آب در ایران باستان

برای آنكه به ارزش والای آب در دیدگاه ایرانیان باستان پی ببریم ،كافی اتست كه نیم نگاهی به اوستای زرتشت اندازیم :
اناهیتا ایزد آبها ، كه گردونه او در آسمانها را ۴ اسب "ابر"، "باران " ، "ژاله ، و" شبنم " می كشیدند یكی از بزرگترین ایزدان پیش از زرتشت بود و نیایشهای او در كنگاور (كرمانشاه ) و بی شابور (فارس ) نمایان است. در اوستا مورد ستایش بسیار بوده است و هم مرتبه میترا (مهر) و اورمزد (اهورا مزدا ) قرار می گیرد.
آب در آیین زرتشت پاك است و مظهر پاكی و باید همچنان پاك بماند. زرتشت از اهورا مزدا درخواست میكند كه رودها را از آبی به سترگی شانه ی اسب لبالب نموده و به پیروان خود می آموزد آلوده نمودن آب در هر شكلی خلاف دین واهریمنی است.
اینچنین است كه شناخت آب در ایران باستان با وابسته داشتن صفحات ویژه به آن و ارجمند داشتن این ماده زندگی بخش آغاز می شود. هنوز هم بازمانده ی این آیینهای ایزد آبها در جای جای ایران برگزار می شود كه برای نمونه می توان به مراسم جوی روبی و بیل گردانی در دامنه ی آتشكده ی "آتشكوه " در نیمور محلات اشاره كرد.
در ایران باستان صدها سال پیش از آنكه نخستین فرضیه های مربوط به آبشناسی ارائه شود ،به گونه ای باور نكردنی پاسخ یكی از بهترین مسایل مربوط به یافتن آب و آبهای زیرزمینی یافت شده بود.
سنگنوشته ها ولوح های باز مانده از ایران باستان بیانگر اینست كه مردمان ایران زمین آبهای زیرزمینی را با كندن كاریزهای دراز وعمیق در آورده وبه روستاها وشهرهای خود می رساندند .
این كه برای اولین بار این كاریز كجا بوده ودر چه مناطقی به آب می توان دست یافت و اینكه كاریز چگونه باید ساخته شود ،شاید مهمترین مسـأله ای بوده است كه بشر از آغاز تمدن تاكنون در دانش آبیاری و آبرسانی با آن روبه رو شده است.
پرفسور «هانری گوبلو» كه بیش از ۳۰ سال بر روی قنوات ایران بررسی كرده ،در كتاب «قنات فنی برای دستیابی به آب »، عظمت قنوات ایران را برابر با دیوار چین می داند .مجموعه ی طول قنات ایران بیش از ۴۰۰هزار كیلومتر (بیش از فاصله زمین تا ماه )
قنات گناباد به طول ۳۵ كیلومتر و ژرفای بیش از ۳۰۰متر و چاههایی با فواصل منظم ۵۰ متری ، از زمان هخامنشیان یك شاهكار بی نظیر است. باز هم از قنات خواهیم نوشت .

منبع : پرشین بلاگ