سنگنوردی

كارآموزان در روز سوم سنگنوردی نیز سنگ های بلند تا ۲۵ متر و درجه سختی تا ۹/۵ را صعود نموده و انواع فرود را تجربه می كنند.
جلب كردن توجه كارآموزان به نكات زیر خالی از فایده نخواهد بود. معمولاً مكان های تمرینی سنگنوردی و آن هم در روزهای تعطیل ، پرتردد، شلوغ بوده و پای هر مسیر عده ای یا به انتظار صعود یا به تماشای آن نشسته و مشغول گفتگو هستند. این مسئله در بدو امر به نظر بدون اشكال می آید. اما اشكال از جایی شروع می شود كه حمایت چی نیز تمركز و حواس خود را از دست بدهد و به جای توجه به صعود كننده ، درگیر مسائل محیط پیرامونی خود شود.
حمایت چی ای كه به جای نگاه كردن به صعود كننده با دیگران صحبت كند یا حواسش پرت باشد یا در پی راهنمایی دیگران باعث تزلزل و حواس پرتی و احیاناً به خطر افتادن جان صعود كننده می شود.
به خاطر بسپاریم كه شلوغی و در هم ریختگی پای مسیر صعود، می تواند باعث گیر كردن طناب و گره خوردن آن شود. ضمن این كه صعود كننده نیز تمركز خود را از دست خواهد داد. همچنین مانع ارتباط مناسب صعود كننده با حمایت چی می شود. در مكان های كه مسیرهای صعود نزدیك به یكدیگر است. امكان دارد حمایت چی به اشتباه خواسته صعود كننده دیگری را انجام دهد و مثلاً به جای دادن طناب آن را فیكس كند !
در این گونه مكان ها بهتر است هر دو نفر از كلمات قراردادی و كاملاً مشخص برای یكدیگر استفاده كنند و حتماً اول اسم حمایت چی گفته شود و بعد فرمانی كه مورد نظر است. بهتر است هنگام حمایت محدوده ای به وسعت ۲ متر در ۲ متر، اطراف حمایت چی كاملاً خالی باشد تا او بتواند با دقت به كار خود بپردازد.
در بسیاری از كلاس های كارآموزی بر این امر تكیه می شود كه حمایت چی نباید با دیگران صحبت كند وحتی اگر مار او را گزید نباید تكان بخورد. هر چند این امر در واقعیت بسیار سخت است. اما دقت به روند صعود و كنترل به موقع طناب، حداقل انتظاری است كه از یك حمایت چی می رود.
بی شك یك حمایت چی با حواس جمع، بهترین قوت قلب برای صعود كننده است. زیرا صعود كننده به راحتی می تواند با او ارتباط برقرار كند و انتظار عكس العمل های مناسب را از او داشته باشد.
▪ مربی گرامی : در پایان روز سوم مفاهیم صعود كرده ای و همچنین مبانی درجه بندی سنگنوردی برای كارآموزان تشریح نمایید.
● صعود كُرده ای :
به دو یا حداكثر سه نفری كه با هم كاری از یكدیگر و با استفاده از یك طناب، قصد عبور از مسیری با التزام انجام كار فنی را داشته باشند، كرده می گویند.
● روش های صعود كُرده ای :
۱ - ضربدری : پس از سعود یك طول طناب جای نفر اول با نفر دوم عوض می شود. همین طور تا به آخر مسیر
۲ –ثابت: نفر اول تا انتهای مسیر صعود نفر اول باقی می ماند
▪ صعود آزاد (طبیعی) : به صعودی می گویند كه سنگنوردی هنگام صعود و جابه جایی وزن بدن تنها از گیره ها و عوارض موجود روی مسیر استفاده نماید و ابزار، تنها نقش حمایتی را برعهده داشته باشد.
▪ صعود مصنوعی : صعودی است كه وزن سنگنورد بر روی ابزار منتقل می شود و با كمك لوازم فنی صعود مسیر ممكن می شود.
برای مشخص نمودن سختی مسیرهای سنگنوردی، از روش های درجه بندی استفاده می شود. این روش ها در كشورهای گوناگون صورت های مختلفی دارد. در ایران معمولاً از سامانه اعشاری یوسه میتی ، نام دره ای در ایالت كالیفرنیای آمریكا كه دیواره های بسیار معروفی دارد استفاده می گردد.
سامانه اعشاری یوسه میتی از ۶ كلاس تشكیل شده است كه زده ۵ آن مخصوص سنگنوردی طبیعی است.
