تاریخ سازی برای ملت ها

هر ملتی در اوج سختی ها، بیش از هر چیز به تاریخ و گذشته اش تكیه می كند. هویت باستانی او، عاملی می شود تا او بین گروهها و ملت های مختلف بتواند سرش را بالا بگیرد و از نقشی كه در شكل گیری تمدن داشته، صحبت كند. هویت تاریخی، بخشی از ناخودآگاه و كهن الگوی همه انسانهاست. اگرچه این روزها، با بحث درباره هویت فردی و تأكید بر موقعیت انسان «تنها»، تلاش می شود تا بافت های سنتی از بین بروند و «شهروندانی مدرن» برای جامعه ای صنعتی آماده بشود، اما هنوز هم رشته نازك پیوند بین تك تك افراد یك ملت وجود دارد.در اروپا بسیاری از مردم به جشن های ملی و باستانی بیشتر از هر اتفاقی اهمیت می دهند.در انگلستان هنوز لباس های سنتی، احترام همه را برمی انگیزد.در فرانسه جوان ها با غرور از تصویب قانون اساسی و اعلام جمهوری در كشورشان صحبت می كنند. بسیاری از جامعه شناسان، فیلم وسترن را بخشی از تلاش آمریكایی ها برای ساخت فرهنگ می دانند. آنها كاراكتری خشن، دور از تمدن تنها و دلخسته و البته جذاب از افراد مختلف به نمایش می گذارند تا خودشان را از مهاجرین پرتغالی و انگلیسی و اسپانیایی جدا كنند و كاراكتری «آمریكایی» بیافرینند. اما افراد جدید آنها از دل مدرنیته آمده، آنها هنوز در شكل دهی به یك هویت جمعی ناكام مانده اند.با همه این تلاش های روزافزون در همه جای دنیا، هنوز هم آثار فرهنگی ملل، به راحتی خرید و فروش می شوند و درنمایشگاههای خصوصی آرام می گیرند. موزه های معتبر، آرامگاه ابدی بسیاری از اشیا و دست نوشته های باقی مانده ملل متمدن است. در حالی كه نسل جوان آن كشورها، در تب و تاب آشنایی با آنها می سوزند.

منبع : روزنامه ایران