رودخانه سوبار نارکا - Subarnarekha

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : هند
محصول : ج.ج. فیلمز
کارگردان : ریتویک گاتاک.
فیلمنامه‌نویس : ریتویک گاتاک.
فیلمبردار : دیلیپ رانجان موکوپادهی.
آهنگساز(موسیقی متن) : بهادر خان.
هنرپیشگان : ابهی بهاتاچاریا، بیجون بهاتاچاریا، مادهابی موکرجی، گیتا د، ساتیندرا بهاتاچاریا و جاهار روی.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۴۳ دقیقه.


کلکته، سال ۱۹۴۸. پس از جدائی بنگال از هند، (ابهی بهاتاچاریا) و خواهر کوچکش، "سیتا" (موکرجی)، "آبیهرام" (ساتیندرا بهاتاچاریا) را، که کودکی مادر گم کرده است، نجات می‌دهند. "ایشوار"، "آبیهرام" و "سیتا" را با هم بزرگ می‌کند. "آبیهرام" به تحصیل می‌پردازد و وقتی به سن جوانی می‌رسد قصد دارد نویسنده بشود و با "سیتا" ازدواج کند، اما "ایشوار" مخالفت می‌کند و او را از خود می‌راند. با وجود این، "سیتا" با "آبیهرام" فراهم می‌کند و با هم به کلکته می‌روند در آن‌جا صاحب پسری می‌شوند و پس از آن‌که "آبیهرام" بر اثر تصادف می‌میرد، "سیتا" به خیابان‌گردی روی می‌آورد. "ایشوار" سال‌خورده، از سر اتفاق در کلکته به خانه‌ای بدنام می‌رود که "سیتا" در آن‌جا کار می‌کند. خواهر و برادر با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند. و "سیتا" جلوی چشم پسر کوچکش خودکشی می‌کند.
٭ از تأثیرگذارترین و پیچیده‌ترین فیلم‌های گاتاک که دو سال پس از تولید به نماش درآمد و با درون‌مایه‌هائی از خشونت، ویرانی، صنعتی شدن، قحطی و تقسیم هند، واقعیتی را به تصویر کشید که تا حدودی از کلیشه‌های رایج در سینما این کشور فاصله داشت. گاتاک تک‌تک صحنه‌های فیلم را با اشاره‌هائی آشکار و نهان به وقایع تاریخی ترتیب می‌‌دهد و بخش عمده‌ای از گفت‌وگوها و تصویرپردازی‌های خود را از نقل قول‌ها و منابع ادبی و سینمائی برمی‌گیرد. روزنامه‌ای که عکس یوری گاگارین، در کنار سفینه‌اش در آن چاپ شده، نقل قولی از کتاب رابیندرانات تاگور و بخش‌هائی از اوپانیشادها و سرزمین هرز ت. ا. الیوت و نیز قسمتی از موسیقی زندگی شیرین فدریکو فلینی، از جمله این مراجع هستند. از صحنه‌های مشهور فیلم می‌توان به باند متروکه فرودگاه و لاشه یک هواپیمای مربوط به جنگ جهانی دوم (که اکنون بازیچه کودکان شده) اشاره کرد.