وزیدن در باد

▪ اثر؛ باب دیلن
▪ سال ارائه؛ ۱۹۶۳
▪ زمان آهنگ؛ ۶۵/۲ دقیقه
وقتی بخواهیم از فوق محبوب ها حرف بزنیم، گرچه احتمال دارد که به خاطر طرح سوالی اینچنین دچار دردسر شویم، ولی با کمی تسامح بعد از گروه افسانه ای بیتلز به باب دیلن بزرگ می رسیم.
باب دیلنی که عمری است مردمانی با موسیقی اش زندگی ها کرده اند، نقد سیاسی و اجتماعی را در موسیقی هایش شنیده اند و همراه و همگام او شده اند. خواننده ای که سال ها پرچمدار ترانه ها و آهنگ های اعتراض آمیز بود و این تنها یکی از وجوه کارهای ماندگار اوست. خواننده ای که سبک های فولکلور امریکایی، بلوز، کانتری راک را امتحان کرده و خیلی وقت ها موسیقی هایش ترکیبی از همه این سبک ها بوده است.
اویی که امروز با موسیقی خودش در قله رفیع شهرت و احترام و تحسین ایستاده است. وقتی از «سام کوک» و آهنگ «تغییری رخ می دهد» حرف می زنیم (آهنگی که در همین ستون درباره اش گفتیم) با کمی کنکاش به آهنگ «وزیدن در باد» باب دیلن می رسیم و می فهمیم که سام کوک متاثر از این آهنگ بوده است که اثر جاودانه اش را خلق کرده. نه تنها سام کوک بلکه شاید بتوان باب دیلن را تاثیرگذار ترین و جریان ساز ترین خواننده قرن بیستم دانست. دیلن این آهنگ را در عرض ۱۰ دقیقه پیش از آنکه به باشگاهی که در آنجا معمولاً می نواخت برود نوشت و ترانه خود را بر پایه یکی از ملودی های فولکلور قدیمی بنا کرد.
آهنگی که شعری بی نهایت زیبا و دلنشین دارد و ملودی ساده و بی پیرایه ای که بسیار با بافت شعر و لحن خواندن دیلن همخوان است. او وقتی شب آن روز به باشگاه «جرز فولک سیتی» رفت، پیش از آنکه به اجرای آهنگ بپردازد، به تماشاگران گفت «این آهنگ، آهنگی اعتراضی نیست، چرا که من آهنگ های اعتراضی نمی نویسم.»
جمله ای که کاملاً می توان با اشعار نیشدار و انتقادی او که در طول بیش از ۴ دهه فعالیت هنری از وی سراغ داریم مقایسه اش کرد. ضمن آنکه یک سوم میانی ترانه آن شب آماده نبود و دیلن فقط قسمت های اول و سوم آهنگ را اجرا کرد. پس از ارائه این آهنگ مجله نیوزویک مقاله ای چاپ کرد و ادعا کرد که دیلن این آهنگ را از کس دیگری دزدیده است، ادعایی که همگان آن روز باورش کردند و البته هیچ گاه ثابت نشد.
ادعایی مشابه آنچه بعد از انتشار آخرین آلبوم وی یعنی «زمان های نو» نیز سر و صدای زیادی به پا کرد و مقاله بسیار تندی در مجله رولینگ استون علیه اش چاپ شد که البته این ادعا نیز به جایی نرسید. این آهنگ در رتبه چهاردهم پانصد آهنگ برتر همه زمان های مجله رولینگ استون قرار دارد و جالب تر آن است که بعضی از بازخوانی های این آهنگ نیز به درجات بالایی از شهرت و اعتبار رسیده اند که از این جمله می توان به بازخوانی این آهنگ توسط «استیوی واندر» در سال ۱۹۶۶ اشاره کرد که توانست جزء ۱۰ آهنگ برتر آن سال شود.
شاید مهم ترین عنصری که باعث ماندگاری و محبوبیت این آهنگ تا این اندازه شده است؛ ترانه آن باشد. ترانه ای که سوالاتی اساسی را مطرح می کند که بسیار مطابق با شرایط آن روزگار است. سوالاتی در باب مقولاتی چون جنگ، صلح و آزادی و در نهایت جواب همه آنها را نمی دهد، چرا که جواب آنها سرگردان در باد است.
نوعی بی اعتمادی به جامعه و بی پناهی جوانان آزادیخواهی که آن روز با مشکلات زیادی دست به گریبان بودند در این آهنگ به چشم می خورد. ترانه ای دلنشین و در عین حال محزون که انسان را به فکر وامی دارد تا خودش جواب سوالات مطرح شده را بدهد، ولی احتمالاً جواب درستی پیدا نخواهد شد. آهنگی که گرچه در بحبوحه جنگ ویتنام نوشته شده است، ولی همیشه قابل گوش کردن است و انگار که با هر شرایطی همخوان است. منتقدی پیش از آنکه امریکا به عراق حمله کند در یادداشتی نوشت که این روزها بارها آهنگ «وزیدن در باد» دیلن را گوش می کنم و آرزو می کنم که جنگ دیگری شروع نشود.
این آهنگ تا به حال در حدود ۱۰۰ بار مورد بازخوانی قرار گرفته است و اغلب نیز خوانندگانی مطرح اقدام به بازخوانی آن کرده اند که از جمله می توان به جون بائز (توسط کاراکتر جنی در فیلم «فارست گامپ» اجرا می شود)، سام کوک، نیل یانگ، الویس پریسلی، استیوی واندر و... اشاره کرد.

نام اصلی آهنگ Blowin in the Wind است.

منبع : روزنامه شرق