کار اصلی تیم‌ ملی شروع می‌شود

هر چند علی دایی از صعود تیم ملی رضایت دارد و روند حرکتی این تیم را طی دوره چند ماهه حضور خود مثبت ارزیابی می‌کند، ولی همین هم خیلی کم است و باید بمراتب بیشتر از شرایط فعلی خوب شویم.
این نکته درست که تیم ملی در ۴ بازی رسمی اخیرش گل نخورده،‌ ولی نباید خودمان را گول بزنیم؛ چون حداقل در خلوت خودمان می‌دانیم که در تهران و مقابل امارات، داور یک پنالتی مسلم برای حریف نگرفت یا در العین و دمشق گل نخوردن تیم ملی بیش از کار دفاعی با برنامه ملی‌پوشان مرهون اقبال بلند بود و خود دایی هم به ظرافت در پایان بازی با کویت به ایرادات تاکتیکی تیم ملی در دفاع اشاره می‌کند که لزوما باید برطرف شوند.
در عین حال، گرچه از زمان حضور علی دایی تیم ملی در ۵ بازی رسمی خود ۷ گل‌زده است، ولی ایرادهای ماشین تهاجمی تیم ملی بر هیچ کس پوشیده نیست.
میانگین ۴/۱ گل در هر مسابقه آن‌هم مقابل کویت، امارات و سوریه اصلا وضعیت جالبی نیست و وقتی در نحوه به ثمر رسیدن این گل‌ها دقیق می‌شویم ، نگرانی‌ها بیشتر می‌شود؛ چون از ۴ گلی که مقابل کویت در ۲مسابقه به ثمر رساندیم، یک بار نیکبخت در بازی رفت و بار دیگر نکونام در بازی برگشت روی خلاقیت‌های فردی خود گل زدند و حسینی در دیدار رفت و رضایی در بازی برگشت هم روی حوادث و اشتباه‌های فاحش دروازه‌بان و مدافعان کویتی گل زدند.
با توجه به این موارد، اردوهای تیم ملی و بازی‌های تدارکاتی پیش‌رو تا ۱۶ شهریور (اولین بازی رسمی تیم ملی در دور آخر مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰)‌ در چند بخش مختلف باید کار کند:
۱-) سازمان دفاعی تیم را تقویت کند و ایراد‌های تاکتیکی دفاعی را در مجموعه تیمی به حداقل برساند.
۲) به حملات تیمش تنوع ببخشد و در تمرینات و بازی‌های تدارکاتی چنان عمل کند که تیم ملی چندین و چند راهکار مختلف برای رسیدن به دروازه حریفان داشته باشد.
۳) برای هر پست حداقل ۲ و حتی ۳ بازیکن هم‌طراز در تیم ملی انتخاب کند؛ چون در مجموعه فعلی برای برخی بازیکنان مثل حسین کعبی، سید‌جلال حسینی، هادی عقیلی و جواد نکونام جانشین نداریم.
علی دایی برای رسیدن به این اهداف از ۲۰ تیر (شروع اردوی تدارکاتی در اسپانیا)‌ تا ۱۶ شهریور مجموعا ۵۸ روز فرصت دارد و باید از هر دقیقه و حتی ثانیه این روزها نهایت استفاده را به عمل آورد.
این که فلان و بهمان بازیکن باشند یا نباشند، اهمیت چندانی ندارد، بلکه مهم موفقیت تیم ملی و صعودش به جام جهانی ۲۰۱۰ است که جدا از شاد‌کردن دل یک ملت، افتخاری دیگر و برگ زرینی به پرونده قطور موفقیت‌های علی دایی به عنوان سمبل جهانی فوتبال ایرانی اضافه خواهد کرد.

آرش رستم‌نمدی‌

منبع : روزنامه جام‌جم