ساحل

پروردگارا!
عشقی عمیق بر وجودم سایه انداخته است
به گونه ای که نگاهم به دنیا تغییر یافته است.
دیگر اهمیتی ندارد که چگونه توفان حساد ت ها به من هجوم می آورد.
دیگر تصویرهای تلخ بر جای مانده از گذشته در ذهنم غوغا نمی کند
دیگر.‎.‎.
بارالها!
احساس آرامشی که بر جزیره تنهایی من بخشیدی مرا از ساحل اندوه دور می سازد
با این همه، از تو می خواهم چنان مرا سرشار سازی
که هیچ نبودنی جز نبودن حضور و یاد تو مرا اندوهگین نسازد.

ارشیامحمدی

منبع : روزنامه ایران