خانه‌ای در انتهای دنیا

کارگردان: مایکل میر. فیلم‌نامه: مایکل کانینگهام. بازیگران: کالین فارل، رابین رایت‌پن، دالاس رابرتز، سیسی اسپیسک. مدت: ۹۵ دقیقه.
خانه، مرکز ثقل روابط خانوادگی و دوستانه است. این را مایکل کانینگهام نویسندهٔ ساعت‌ها و برندهٔ جایزهٔ پولیتزر، در کتاب‌اش می‌گوید که دههٔ ۱۹۶۰ و دورهٔ هیپی‌ها را تا دهه‌ ۱۹۸۰ و ظهور بیماری‌هائی چون ایدز پوشش داده است. کتاب که توسط خود کانینگهام خلاصه و تبدیل به تأملی در باب روابط معاصر گردیده، در اینجا دست‌مایهٔ میر، برای ساختن نخستین فیلم سینمائی‌اش شده است. ولی آنچه فیلم را دیدنی کرده، انتخاب فارل برای ایفای نقشی است که در واقع به او نمی‌خورده و بازی هنرمندانهٔ اوست که شخصیتی شکننده را به‌طور ملموس زنده کرده است. فارل نقش بابی مارو را بازی کرده که پس از مرگ پدر و مادر و برادر بزرگ‌ترش در حادثه‌ای وحشتناک، به کلیولند می‌رود و با خانوادهٔ بهترین دوست‌اش جاناتان (رابرترز) زندگی می‌کند، آلیس (اسپیسک) با او مثل پسرش رفتار می‌کند، ولی پس از چندی، جاناتان به نیویورک می‌رود و پس از گذشت چند سالی دوباره به کلر و بابی می‌پیوندند و سه نفری به ووداستاک می‌روند و رستورانی باز می‌کنند و...
در نهایت آنچه در مقابل چشمان‌مان داریم، بازی درخشان فارل است و مشکل رابرتز و پن که نمی‌توانند بازی‌های خود را با وی هماهنگ کنند. اسپیسک البته، مثل همیشه خوب است.

منبع : مجله دنیای تصویر