‌روز نیایش

عرفات نام جایگاهی است که حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می کنند و به دعا و نیایش می پردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه مکرمه باز می گردند و وجه تسمیه آن را چنین گفته اند که جبرئیل (علیه السلام ) هنگامی که مناسک را به ابراهیم (علیه السلام ) می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد و نیز گفته می شود سبب آن، این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می کنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی می دانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است.
حضرت سیدالشهدا، امام حسین (ع) نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند و روی به دامنه «کوه رحمت» نهادند و در سمت چپ کوه روی به کعبه، گردهم آمدند که موضوع آن به مناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگی بود. این گردهمایی ، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلکه شناخت توام با عمل و سازندگی و خودسازی بود و فهرست مطالب آن عبارت بودند از؛
۱) شناخت خدا و صفات الهی.
۲) شناخت خود یا خودشناسی.
۳) شناخت جهان.
۴) شناخت آخرت.
۵) شناخت پیامبران.
۶) خودسازی با صفات الهی.
۷) پرورش نفس با کمالات الهی.
۸) توبه و بازگشت به خدای مهربان.
۹) دور کردن صفات نکوهیده از خود با تسبیح پروردگار.
۱۰) فراگیری راه تعلیم و تربیت از خدا.
۱۱) شناخت و درخواست بهترین مسئلت ها.
۱۲) تبدیل خود پرستی نفس به خدا پرستی.
۱۳) تبدیل خود برتر بینی نفس به تواضع و فروتنی.
۱۴) تبدیل خودخواهی نفس به ایثار و غیر خواهی.
۱۵) تعلیم مفاهیم و ادبیات قرآن.
● عید قربان
عید قربان که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا می رسد، عید رهایی از تعلقات است. رهایی از هر آنچه غیرخدایی است. در این روز حج گزار، نفس خویش را، یعنی هر آنچه بدان دلبستگی دنیوی پیدا کرده، قربانی می کند تا سبکبال شود. عید قربان، پاک ترین عیدهاست، عید سرسپردگی و بندگی است، عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان، عید روشن شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان، عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است.

منبع : روزنامه رسالت