۱۹ شهریور ۱۳۸۶ ــ ۱۰ سپتامبر ــ

الیاس حضرتی از مسائل روزنامه نگاری ایران سخن می گوید ـ رادیو تلویزیون دولتی حاضر به تبلیغ برای روزنامه ها نیست!!
الیاس حضرتی ناشر روزنامه اعتماد درمصاحبه ای که در نیمه اول شهریور ۱۳۸۴ در برخی از روزنامه های تهران انتشار یافت درباره مسائل ژورنالیسم ایران گفت: متاسفانه روزنامهها، با پرده برداشتن از مسائل خصوصی و خانوادگی شخصیتهای سیاسی و غیرسیاسی سعی در بالا بردن تیراژ خود داشته اند که این، به هیچ وجه کاری درست و مطابق حرفه روزنامه نگاری نیست و می دانیم که تیراژ بالا داشتن دلیل بر کارحرفهای کردن یک روزنامه نیست.
حضرتی در این مصاحبه با تاکید بر اینکه اخبار در یک روزنامه حرفه ای (جامع و مستقل) نباید گرایشهای سیاسی، حزبی و جناحی داشته باشد گفت: در انتخاب اخبار برای انتشار خواست و نیاز مخاطبان باید در نظر گرفته شود زیرا که در ژورنالیسم حرفه ای، خبر متاعی است که روزنامه به مخاطب (مشتری) عرضه می کند و نباید هرچه را که دل خودش می خواهد به مخاطب بدهد، باید ذائقه، نیاز و سلیقه او را هم در نظر بگیرد. خبر در یک روزنامه حرفه ای باید «مطلق» باشد و ارزش عرضه کردن را داشته باشد، به عبارت دیگر خواهان داشته باشد. مقاله و نظر است که عقیده نویسنده اش و یا روزنامه را منعکس می کند، خبر چیز دیگری است. یک روزنامه حرفه ای (ناوابسته) باید رخدادها از هر قبیل را دنبال کند، و با کسب همه عناصر خبر به صورت کامل و زبانی ساده عرضه دارد. خبر روزنامه باید از دست اول دریافت شود (خبرنگار خود روزنامه آن را به دست آورد، نه این که آن را به تحریریه بدهند). برای حرفهای شدن یک روزنامه، باید اصحاب این حرفه را که در این کار دارای تجربه کافی هستند جذب کرد که از ضروریات کار محسوب میشوند. مهمترین کار سردبیری یک روزنامه حرفه ای انتخاب اخبار مهم و پرمخاطب از میان صدها خبر دریافتی برای ارسال به چاپخانه است. در انتخاب خبر، اهمیت آن برای اطلاع رسانی به جامعه، اصل اول است و یک روزنامه حرفه ای در این انتخاب نباید به سود و زیان دیگران توجه کند. انتشار حقایق نباید تخریب و یا تحبیب افراد تلقی شود. روزنامه حرفه ای دوستدار مردم و زبان و گوش جامعه و آینه تمام نمای آن باید باشد.
حضرتی در این مصاحبه علل پایین بودن تیراژ روزنامهها (با توجه به جمعیت باسواد کشور) را برشمرد و از جمله گفت:
تبلیغ برای روزنامهها و معرفی آنها به مردم، در کشور ما یکی از مشکلات است. در صدا و سیما (رادیو تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی که خود دارای یک روزنامه یومیه به نام «جام جم» است) برای کالا و اجناس تجاری، انواع و اقسام تبلیغ میشود ولی متاسفانه برای روزنامهها فرصتی برای تبلیغ در نظر گرفته نشده است. خود من چندین بار با صدا و سیما جهت تبلیغ کردن برای روزنامه ام حتی با پرداخت هزینه مذاکره کردم ولی متاسفانه به نتیجه نرسیدم. حال آن که مردم باید تشویق به مطالعه شوند تا سطح آگاهی ها بالا رود و این کار، تکلیف دولت است.
حضرتی گفت: روزنامههای دولتی در ایران (که رقیب روزنامه های حرفه ای شده اند) نگران بالا و پایین بودن تیراژ خود نیستند زیرا که اتکای آنها، مثل ما به تکفروشی نیست. برای آنها سرمایهگذاریهای لازم انجام شده است. برخی روزنامه ها، مدعی تیراژ چشمگیر هستند حال آن که می دانیم فروش این روزنامه ها به دلیل صفحه نیازمندیها و یا مواردی از این قبیل است. در کشورهای دیگر اصحاب سرمایه در روزنامه های حرفه ای همانند سایر شرکتها سرمایه گذاری می کنند. در کشور ما روزنامه هایی که بخواهند حرفه ای عمل کنند، مستقل باشند و زیر سایه اصحاب منافع نروند نیاز به جلب این گونه سرمایه ها دارند ولی در ایران به دلیل ریسکی که در کار روزنامه داری وجود دارد کسی مایل به سرمایهگذاری و مشارکت مالی در آن نیست و این مسئله بزرگی است که باید حل شود و دولت به روزنامه داری به عنوان یک کسب نگاه کند که به جلب سرمایه گذار نیاز دارد و سرمایه گذار باید مطمئن به بقاء کسب باشد. بدون سرمایه گذار (خریدار سهام و شریک)، روزنامه مجبور به ادامه حیات با سازمان (کادر) محدود می شود که باید به تیراژ متوسط قانع شود (حال آن که بالا بودن تیراژ روزنامه ها و داشتن روزنامه مستقل از افتحارات دمکراسی های جهان بشمار می رود).

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز