دیگران را به رسمیت بشناسیم

در یك خانواده همواره مؤلفه های بی شماری در نوع شكل گیری تعامل و روابط بین افراد خانواده دخیل هستند، هر چقدر این مؤلفه ها به سمت تأمین نیازهای همدیگر حركت كنند سلامت خانواده بویژه سلامت روانی در جایگاه خوبی قرار خواهد گرفت.
در درجه اول، ارتباط بین همسران بسیار مهم است به نحوی كه این ارتباط باید مظهر تعالی آن ها شود. اگر به هدف مشترك و جایگاه مشترك بی توجه باشند نمی توان اطمینان حاصل كرد كه خانواده به سمت بهداشت روانی حركت می كند. به عبارت دیگر هر یك از ما درون خود توانایی هایی بالقوه ای داریم كه به فعل رساندن آن ها لازم است. برای تبدیل بالقوه به بالفعل به یك همفكر مناسب و مونس و همراه نیاز داریم. در همین راستا اگر شرایطی باعث شود كه فرد در راه رسیدن به اهداف خود دچارمشكل شود و به جای رسیدن به قله اهداف در دامنه كوه (مانند نیازهای فیزیولوژیك) بماند، بهداشت روانی به مخاطره خواهد افتاد.
ابزار مهمی كه خانواده در اختیار دارد ارتباط است؛ ارتباط در ابعاد كلامی وغیركلامی. به وسیله این ابعاد آرامش در خانواده تأمین شده یا از بین می رود. گسترش ارتباط و تعامل كلامی هم در خانواده باید آموزش داده شود. نوع حالت های خانواده (خشم، آرامش، حسادت و كینه) در این میان بسیار مهم است. چرا كه وجود حالت های مختلف یك خانواده در تعامل بین اعضای خانواده متبلور می شود كه در این رابطه تعامل رفتاری بین اعضا در تأمین سلامت روانی نقش تعیین كننده ای دارد.
خانواده زنجیر به هم پیوسته ای است كه باید مراقب حلقه های آن باشیم. حلقه های این زنجیر را وجود و حضور چندین نفر تشكیل می دهند. در خانواده به این دلیل كه با دیگران زندگی می كنیم به رسمیت شناختن همدیگر بسیار ضروری است. بپذیریم كه همسر و فرزندانمان افكار، اندیشه ها و عواطفی جدا از ما دارند. به رسمیت شناختن یكدیگر تعامل توافقی را به وجود می آورد. باید برای رسیدن به آرامش در محیط خانه به توافق رفتاری و اذهانی برسیم. در واقع بسیاری از مشكلات ما به این علت است كه یكدیگر را با آرا و افكار متفاوت نمی پذیریم.

منبع : مجله اینترنتی زن روز