فتنه‌انگیزی - RAISING CAIN

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : یونیورسال، پاسیفیک و وسترن
کارگردان : برایان د پالما
فیلمنامه‌نویس : برایان د پالما
فیلمبردار : استیون هـ. بروم
آهنگساز(موسیقی متن) : پینو دوناجو
هنرپیشگان : جان لیتگو، لولیتا داویدوویچ، استیون بائر، فرانسس استرن هیگن، گرگ هنری، تری آستین، گابریله کارتریس، بارتن هیمن و مل هریس
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه


ـ ̎دکتر کارتر نیکس̎ (لیتگو)، روانشناس اطفال به همسایه‌اش، ̎کارن̎ ( آستین) می‌گوید که پدرش مشغول اجرای پروژه‌ای تحقیقاتی است و از او می‌پرسد آیا فرزند او می‌تواند در این پروژه شرکت کند یا خیر. وقتی ̎کارن̎ جواب منفی می‌دهد دکتر او را بی‌هوش کرده و با کمک برادر دوقلویش، ̎کین̎ (خود خیالی‌اش) او را می‌کشد. روزی ̎جنی̎ (داویدوویچ)، همسر ̎کارتر̎ که پزشک است، هنگام خرید، با ̎جک دانته̎ (بائر)، همسر یکی از بیماران سابق خود، روبه‌رو می‌شود که در گذشته رابطه‌ای صمیمانه با هم داشته‌اند. ̎جنی̎ موقع بازگشت به یاد می‌آورد که در جنگل چهره‌ای را دیده که او و ̎جک̎ را نگاه می‌کرده ـ چهره‌ای که ظاهراً خود ̎کارتر̎ بوده است. با عجله به خانه بر می‌گردد ولی با نیزهٔ یک مجسمه به قتل می‌رسد. در اینجا از خواب می‌پرد و متوجه می‌شود که کابوس می‌دیده است. اما این‌بار ̎کارتر̎ او را با بالش خفه می‌کند. ̎کین̎ که با یک پرستار بچه به نام ̎نان̎ (کارتریس) دوست شده، او را می‌کشد و جسدش را در اتوموبیل ̎جک̎ پنهان می‌کند. ̎کارتر̎ جسد ̎جنی̎ را در اتوموبیل خود می‌گذارد و آن را در دریاچه می‌اندازد و خبر ناپدید شدنش را به پلیس گزارش می‌دهد. سپس در شناسائی قاتل همکاری و ̎جک̎ را به عنوان قاتل معرفی می‌کند. اما ̎مک̎ (هیمن)، پلیسی بازنشسته، به خاطر می‌آورد که اسم ̎کارتر̎ را در یک پروندهٔ بچه دزدی شنیده و پس از جست و جوی زیاد ̎دکتر والدهایم̎ (استرن هیگن) را می‌یابد. ̎دکتر والدهایم̎ روان‌پزشکی است که با پدر ̎کارتر̎، در تألیف کتاب ̎فتنه‌انگیزی̎ همکاری داشته است. ̎دکتر والدهایم̎ می‌گوید که پدر ̎کارتر̎ بچه‌ها را اذیت می‌کرده تا افرادی با شخصیت‌های دوگانه بیافریند و ̎کین̎ حاصل آزمایشی روی پسر خودش است. جسدی که در دریاچه پیدا می‌شود متعلق به ̎جنی̎ نیست. ̎جنی̎ زنده است و به اتفاق ̎جک̎ به سراغ ̎والدهایم̎ می‌روند. ̎والدهایم̎ می‌پذیرد که ̎کارتر̎ را هیپنوتیسم کند. آنان از شخصیت‌های متعدد او در می‌یابند که بچه‌هائی را که دزدیده ، کجا مخفی کرده است.
ـ پس از شکست آتش‌نخوت‌ها (۱۹۹۰)، د پالما به ریشه‌هایش باز می‌گردد و یکی از بهترین‌هایش را می‌سازد. در فتنه‌انگیزی اشاره‌های بسیاری به بیمار روانی آلفرد هیچکاک (محصول ۱۹۶۰) ، وجود دارد (از جمله، د پالما که قبلاً در سه فیلم از صحنهٔ دوش تجلیلی کرده بود، اینجا به غرق یک اتوموبیل با جسد می‌پردازد!) اما در واقع نقطهٔ عزیمت فیلم، چشم چران مایکل پوئل (آن هم محصول ۱۹۶۱) است. به جز این، فیلم صحنه‌ها را ̎حرام̎ بازیگران نقش‌های دوم نمی‌کند و ویترینی برای نمایش قابلیت‌های بازیگری لیتگو به شمار می‌آید.