▪ كلاس ۱ (class۱) : مسیر معمولی
▪ كلاس ۲ (۲ class) : مسیر معمولی كه ممكن است در جاهایی از دست برای حفظ تعادل استفاده شود.
▪ كلاس ۳ (۳ class): مسیری كه برای طی آن باید از گیره ها استفاده كرد.
▪ كلاس ۴ (۴ class) : صعود بر روی سنگ های صاف و كمابیش عمودی با گیره هایی نه چندان بزرگ سقوط در این مسیرهای خطرناك است و افراد كم تجربه احتیاج به حمایت دارند. بهتر است طناب و لوازم حمایتی نیز به همراه داشته باشیم تا در صورت نیاز از آن استفاده كنیم.
▪ كلاس ۵ (۵ class) : هر گونه صعودی كه از ابتدا احتیاج به استفاده از طناب و لوازم فنی داشته باش. در این رده قرار می گیرد. این رده خود زیر رده هایی تشكیل شده است . این زیر رده ها از شماله ۱/۵ شروع و تا ۱۵/۵ ادامه می یابد.
▪ كلاس ۶ (class۶) :‌سنگنوردی مصنوعی كه خود شامل زیر رده های A۰ تا A۵ است.
مربی گرامی در این روز كارآموزان صعود كُرده ای با درجه ۹/۵ و فرود را تمرین می كنند. در ابتدای روز نحوه انداختن طناب به داخل كارابین و مسائل مربوط به ؟؟؟ را برای آن ها شرح دهید.
● روش برای انداختن طناب به داخل كارابین
۱ – كارابین را با انگشت میانی نگاه داشته و طناب را با انگشت اشاره و شصت به داخل كارابین بیاندازید.
۲ – كارابین را با شصت نگاه داشته و با انگشت اشاره و میانی طناب را به داخل آن بیاندازید.
۳ – در یك سقوط، طناب ممكن است حالت حلقه به خود بگیرد و چنان عمل كند كه با فشار به زبانه كارابین آن را باز كند به خاطر اجتناب از همین موضوع است كه همواره انداختن طناب به روش و جهت درست در داخل كارابین باید مدنظر شما باشد.
۴ – طناب باید همواره از پشت به سمت جلوی كارابین عبور كرده باشد. ضمناً توجه كنید سلینگ و كارابین دیگر به درستی بر روی حمایت میانی قرار گرفته باشد.
عدم رعایت این نكات می تواند به بروز حوادث جبران ناپذیر منجر شود.
۵ – اگر جهت صعود مورب و یا صورت عرضی باشد، دهانه كارابین باید در جهت عكس مسیر صعود قرار گیرد. در غیر این صورت امكان بازشدن كارابین به هنگام سقوط وجود دارد. هنگامی كه طناب را به صورت درست و در جهت مناسب به داخل كارابین انداختیم، باید به یاد داشته باشیم كه در صورتی می توان از تمام توان كارابین استفاده كرد كه :
▪ دهانه آن به خوبی بسته شده باشد . زیرا بعضی از كارابین ها به علت فرسودگی یا عوامل دیگر به خوبی بسته نمی شوند.
▪ نیروی وارد بر كارابین دقیقاً در راستای طولی كارابین وارد شود.
۶ – همان گونه كه در شكل سمت راست می بینید، عوارض موجود در مسیر بر حالت قرارگیری كارابین اثر گذاشته و باعث كم شدن مقاومت آن می گردد.
۷ – اعمال هر گونه نیرویی در راستای غیر از محور طولی كارابین، مقاومت آن را پایین می آورد.
● صعود كُرده ای قدم به قدم
نفر اول با شروع حركت خود در فواصل معین، حمایت های میانی را برپا نموده یا از میانی های آماده مسیر سود می جوید. او مسیر را تا كارگاه ادامه می دهد. سپس وی نفر دوم را حمایت می كند تا به او ملحق شود. از این كارگاه، متناسب با روش صعود خود نفر اول یا نفردوم حركت را ادامه می دهند.
▪ مربی گرامی : كلیه حمایت های میانی و كارگاه ها را خود شخصاً نصب نموده و كارابین های مورد نیاز را داخل آن ها بیاندازید.
● فاصله حمایت های میانی
معمولاً اولین حمایت میانی در ارتفاع ۵/۱ تا ۲ متری نصب می شود. میانی دوم باید در فاصله ای كمتر از نصف فاصله میانی اول تا زمین نصب شو. میانی بعدی هم با رعایت این امر در فاصله ای كمتر از نصف میانی دوم از زمین نصب شود.
