اپیلیدی و عوارض ناشی از آن

در اثر مصرف اپیدلیدمی جوشهای قرمز رنگ بر روی پاهایم ظاهر شده است و با وجود درمان موضعی باز هم ادامه دارد. لطفا را راهنمایی کنید.
روشهای درمانی موهای ناخواسته را می توان به روشهای موقت و پایدار تقسیم بندی کرد.
● روشهای موقت از بین بردن موها:
۱) تراشیدن موها (shaving):
با تراشیدن موها مرحله رویش موها تغییر نمی کند. موهای جدید ساختمان قبلی خود را خفظ می کنند ولی موهای کوتاه تر نسبت به موهای بلندتر انعطاف پذیری کمتری دارند. زمانی که انتهای موی در حال رشد از پوست خارج می شود به علت ضخیم بودن انتهای ان نسبت به قبل تصور اشتباه ایجاد می شود که موی جدید ضخیم تر از قبل است. این نوع از بین بردن موها به دو صورت مرطوب یعنی به کمک تیغ و خشک که با کمک الکتریکی استفاده می شود.
تقسیم بندی می شود. در روش تراشیدن مرطوب مشکلاتی مثل تحریک پوست، ایجاد زمینه ای برای بیماریهای پوستی، زگیل، درد زخم و فولیکولیت دیده می شود. در صورت مصرف فرآورده هایی که قبل و بعد از تراشیدن موضع مورد استفاده قرار می گیرد، به علت حساسیت به نوری که ایجاد می شود ممکن است پیگمانتاسیون پوستی مشاهده شود. در صورتی که عمل تراشیدن خلاف جهت خواب مو باشد، مو به داخل پوست رشد خواهد کرد. اگر موها تمایل به برگشت به سطح پوست را داشته باشند. این حالت تشدید می شود. از عوارض آن می توان به التهاب در اطراف محل درد و موها و به وجود آمدن اسکار اشاره کرد.
۲) استفاده از ساینده:
که چیزی شبیه کاغذ سمباده است و در گذشته از آن استفاده می شد ولی روش مناسبی نیست و از ان استفاده نمی شود.
۳) اپیلاسیون (Epilation):
اشکال متفاوتی دارد از جمله:
▪ کندن موها (plucking):
کندن موها اثری بر روی رشد قطر و یا طول مو ندارد. کندن موها روشی است که به مرور زمان می تواند فولیکول مو را ضعیف کند و شاید بتدریج بتواند باعث کاهش موا و از بین رفتن آنها شود. این روش بیشتر در مناطق محدود (مثل ابرو) استفاده می شود. هر چند این روش ساده و راحت است ولی می تواند ایجاد پسوروفولیکولیت، هیپرپیگمانتاسیون وگاهی اسکار شود.
▪ موم انداختن (Waxing):
یکی از روشهای قدیمی است. موم باعث می شود موها از ریشه کنده شوند. بوسیله موم می توان منطقه وسیعی از پوست را با یک حرکت سریع از موها پاکسازی کرد. این روش دردناک است. مزیت این روش آن است که اثری نسبتا طولانی دارد و ۳ هفته طول
می کشد تا موها مجددا رشد کنند ولی از عوارض ان پسودوفولیکولیت و هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب است.
▪ Epilady: از نظر مکانیسم شبیه موم انداختن است.
۴) اپیلاسیون (Depilation): که با کمک اپیلاتورهای شیمیایی به شکل کرم پودر لوسیون و یا غیره استفاده می شود. این مواد با توجه به نوع ماده بکار رفته و میزان خشونت موهای روی پوست به مدت ۱۵-۳ دقیقه قرارداده می شود. همه این مواد با اثر تخریبی که بر روی باندهای
دی سولئیدی دارند و بخصوص آن دسته که بر روی اثر می گذارند. باعث گسیختگی در ساختمان پروتئین موها می شوند و بدین ترتیب موها از پوست جدا می شوند. اثر این مواد تا ۲ هفته باقی می ماند و همچنین موهایی که مجددا رشد می کنند به آن میزان که معاقب تراشیدن مشاهده
می شود، خشن نیستند. این روش نیز هر دو هفته یکبار باید تکرار گردد. روشای پایدار رفع مو شامل الکترولیز، فتودینامیک تراپی و لیزر است.
فولیکولیت به التهاب فولیکولهای مو گفته می شود. شکل التهابی این مشکل بسته به علت آن متفاوت است. التهاب می تواند سطحی و یا با درگیری سطح و عمق فولیکول باشد. فولیکولیت عمقی غالبا ضایعات مزمنی هستند که در اثر دستکاری ضایعات سطحی ایجاد می شوند. فولیکولیت در اثر التهاب فولیکول مو در اثر عفونتهای مختلف و یا آسیب به فولیکول مو و بسته شدن دهانه آن رخ می دهد.
در معاینه ضایعات فولیکولیت سطحی غالبا پاپول و یا پوسچول (جوشهای چرکی) با زمینه التهابی و قرمز هستند که در مرکز آنها یک مو وجود دارد اگر چه همیشه ممکن است مو مشخص نباشد. ضایعات عمیق تر غالبا بزرگتر و دردناکند و بیشتر در محلهایی که تراشیده می شوند، دیده
می شود. این ضایعات در تمام مکانهای مودار بدن دیده می شوند ولی نقاطی که بیشتر درگیر هستند شامل صورت، سر، ران، زیربغل و نواحی اینگونیال هستند.
در افرادیکه به مدت طولانی تحت درمان آنتی بیوتیک قرار می گیرند، فولیکولیت گرم منفی رخ می دهد این ضایعات غالبا بصورت جوشهای چرکی کوچکی هستند که بیشتر در اطراف بینی دیده می شود و به سمت چانه و گونه پیش می رود.
ضایعات اغلب بدنبال عفونت، سایش و یا سایر موارد آسیب به فولیکول مو، تعریق بیش از حد و بسته شدن دهانه فولیکول دیده می شود. ولی اغلب موارد ممکن است بدون علت باشد. در افرادیکه ایمنی بدن ضعیف تر است متعاقب آسیب پوستی این ضایعات دیده می شود.
● درمان:
برای فولیکولیت سطحی عود کننده و بدون عارضه، استفاده از یک صابون آنتی باکتریال و شستشوی مناسب کافی است ولی برای اشکال عود کننده و راجعه و ضایعات عمقی که عفونت روی آن سوار شده است، درمان آنتی بیوتیک موضعی و خوراکی سودمند است. در صورتیکه فرد به درمان دارویی پاسخ ندهد، باید اشکال دیگر فولیکولیت بررسی شود.
اگر فولیکولیت مقاوم به درمان است، پماد سوپیروسین ۲ بار در روز برای مدت ۵ روز می تواند استافیلوکوک اورنوس را کنترل کند.
محلول موضعی آنتی بیوتیک اولین خط درمان است. محلول موضعی اریترومایسین ۲% غالبا موثر است در صورتیکه کندن مو با این روش منجر به ایجاد ضایعات فولیکولیت می شود، بهتر است روش از بین بردن موهای زائد تغییر کند و از روش لیزر یا shaving استفاده شود

منبع : مرکز پیوند موی جردن