ابوبکر محمدبن داوودبن سلیمان‌بن جعفر صوفی نیشابوری

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۳۴۲) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: حافظ ، محدث ، صوفی و زاهد
معروف به ابن داوود و زاهد نیشابوری. یکی از پیشگامان حدیث و تصوف در قرن چهارم هجری بود. به‌دنبال حدیث به ‌شهرهای هرات و مرو و ری و گرگان و عراق و حجاز و مصر و شام و جزیره سفر کرد. قبل از ۳۰۰ ق به بغداد رفت و در آنجا اقامت گزید. او در نیشابور از محمدبن عمرو قَشمرد و ابوعبدالله بوشنجی و در بصره از محمدبن ایوب بجلی و در هرات از حسین‌بن ادریس و در گرگان از ابن مجاشع و در اهواز از عبدان و در نساء از حسن‌بن سفیان و در کوفه از محمدبن جعفر قتّات و در موصل از ابویعلی و در مصر از ابوعبدالرحمان نسایی و در شام از فضل انطاکی و در مکه از مفضل جندی حدیث شنید. وی شنیده‌های خود را گردآوری نمود و مجلس املاء برپا ساخت. ابوبکربن ابی داوود و ابن صاعد ، که از مشایخ او نیز بودند ، و ابن عقیده و ابواحمد حاکم نیشابوری و ابوعبدالله حاکم نیشابوری و ابن ‌منده و ابن جمیع و دیگران از وی جدیث شنیدند. او را محدثی فاضل و مورد اعتماد توصیف کرده‌اند. در آخر عمر به نیشابور بازگشت و در آنجا از دنیا رفت. وی اخبار صوفیه را نیز جمع‌آوری نمود. از آثار وی کتاب "الابواب" و کتاب "الشیوخ" و کتاب "الزهدیات" می‌باشد.

منبع : مطالب ارسالی