● صعود كُرده ای
۱ - هنگامی كه سرطناب به كارگاه می رسد و كارگاه فاقد تسمه یا زنجیر است باید اول خود حمایت را به یكی از رول ها متصل كند. بهتر است از گره خود حمایت برای این كار استفاده شود.
۲ - سپس با انداختن یك تسمه به هر دو رول یا نقطه حمایتی، یك كارابین پیچ دار را به آن وصل می نماید.
۳ – سپس نفر دوم را با یك ابزار حمایت (فرضاً Grigri) یا گره حمایت، حمایت می كند.
۴ – با رسیدن نفر دوم به كارگاه، ابتدا او با یك اسلینگ خود را به كارگاه متصل می كند (خود حمایت) سپس حمایت چی ابزار حمایت را به صندلی خود وصل می نماید
۵ – با آمادگی حمایت چی ، صعود كننده به صعود خود ادامه می دهد.
همان گونه كه ذكر شد ابزار متنوعی در سنگنوردی وجود دارد كه Grigri جزو این ابزار است. این وسیله به طور خودكار چفت شونده عمل می كند و برای حمایت صعود كننده وسیله پركاربردی است.
● آیا تا به حال سقوط كرده اید؟
سقوط هیچ گاه خوش آیند نیست. ترس ذاتی از پرت شدن در وجود همه ما وجود دارد، اما سقوط به عنوان بخشی از زندگی عمودی واقعیتی غیرقابل انكار است. بعد از لحظه سقوط این عمل لرد سیستم حمایتی (زنجیره حمایت) است كه شما را سالم نگاه می دارد.
● یك مثال و توضیح
در حال سنگنوردی هستید و طناب متصل به صندلی و كارگاه شما كاملاً مطمئن هستید. آرامش خیال داید وحتی فكر سقوط را نمی كنید. اما به یاد داشته باشید كه سقوط هرگز قابل پیش بینی نیست.
هر سقوط باعث ایجاد شوكی قوی می شود. این امر را تمام حمایت چیانی كه سقوطی را تجربه نموده باشند، می تواند شهادت دهد. در حقیقت تمامی این نیروی عظیم را باید سیستم حمایتی شما جذب نماید. در این وضعیت بیشترین فشار بر روی بالاترین نقطه حمایتی وارد می شود. تمام اجزای زنجیره حمایت باید ضربه را با قدرت تحمل كند. در این صورت سقوط باعث نگرانی و صدمه نخواهد بود.● ضریب سقوط Fall factor
ضریب سقوط عدی است كه از تقسیم طول سقوط سنگنورد بر فاصله صعود او از كارگاه به دست می آید. یعنی اگر سنگنوردی از لارگاه حمایت ؟؟ متر بدون نصب حمایت میانی صعود كند و سپس سقوط كند. این ضریب برابر ۲-۵ خواهد بود كه در این صورت ضربه وارد بر بدن او بسیار شدید و خطرناك خواهد بود. اما اگر در فاصله ۵/۲ متری كارگاه از حمایت میانی استفاده كند، این ضریب برابر ۱ می شود . بنابراین استفاده مناسب و درست از حمایت های میانی برای كم كردن مقدار این ضریب و ضربه سقوط ، امری است بسیار مهم . طناب های كشسان Dynami در مهار ضربه حاصل از سقوط بسیار مؤثرند.
▪ فاكتور سقوط = طول سقوط / طول طناب صعود شده
بیشترین مقدار این ضریب نه در یك سقوط سنگنوردی می تواند رخ دهد ۲ است. زیرا طول سقوط نمی تواند بیشتر از دو برابر طول طناب باشد. ضریب سقوط نه تنها در صورتی می تواند رخ دهد كه سر طناب بدون هیچ حمایت میانی، بعد از كارگاه، سقوط كند. با نصب هر حمایت میانی در مسیر ضریب سقوط تابعی از طول سقوط و طول طناب خواهد بود و در حال به زیر عدد ۲ تقلیل پیدا خواهد كرد.
بیاد داشته باشید زندگی شما به مقاومت طناب صعود بستگی دارد.
نیروی حاصل از ضربه سقوط به ۳ عامل بستگی دارد .
