فوکر ۱۰۰، در خدمت ناوگان هوایی ایران

● هواپیمای مسافربری Fokker ۱۰۰
هواپیماهای فوکر از جمله هواپیماهای مسافربری هستند که پس از تحریم آمریکا پس خرید برخی انواع دیگر روسی خریداری شدند. در این میان، هواپیمای فوکر صد روزانه در خطوط هوایی ایران بسیار دیده شده و به دلیل هزینه کم و ویژگی های مناسب، در خدمت خطوط هوایی ایران است.
این هواپیمای مسافربری بزرگترین محصول کارخانه فوکر است که بنا بر اساس نامش نیز دارای صد صندلی برای مسافران است.
این هواپیما، تقریباً بر اساس طراحی هواپیماهای دیگر کمپانی فوکر شکل گرفته اما دارای ویژگی های برتر و مدرنیزه شده و همچنین دارای گنجایش و طول بیشتری نیز هست. کارخانه فوکر در سال ۱۹۸۳ اعلام نمود که همزمان با تولید هواپیمای فوکر ۵۰ که یک هواپیمای کم مصرف توربوپراپ است، در حال طراحی هواپیمای مسافربری متوسطی برای خطوط هوایی منطقه ای است.
بدنه این هواپیما بر پایه بدنه هواپیمای قدیمی تر فوکر ۲۸ طراحی شده اما تفاوت محسوس آنها در طول بدنه بیشتر هواپیمای نمونه فوکر صد به خوبی هویدا است.
همچنین از تفاوت های دیگر هواپیمای فوکر صد با نمونه قدیمی تر فوکر ۲۸ می توان به ظرفیت آنان اشاره نمود که در نمونه ی قدیمی تر، حداکثر قابلیت حمل ۸۵ مسافر وجود داشت در حالی که در فوکر صد حداکثر قابلیت حمل ۱۲۲ نفر مسافر نیز وجود دارد. همچنین هواپیمای فوکر صد از موتورهای مرغوب توربوفن ساخت رولزرویس با کشش حداکثر ۱۳.۰۰۰ پوند بهره می برد که به آن توانایی های خاصی بخشیده است.
این هواپیما همچنین به وسیله سیستم نوین کابین شیشه ای که در آن اطلاعات پروازی که قبلاً بر روی آلات پرواز عقربه ای و آنالوگ نمایش می یافتند، بر روی صفحه های دیجیتالی ال سی دی به شکلی پر نور در شب ها و خوانا نقش می بندند.
نخستین پرواز این هواپیما به ۳۰ نوامبر ۱۹۸۶ بازگشته و گواهینامه پروازی خود را یک سال بعد دریافت داشت. همچنین اولین مشتری این هواپیما خطوط هوایی سویس ایر بود که تعدادی از این هواپیمای نوین و اقتصادی را در سال ۱۹۸۸ تحویل گرفت. این هواپیما دارای مدل های گوناگونی از جمله مدل QC است که در حقیقت مدل قابل تعویض از مسافربری به باربری به صورت سریع و در کوتاه ترین زمان می باشد.
همچنین مدل اکسکیوتیو جت که نمونه ای با امکانات ویژه ی اشرافی مخصوص حمل رهبران کشورهای مختلف است نیز تولید شد. این هواپیما دارای سرعت کروز اقتصادی ۸۴۵ کیلومتر بر ساعت است که این مقدار در پرواز های دوربرد به منظور کاهش مصرف سوخت به ۷۳۷ کیلومتر در ساعت کاهش می یابد.
همچنین وزن خالی این هواپیما با تمام تجهیزات به حدود ۲۸ تن رسیده و دارای حداکثر وزن برخاست ۴۳ تن می باشد. همچنین طول دوسر بال این هواپیمای متوسط حدود ۲۸ متر و طول خود هواپیما تقریباً به ۳۵ متر می رسد. همچنین موتورهای این هواپیما به جای قرار گرفتن در زیر بال ها، برای بهبود ویژگی های آیرودینامیکی مانند کاهش پسا، به قسمت انتها و دم هواپیما انتقال یافته اند که از این لحاظ، این هواپیمای مسافربری را می توان یک هواپیمای هیوی تیل یا دم سنگین نامید.
از این هواپیما تعداد ۳۰۰ فروند به وسیله خطوط هوایی مختلف از جمله چندی از خطوط هوایی ایران مانند خطوط هوایی آسمان، سفارش داده شد که تا سال ۱۹۹۶، یعنی سال منحل شدن شرکت فوکر، تعداد ۲۸۸ فروند از این هواپیماهای مسافربری تولید و تحویل گردید.

نویسنده: آرمان

منبع : هوانوردی ایر