ویژگیهای دیپلودوکوس

● نام
معنا: دیپلودوکوس، به معنای دایناسور دومیله ای است
● تلفظ: دیپلودوکوس.
● نامگذاری توسط: اتنیل مارش
● سال نامگذاری: ۱۸۷۸
● تغذیه
گیاهخوار- احتمالا غذای اصلی دیپلودوکوسها کاج بوده است که در زمان زیست ساروپودهای بزرگ، فراوانترین گیاه بود. منبع غذایی ثانویه شامل گینگکاس، دانه های سرخس، سیکادها، علف، سرخس، خزه و دم اسبیان بوده است. دیپلودوکوس دندانهایی کند داشت(فقط در جلوی آرواره هایش) که برای جویدن و خردکردن برگهای درختان مفید بودند.
● اندازه
طول: ۹۰ فوت(۲۷متر)
● بلندی: ۱۶ فوت(۵متر) از رانها
● وزن: ۱۰ تا۲۰ تن
● زمان زیست
دوره ژوراسیك پسین، حدود ۱۴۵- ۱۵۵ میلیون سال قبل
● محل زیست
تعداد زیادی از فسیلهای دیپلودوکوس در کوههای راکی در غرب ایالات متحده(در کلرادو، مونتانا، اوتا و وایومینگ) کشف شده اند.
● فسیلها
نخستین فسیل دیپلودوکوس، توسط ارل داگلاس و ساموئل ویلستون در سال ۱۸۷۷ کشف شد. تعداد زیادی از فسیلهای دیپلودوکوس کشف شده اندكه شامل یک پوست هم می باشد.
● ‌ طبقه بندی
· قلمرو(جانوران)
· شاخه مهره داران(دارای طناب عصبی پشتی هستند كه در مغز خاتمه می یابد)
· رده آركوزاریا(دیاپسیدها با دندانهای سرپیچی و غیره)
· راسته ساریچیا- دایناسورهای جهنده، اجداد پرندگان.
· ساروپودومورف- دایناسورهای گیاهخوار گردن دراز، با دم بلند كه روی چهار پا راه می رفتند.
· زیرراسته ساروپودا- گیاهخواران بسیار بزرگ.
· نئوزاروپودا- ساروپودهای تكامل یافته.
· خانواده دیپلودوسیدا- ساروپودهای دم شلاقی و دندان میله ای كه بر روی مهره هایشان خارهای بلندی داشتند و شامل آمارگازاروس، آپاتوزاروس، سوپرزاروس، باروزاروس، سیزموزاروس و غیره می باشند.
· جنس دیپلودوكوس.
گونه دیپلودوكوس لانگوس(نامگذاری گونه:مارش،۱۸۷۸)
● حقایق جالب
دیپلودوكوس گردنی درازبه طول ۲۶فوت(۸متر) و دمی بلند و شلاقی شكل به طول۴۵فوت(۱۴متر) داشت اما طول سرش كمتر از ۲فوت بود و سوراخهای بینی اش در بالای سر قرار داشتند. پاهای جلویی آن كوتاهتر از پاهای عقبی اش بودند و همه پاها شبیه پاهای فیل و پنج انگشتی بودند. انگشت شست هرپا دارای چنگال بود كه احتمالا برای حفاظت و دفاع بوده است.
ثابت شده كه دیپلودوكوس(و ساروپودهای دیپلوسید دیگر مانند آپاتوزاروس) نمی توانسته اند سرشان را در ارتفاع بالاتر از ۱۷فوتی(۴/۵ متری) زمین قرار دهند.
تصور می شد که ساروپودها(مثل دیپلودوکوس، براکیوزاروس و آپاتوزاروس) و استگوزاروس مغز ثانویه ای داشته اند. امروزه دیرینه شناسان معتقدندچیزی که آنها آن را مغز ثانویه می پنداشتند در واقع بزرگ شدگی طناب عصبیدر منطقه ران بوده است. این بزرگ شدگی از مغز کوچک جانور بزرگتر بود.

منبع : پایگاه داده‌های علوم زمین کشور