دکتر - THE DOCTOR

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : لارا زیسکین
کارگردان : رندا هینز
فیلمنامه‌نویس : رابرت کاسول، بر مبنای کتابی نوشتهٔ اد رزنبام
فیلمبردار : جان سیل
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل کانورتینو
هنرپیشگان : ویلیام هرت، کریستین لاتی، الیزابت پرکینز، مندی پاتینکین، آدام آرکین، چارلی کورسمو، وندی کروسن و بیل میسی
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


̎دکتر جک مکی̎ (هرت)، جراح موفقی است که همیشه به دانشجوهایش توصیه می‌کند خود را درگیر زندگی و مشکلات خصوصی بیماران‌شان نکنند. سرفه‌های بی‌وقفه باعث می‌شود او خود را به ̎دکتر لسلی آبوت̎ (کروسن) ـ که پیرو همان فلسفه است ـ نشان بدهد و او هم وجود غدهٔ بدخیمی را در حنجره‌اش تشخیص می‌دهد. در حالیکه ̎مکی̎ در بیمارستان آزمایش‌هائی را از سر می‌گذراند، شاهد رفتار سرد دکترها و پرستارها با بیماران است. در یکی از جلسات پرتو درمانی در حال مرگ است و پی می‌برد که اگر بیماری او زودتر تشخیص داده می‌شد، می‌توانست زنده بماند. ̎مکی̎ پیشنهاد جراحی شدن به وسیلهٔ ̎دکتر آبوت̎ را پس می‌زند و در عوض از ̎الی̎ (آرکین)، یکی از همکارانش که همیشه به خاطر توجه زیاد به بیماران دستش می‌‌انداخته، می‌خواهد که عمل را انجام دهد. ̎مکی̎ که متأثر از حوادث اخیر، حالت خودپسندانه‌اش را از دست داده، از شهادت به نفع یکی از همکارانش که به دلیل کوتاهی در خدمات مورد توبیخ قرار گرفته، سر باز می‌زند. جراحی ̎مکی̎ با موفقیت انجام می‌شود. این تجربه آن‌چنان پزشک متعهدی از او می‌سازد که از آن پس به دانشجوهای خود توصیه می‌کند برای درک بیمارانشان سه روز در بیمارستانی بستری شوند.
ـ یک درام آبکی که فقط اندکی از فیلم‌های پزشکی ـ آموزشی تلویزیون سرتر است. طرح داستانی آن از فرمول‌های ساده و شناخته شده، پیروی می‌کند و شخصیت‌های پیچیده یا تعامل‌های بغرنج میان آنان را مطرح نمی‌سازد. اگر ̎دکتر جک مکی̎ به خاطر ملاحظات اخلاقی، یک عمر رفاقت و رابطهٔ خود با بهترین دوست و همکارش را فدای حمایت از بیماران می‌کند، قطعاً تابع همان فرمول ساده است. قسمت عمدهٔ ماجراها قابل پیش‌بینی است و همین موضوع تا حدودی ریتم آن را کند کرده است. هینز که پیش‌تر از این نیز ویلیام هرت را در بچه‌های یک خدای کهتر (۱۹۸۶) به بازی گرفته بود، در اینجا کارگردانی‌اش را بر ساختن تصویری ترسناک از نظام بیمارستانی متمرکز کرده که احتمالاً برگرفته از داستان‌ها و فیلم‌های مایکل کرایتن است. در نهایت تردیدی نیست که نقص اساسی و اولیهٔ فیلم در فیلمنامهٔ آن است و تماشاگر با قهرمانی روبه‌رو است که آیندهٔ ظاهراً درخشان او به خاطر بحران‌هائی که هرازگاه در پی مرگ گریزناپذیر بیماران برایش به وجود می‌آید، در سایهٔ تردید قرار گرفته است.