه بود یا مس با خوش شانسی به گل رسیده باشد، عملکرد ضعیف سرخ ها پشت این مسائل پنهان نمی گردد و در حال حاضر مهم این است که پرسپولیس پرمهره و امکانات در پنجمین بازی فصلش باخته است...

منبع : روزنامه ابرار ورزشی