▪ جنس طناب (ناكشسان و كشسان بودن )
▪ ضریب سقوط
▪ وزن سقوط كننده
مهمترین عامل كه نقش بسیار مهمی در جذب شوك حاصل داردف میزان دینامیك بودن طناب است. در حقیقت طراحی ابزارهای حمایتی بر مبنای چگونگی جذب نیرو با توجه به خاصیت كشسانی طناب صورت گرفته است. این طناب ها در صورت بروز سقوط، شوك حاصل را جذب نموده و از شكست كل سیستم جلوگیری می كنند. در حقیقت طناب كشسان گیرنده یا جذب كننده اصلی بار سیستم حمایت است.
این طناب ها برای كنترل در فشار سقوط یك كوهنورد ۸۰ كیلوگرمی در بدترین حالت سقوط (ضریب ۲) به میزان ۲۰ كیلو نیوتون طراحی شده است. بنابراین طراحی مابقی ابزارها برای تحمل این مقدار نیرو مشخص شده خواهد بود. این خاصی كشسانی طناب است كه باعث جذب سقوط می شود. این خود توضیح دهنده این است كه چرا نیروی یك سقوط با ضریب ۲، حاصل از ۴ متر فاصله مساوی با ۲۰ متر فاصله (۹ كیلو نیوتون) . زیرا با زیاد شدن طول طناب، نیروی وارد بر آن را حالت دینامك طناب به همان اندازه جذب می نماید. طناب های static به حد كافی خاصیت كشسانی ندارند
طناب های كشسان معمولاً برای غارنوردی امداد و یا ثابت گذاری و یا فرود به كار می روند. این طناب ها حداقل خاصیت كشسانی طراحی شده اند. بنابراین تونایی این دسته از طناب ها در تحمل نیروی فشار محدود است و قابلیت كشسانی بسیار محدودی دارند. از سویی با توجه به بافتشان ممكن است كاملاً ناكشسان بوده و درست مانند یك سیم بكسل عمل كند. این طناب ها هنگامی كه زیر فشار قرار می گیرند، تمامی نیروی فشار و ضربه را به بقیه سیستم حمایت منتقل می كند كه این امر بسیار خطرناك خواهد بود. اسلینگ ها و طنابچه ها همانند طناب های ناكشسان عمل می كند.
در صورت استفاده از این ابزار برای حمایت و بدون استفاده از طناب كشسان، اسلینگ و تسمه همانند طناب استاتیك عمل می كنند. همان طور كه در تصویر می بینید یك سقوط با ضریب ۲ می تواند آن قدر بر روی كارابین فشار بیاورد كه حتی باعث شكستن آن شود و فشار وارد بر بدن صعود كننده را به حد بحرانی نزدیك نماید.
▪ نكته مهم :
سقوط كمتر از ۲ متر بر روی یك طناب ناكشسان می تواند جراحات بسیار بدی به وجود آورد!
بدن انسان قادر به تحمل فشار بیش از ۱۲ كیلونیوتون نیست. هر فشار بیشتر از این مقدار باعث بروز جراحت یا آسیب دیدگی می شود.
● آشنایی با تاكتیك های سنگنوردی
قطعاً پیش از این مقاله جاهای دیگر با این كلمه برخورد داشته اید . این ریشه فرانسوی الاصل در هر جایی معنی خاص خودش را می توانند داشته باشد پس با توجه به بحث مورد نظر مقاله بایستی نخست به تعریف تاكتیك بپردازیم اما نخست ما به معنی تحت الفظی بر كلمات در فرهنگ های ایرانی نگاه می كنیم.
كلمه تاكتیك، به معنی فن حركت دادن سربازان و بكار انداخت نیروهای نظامی در جنگ و هم به معنی تدبیر جنگی بكار رفته است.
اما همانطور كه ذكر شد این معانی بیان نیاز ما را در تعاریف تاكتیك در دیواره نوردی به همراه ندارد. پس بایستی، تعریفی در این خصوص داشته باشیم.
● تاكتیك
مجموعه آگاهی های تئوریك و تجربیات عملی كه سنگنورد با تكیه بر آنان متد دست یابی و صعود به یك مسیر را طراحی و اجرا می نماید تاكتیك می نامند. یا به عبارت دیگر می توان گفت كه سیستم عملكرد را كه بر مبنای آگاهی های تئوریك و اكتسابی (تجربی) توسط سنگنورد به منظور دست یابی به دیواره یا قله از سوی وی اعمال می گردد تاكتیك می نامند.
