پرویز مشرف در آستانه سقوط

پیش از سفر کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا و مشاوران غیرنظامی آمریکایی به پاکستان، پرویز مشرف، رئیس جمهور پاکستان در آستانه اعلا م حالت فوق العاده در این کشور قرار گرفت.
این روزها با اخبار نه چندان خوشایندی که از پاکستان به گوش می رسد بر همگان واضح است که با وجود تلا ش های مایوسانه مشرف برای یافتن راهی جهت خروج از بن بست سیاسی، وی در حال از دست دادن کنترل خود بر این کشور است.
این در حالی است که به نظر نمی رسد با وجود مردمی عصبانی و بسیج شده علیه سیاست های سرکوبگرانه مشرف اعلا م حالت فوق العاده نیز بتواند کمکی به وی نماید. جز این که با اعلا م حالت فوق العاده فعالیت های مقدماتی انتخابات به تعویق افتاده و در نتیجه انتخابات عمومی ریاست جمهوری در این کشور به تاخیر بیفتد و این می تواند برگ برنده ای برای دادگاه عالی پاکستان باشد که هم اکنون تصمیم گیری های آن می تواند ادامه اصرار مشرف بر نگهداشتن کرسی ریاست جمهوری و مقام ریاست ارتش را غیرقابل دفاع کند.
پس از گذشت هشت سال از ریاست جمهوری مشرف، وی شاهد کاهش محبوبیت خود و اعتراضات گسترده خیابانی است و به عقیده کارشناسان سیاسی برای بقا در صحنه سیاست پاکستان و عدم واگذاری قدرت به غیرنظامیان او نیاز دارد که آرامش را در داخل کشور برقرار کند و یک هم پیمان تاثیرگذار برای کشورهای غربی جهت نابودی اسلا مگرایان افراطی در مرزهای گسترده پاکستان - افغانستان باشد.
با این وجود مشرف در هفته های اخیر همزمان با اعلا م حکومت نظامی در کشور سعی کرده است تا هر گونه توافقی مبنی بر تقسیم قدرت با «بی نظیر بوتو»، نخست وزیر پیشین در تبعید، را ملغی کرده و در عوض تلا ش کرده است تا حمایت جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا، را برای آرام کردن بحران ها که از بهار امسال کشور به شدت درگیرآن بوده است را به دست آورد. اما هیچ کدام از این اقدامات چندان کارساز نبوده است.
در چند ماه گذشته ده ها تن از وکلا و قضات، فعالین حقوق زن و سیاستمداران پاکستانی در اعتراض به تعلیق «افتخار محمد چاودری» دادستان ارشد دادگاه عالی پاکستان اعتراضات گسترده ای کردند.
چاودری یکی از سرسخت ترین منتقدان دولت پرویز مشرف و هم اکنون اصلی ترین رقیب وی است که اخیرا طی یک تصمیم کاملا منطقی و شاید حیرت انگیز به دلیل فشارهای عمومی طی دستوری از سوی مشرف به مقام قبلی خود بازگشت.
از سوی دیگر ارتش نیز که ریاست آن را شخص مشرف بر عهده دارد این روزها به دلیل عدم موفقیت در مبارزه با بنیادگرایی اسلامی شدیدا مورد انتقاد قرارگرفته است. از سال ۲۰۰۱ میلادی دولت بوش همواره از درک این موضوع که ثبات سیاسی در پاکستان نیاز به برقراری دموکراسی در این کشور دارد سر باز زده است در حالی که به روشنی پیداست که اتفاق نظر سیاسی میان نیروهای لیبرال این کشور و همکاری موثر میان چهار ایالت اصلی بیش از هرگونه مبارزه ای علیه افراط گرایی می تواند در این کشور موفق باشد. اما واشنگتن تصور می کرد از آنجایی که مشرف رهبری ارتش را در دست دارد دیگر نیازی به پیگیری مصرانه دموکراسی یا استفاده از سیاستمداران غیرنظامی در این کشور وجود ندارد و دولت آمریکا زمانی که ارتش، خود را آماده تصاحب کرسی ریاست جمهوری می کرد و در انتخابات سال ۲۰۰۲ میلادی با وجود تبعید و کنار گذاشتن بازیگران اصلی صحنه سیاست و احزاب از دیدن واقعیت های موجود در این کشور روی برگرداند.
هم اکنون در ماه آگوست درست زمانی که پاکستانی ها سالگرد ۶۰ سالگی استقلال خود را جشن می گیرند آمریکایی ها نباید فراموش کنند که پاکستان امروز نتیجه مبارزه ای طولانی علیه قوانین استعماری انگلستان است زمانی که در سال ۱۹۴۵ هزاران تن از نمایندگان قانونگذاران و مردم مسلمان هندوستان (تحت سرپرستی انگلستان) برای تشکیل کشوری مستقل تظاهرات کردند.
امروز پاکستان با مشکلات اساسی روبه رو است. از یک سو با شورشی تمام عیار به پشتبانی نیروهای القاعده در نواحی شمال غرب، ایالت مرزی افغانستان، روبه رو است که در ماه گذشته تاکنون بیش از ۲۰۰ سرباز در این مناطق کشته شده اند و از سوی دیگر بحران های داخلی و نارضایتی از مشرف، آرامش را در این کشور از میان برده است.
کارشناسان سیاسی اعتقاد دارند که مشرف باید یونیفرم خود را درآورد، از نامزدی انتخابات ریاست جمهوری صرف نظر کند و تلا ش کند تا انتخاباتی آزاد در این کشور برگزار شود.
آمریکا نیز نیاز دارد ضمن کمک به برقراری آرامش در این کشور مطمئن شود تا پیشگامان انتخابات ریاست جمهوری در این کشور همکاری کاملی را با ارتش برای بسیج حمایت عمومی برای مبارزه با بنیادگرایی خواهد داشت. چرا که نه تنها ارتش بلکه «بی نظیر بوتو» نیز به تنهایی قادر به مبارزه با بنیاد گرایی و حفظ پاکستان از جنگ داخلی نیست . بوتو به خوبی دریافت که این حرکت نیاز به عزمی عمومی دارد اما ارتش هنوز این مساله را درک نکرده است.
همچنین بوش نیز باید بپذیرد که هم پیمان سیاسی وفادار او این روزها در آستانه سرنگونی است، او باید بپذیرد که اکنون زمان یکی انگاشتن مشرف و پاکستان به سرآمده است.

منبع : روزنامه مردم سالاری