برای شهیدان؛ آنانی که نامشان زینت کوچه هامان شد

پرواز
می گویی
مرمت کاری ست
هم از این روست
برتارک کوچه هامان
نشسته ای
خستگی که می گیری
دوباره قصد پروازمان داری
سعی تو
میان زمین و صفای آسمان
تماشا یی ست
اما
مگر می آموزد
پرنده ای که بال شکسته ای دارد؟
و تو مأیوس نمی شوی
اگر جای هفت بار
هفتاد هزار مرتبه
جاری آسمان و زمین باشی
پرواز تو
لبریز ترمیم است
و قصد زخم بالمان دارد
ستاره های دور
دستم
به این همه ستاره که نمی رسد
غبار نام تو را
پاک می کنم
پیراهن پاره لاله ای را
بیاورید
نشانی
کوچه نشسته است هنوز
درسایه نامت
رهگذری شاید
نشانی بپرسد

زهرا- علی عسگری

منبع : روزنامه کیهان