نعمت های آسمانی

▪ و اخفض لهما جناح الذل من الرحمهٔ و قل رب ارحمهما کما ربیانی صغیرا. (سوره ۱۷، آیه ۲۴)
در مقابل پدر و مادر با گفتار و رفتارت فروتنی و تواضع کن و همانند مرغی که از روی مهر و محبت، در بالهای خود فرو می افکند و جوجه های خویش را زیر پر می گیرد، تو نیز که اکنون جوان و نیرومندی و بال و پری گشوده داری پدر و مادر را در آغوش مهر خود جای ده و بگو : پروردگارا والدینم را مشمول رحمت واسعه ی خود بنما، همانطور که اینان از روی رحمت و عطوفت مرا در کودکی پرورش دادند.
امام صادق علیه السلام در معنای جمله «واخفض لهما جناح الذل من الرحمهٔ» چنین فرموده است: هر گز با تندی و شدت به پدر و مادرت منگر و با نگاه خیره و پر توجه به آنان نظر مکن، مگر آن که نگاهت از روی کمال رأفت و رحمت باشد. مواظب باش صدایت بلندتر از صدای آنها نشود و دستت بالای دست آنها نرود و پیشاپیش پدر و مادرت راه نروی.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: رحم الله والدین اعانا ولدهما علی برهما.
▪ رسول اکرم (ص) فرموده است: رحمت الهی شامل حال پدر و مادری باد که با تربیت صحیح، فرزند خود را در نیکی به والدین کمک و یاری نمایند.
پدر و مادرانی که فرزندان جوان خود را بد بار می آورند و با تحقیر و اهانت، فحاشی و هتاکی و اعمال زشت و غیرمشروع خود، آنان را به انتقامجوئی و گناه و تجاوزکاری وادار می سازند مشمول عذاب الهی خواهند بود.
▪ قال رسول الله صلی الله علیه و آله: یا علی لعن الله والدین حملا ولدهما علی عقوقهما.
رسول اکرم (ص) به علی علیه السلام فرموده است: از رحمت و فیض الهی بی نصیب باد آن پدر و مادری که بر اثر سوء رفتار و گفتار خود، باعث انحراف فرزند خویش شوند و او را به ایذا و عصیانشان وادار سازند.
آئین مقدس اسلام در برنامه تربیت کودک ، اولیای اطفال را از زیاده روی در اعمال محبت بر حذر داشته است، آنان که در مهر و نوازش فرزندان، افراط می کنند و با روش ناپسند خویش آنان را به بیماری خودپسندی مبتلا می نمایند مورد بدبینی پیشوایان اسلام هستند.
عن ابی جعفر علیه السلام قال: شرالاباء من دعاه البرالی الافراط و شرالابناء من دعاه التقصیر الی العقوق.
امام باقر علیه السلام می فرمود: بدترین پدران، کسانی هستند که در نیکی و محبت نسبت به فرزندان، از حد تجاوز کنند و به زیاد روی و افراط بگرایند و بدترین فرزندان کسانی هستند که در اثر تقصیر و کوتاهی در انجام وظائف ، پدر را از خود ناراضی نمایند.
عن ابی جعفر علیه السلام قال: نظر ابی الی رجل و معه ابنه یمشی و الا بن متکی علی ذراع الاب. قال فما کلمه ابی مقتا له حتی فارق الدنیا.
امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم در رهگذر، پدر و پسری را دید با هم راه می رفتند ولی پسر بی ادب، پسر لوس و از خودراضی در حال حرکت به بازوی پدر تکیه کرده بود. امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم زین العابدین از این عمل ناپسند پسر، آنچنان خشمگین شد که تا پایان زندگی با آن پسر حرف نزد.
( الحدیث، ج ۲۳ اثر مرحوم حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فلسفی)

منبع : سازمان تبلیغات اسلامی استان خوزستان