● تاكتیك های دیواره نوردی
▪ معمولاً دست یابی به فراز دیواره ها از ۴ متد امكان پذیر بوده و می باشد
▪ تاكتیك محاصره ای یا كلاسیك (طناب ثابت)
▪ تاكتیك آلپی (سبك)
▪ تاكتیك كپسوله
▪ تاكتیك انفرادی (سولو)
الف – تاكتیك محاصره ای یا كلاسیك Sicge Tactic
وجه تسمیه این روش بدلیل شباهت ان با سلسله عملیات نظامی است كه در كار محاصره یك هدف مورد استفاده قرار می گیرد. بدینگونه كه پس از بررسی های لازم كمپ اصلی در پای دیواره برقرار گردیده و تمامی تداركات لازم در آنجا مستقر می گردد. افراد تیم تحت نظر سرپرست مرحله به مرحله مسیر را صعود كرده و اقدام به نصب و استقرار طناب ثابت و كارگاههای فرود می نمایند. در پایان هر مرحله تیم جایش را به نفرات تازه نفس می دهد و نفرات جدید خود را به همراه بارهای مورد نیاز مرحله بعد از طریق طناب ثابت ها بوسیله یومار بالا كشیده و اقدام به صعود و ثابت نمودن مرحله بعدی مسیر می نمایند تا اینكه نهایتاً در چند طول آجر یك تیم به عنوان تیم حمله امكانات مورد لزوم تا رسیدن به نهایت كار را با خود حمل كرده و حمله نهایی از آخرین طناب ثابت به بالا آغاز می شود.
از صعودهایی كه بر روی مجموعه زین در ایتالیا اجرا گردیده است می توان به صعود امیلیو كومیچی ، جوزفه و آنجلو دیرنائی كه دیواره گروسه زین را با ۴۰۰ متر كابل ( و ۱۵۰ متر طناب ، ۱۰۰ عدد میخ و ۵۰ عدد كارابین طی یك حمله سه روزه صعود نمایند اشاره كرد.
صعود بر روی برج ترانگو در بالتور پاكستان با ارتفاعی بیش از ۶۰۰۰ متر كه توسط میشل پیولا اجرا شد كه این صعود نیز به روش طناب ثابت اجرا گردید. از معروفترین صعودهای تاریخ كوهنوردی به این تاكتیك می توان صعود در كشورمان نیز به نمونه های فراوانی می توان اشاره نمود بطور مثال بازگشایی مسیر آرش بر روی دیواره شمالی علم كوه و یا برنامه نصب طاقچه های مصنوعی مسیر لهستانیها را می توان از این دست صعودها شمرد.
در خصوص دلایل كاربرد كمتر سبك محاصره در صعود توسط كوهنوردان بزرگ می توان به پرهزینه بودن تیم نیاز به تعداد افراد زیاد برای اجرای برنامه كه خود این عمل باز نیاز به یك مدیریت قوی جهت تعدیل روانی و قدرت بازدارندگی سرپرست از تنش هایی است كه غالباً در این تیم ها بوجود می آید. زمان طولانی برای اجرای برنامه كه در اثر طولانی بودن زمان آن پتانسیل تیم رو به ضعف می رود. و ... مواردی از این دست اشاره نمود.
● تاكتیك آلپی Alpine Style
این تاكتیك از اواخر دهه ۶۰ و اوائل دهه هفتاد میلادی به تدریج جای خود را در میان سنگنوردان پیشرو و صاحب تكنیك اروپا را باز نمود و تا امروز به سرعت بر هواداران و پیروان آن افزوده شده است از ملزومات حتمی این سبك ، سرعت عملكرد ، قدرت عمل ساخت دقیق و برنامه صحیح پیرامون چگونگی دست یابی به هدف مدنظر توسط عاملین برنامه می باشد.
در این تاكتیك صعود كنندگان هیچگاه از آخرین نقطه صعود خود باز نمی گردند و مانند روش محاصره در مسیر طناب ثابت بای خود كار نمی گذارند با توجه به سیستم حركت این گونه صعودها سبك باز بودن به عنوان یك عامل مهم پیروزی بكار می رود به همین علت پس از این كه صعود آلپی عمومیت یافت كمپانی های تولید كننده ابزار به ساخت ابزار آلات سبك و جمع و جور برای استفاده در این نوع صعودها پرداختند. علاوه بر همه خصائص موجود اعم از قدرت زیاد و آمادگی جسمانی و روحی برای یك آلپینیست وی بایستی به برنده ترین سلاح در این گونه صعودها یعنی كیش شخصیت والا و خلاقیت و سرعت عمل و تصمیم گیری دقیق برای برخورد با شرایط پیش بینی نشده مسلح باشد.
