تنبل ها نخوانند !؟

به نظرشماانگیزه وعمل کدام بریکدیگرمقدمند؟اگرجواب شماانگیزه است بدانیدکه جواب تنبل هاراداده اید.خیلی هابانظرشماموافقندوبااین حال جواب شمادرست نیست .
اشخاص موفق خوب می دانندکه کارمقدم برانگیزه است .مهم نیست که دوست داریدیاندارید،دست به کارشوید،وقتی شروع کردیدبرداشتن قدمهای بعدی ساده تراست .
وقتی شروع می کنیدمی بینیدآنقدرهاکه فکرمی کردیدبدووحشتناک نیست .احساس می کنیدکه به انجامش راغب هستید.
توضیح ساده ای دارد.هرچه بیشترعمل بکنید،بیشترلذت می برید،امابه هرصورت انجام واقدام برانگیزه مقدم است .
مسامحه کارها اغلب از رفتار اشخاص کارآمد برداشت غیرواقع بینانه دارند.ممکن است گمان کنیدکه اشخاص موفق همیشه احساس اطمینان واعتمادبه نفس دارندوبه راحتی به هدف خودمی رسند.تصورکاملاغیرواقع بینانه ای است .رسیدن به هدفهای شخصی اغلب بافشارروانی همراه است .اغلب اوقات به ناچارباموانع مختلفی روبه رومی شوید.اگربه راحت بودن زندگی معتقدباشیدواگرخیال کنیددیگران تلاش نمی کنند،به این نتیجه می رسیدکه مشکلی درکارشماوجودداردودرنتیجه دربرخوردباهرمشکلی ازآن صرفنظرمی کنید،میزان تحملتان کم می شود ،آنگونه که جزئی ترین دلسردی هاوناکامیهابرای شماغیرقابل تحمل می شود.
پرکارهامی دانندکه زندگی پرازسختی است ،می دانندکه درراه رسیدن به هدف موانع وناکامیهای متعددی درانتظاراست .درنتیجه هنگام برخوردباموانع ،خیلی ساده آنهارامی پذیرندودربرابرمشکلات ایستاده ا ندوباعزم جزم به رویارویی آنهامی روند.
اغلب مسامحه کارها را تنبل و فاقد احساس مسئولیت می نامیم ،امامسئله اصلی آنهاچیزدیگری است .مشکل این جماعت این است که موفقیت رابیش ازحدمهم می دانندودرنتیجه به جای آنکه به استقبال خطربروند،ازآن می گریزند.
اشخاصی که ازشکست می ترسنداغلب عزت نفس خودراباموفقیت می سنجند.وقتی درکاری موفق نمی شوندخودراشکست خورده وناکام می پندارند.برخوردبسیارخطرناکی است .
بسیاری ازمابااین باوربزرگ شده ایم که بایدهمیشه کارهایمان راعالی وبدون کم وکاست انجام دهیم ومعتقدیم که «بهترین »شدن پاداش ویژه دارد.متاسفانه کامل گراهاستاره هاراهدف می گیرندوجزهوانصیبشان نمی شود.شخصاوقتی بیش ازاندازه تلاش می کنم وبه خودفشارمی آورم به قدری تحت فشارروانی قرارمی گیرم که تن به دفع الوقت می دهم ودستم به کاری نمی رود.برعکس ،وقتی معیارهایم راتخفیف می دهم احساس آرامش بهتری برمن حاکم می شودومفیدتروخلاقترمی شوم .
منظوراین نیست که داشتن معیارهای سطح بالاچیزبدی است .بدون توجه به کیفیت موفقیت های بزرگ علمی وهنری بسیارکم شمارمی شود.امااین کامل گرایی وسواس گونه راه مناسبی برای بالابردن کیفیت نیست .
بزرگترین نیروی انگیزه بخش درجهان احساس شوروهیجان ورضایت ازکاری است که انجام می دهید.اگراحساس کنیدکه پاداش تلاش خودرامی گیرید،انگیزه ای برای کاربیشتربه دست می آورید.امااگرکاری که می کنیدهرگزبه قدرکافی خوب نباشد،زندگی فعالیتی کسل کننده وبی نشاط می شود.
اشخاص موفق ومفیداغلب به خاطرکاری که می کنندبه خودامتیازمی دهندواحساس هیجان دارند.
مسامحه کارهادرمواقعی دقیقاعکس این کاررامی کنند.پیوسته خودشان رادست کم می گیرند:«به اندازه کافی خوب نبود.»یا«اهمیت نداشت. »یا«چیزبه خصوصی نبود.»دراین شرایط درپایان روزاحساس خستگی شدیدمی کنیدوبه نظرتان نمی رسدکه کارارزشمندی کرده باشید.
درواقع بعضی ازمسامحه کارهادربی ارزش دانستن کاری که صورت می دهندمهارت زیاددارند.
مسامحه کارهااغلب به خودمی گویند:«بایدآن نامه هارابنویسم ،بایدشروع کنم »عبارتهای بایددارمعمولاموثرنیستند،زیرااحساسی ازگناه تولیدمی کنندودرنتیجه شرایطی فراهم می سازندکه شماازانجام آن خودداری می کنید.گاهی اوقات هرچه بیشتربه خودبگوییدکه بایدکاری صورت دهید،انجامش به همان اندازه دشوارمی شود.
مسامحه کارهااغلب ازابرازعلنی احساسات منفی خودواهمه دارند.ممکن است مخالف برخوردواختلاف باشیدوناراحتی راانکارکنید.ممکن است به خاطردلگیری ازهمسرتان فراموش کنیدکه کیسه زباله رابه زباله دانی ببرید.

نویسنده : مهدی قراچه داغی

منبع : ارتباط موفق