در دنیای صعود آلپی حركتهایی چشمگیر توسط هواداراین آن به وقوع پیوسته است كه حیرت همگان را برانگیخته از آن دست می توان به صعود ارهاد لورتن و آندره جورجز سویسی اشاره كرد كه در مدت ۲۰ روز توانستند بیش از ۲۸ قله بالای ۴۰۰۰ متر را صعود نمایند. یا به صعودهای گولیج ، آرنولد ، كورت آلبرت بر روی ترانگو در سال ۸۹ می توان اشاره داشت كه در مدت یك برنامه ۲ بار از مسیر شكاف مركزی برج ترنگو به سبك صعود آزاد به قله دست یافتند.
پرواضح است كه بدنبال گسترش ورزش كوهنوردی در كشورمان صعودهای زیادی با این تاكتیك بر روی برخی از دیوارهای كشورمان اجرا گردید است كه از نمونه های آن می توان به صعود زمستانی ناتمام مسیر لهستانیهای دیواره علم كوه در سال ۶۶ اشاره نمود. یا می توان از صعود كوهنوردان كه در مدت یك روز از رودبارك به علم چال و سپس صعود به دیواره شمالی قله علم كوه و برگشت به علم چال در سال ۶۹ یاد كرد. با صعود سه مسیر بر روی دیواره علم كوه توسط سنگنوردان همدان.
● تاكتیك كپسوله
این تاكتیك تلفیقی از دو تاكتیك آلپی و محاصره ای می باشد. یعنی سنگنوردان از كمپ خود تا مرحله ای صعود نموده و در آنجا طناب ثابت نصب می نمایند. كمپ را به بالا منتقل نموده طناب ثابت ها را جمع كرده دوباره در بالای كمپ آنها را نصب می نمایند. یعنی در كل مسیر سنگنورد در پوشش طناب ثابت است.
● Solo
طبق تعریف دایره المعارف كوهنوردی هر گاه كه شما اقام به بالارفتن به تنهایی از مسیر نمایید این كار را صعود انفرادی می گویند این اقدام هر چند خطراتی را به دنبال دارد اما آنچه كوهنوردان و به ویژه سنگنوردان را بدان ترغیب می كند همانا احساس رضایت خاطریست كه از اجرای این گونه صعودها به سنگنورد دست می دهد. صعود انفرادی موفقیت های زیادی را برای اجرا كنندگانش به همراه می آورد ولی همچنان می تواند در مواردی نیز به قیمت جان سنگنورد تمام شود.
یكی از مسائل پیش آمده در كشور نداشتن تعاریف دقیق و اصلی سبك هان صعود انفرادی می باشد كه این مسئله همواره سردرگمی های فراوانی را برای كوهنوردان به همراه داشته است كه در اینجا نخست به تعریف انواع صعود انفرادی پرداخته و پس از آن انواع صعود انفرادی را با ذكر نمونه و تاریخچه مختصر شرح خواهیم داد.
● انواع صعود انفرادی :
▪ صعود انفرادی با ابزار Aid sold Clinbing
▪ صعود انفرادی آزاد Free solding
الف – صعود انفرادی با ابزار
صعود یك مسیر همچنانكه گفته شد اگر به تنهایی انجام پذیرد می تواند تجربیات فراوانی را برای صعود كننده به همراه داشته باشد. مشغول بودن به كار بصورت دقیق درجه بالایی از اتكا به نفس و تنهایی عظیم كه آدمی را گاه تا هزاران متر از تمدن دور و منفرد می كند.
صعود انفرادی در دیواره ها می ورد تا به یك ماجراجویی منحصر به فرد تبدیل گردد و توانایی های سنگنوردی را از لحاظ حدود توانایی های روحی و فیزیكی مورد آزمایش قرار دهد.
حال با طرح مسئله بالا می پردازیم به انواع صعود انفرادی مصنوعی با این یادآوری كه در صعود انفرادی مصنوعی شما طناب به همراه دارید و از ابزار به سبكهای گوناگون بهره می برید و همانند یك صعود دو نفره حمایت می شوید و در صورت پاندول شدن می توانید دوباره خود را به حمایت میانی یا كارگاه برسانید.

منبع : واحد مرکزی خبر