فرزندتان چقدر با شیوه های دوست یابی آشناست؟

بچه ها تمایل طبیعی برای انتخاب دوست داشته، سعی می کنند دیگران را نیز به دایره بازی شان جذب کنند. آنها برای فراگیری مهارتهای اجتماعی و مهارتهای زبانی به همبازیهای فراوان نیاز دارند. بچه هایی که طبعاً خوش مشربند و فرصتهای فراوانی برای تعامل با همسالان خود دارند و آغازگر روند دوستی و دوست یابی هستند و این روند بویژه در طول سالهای مدرسه از اهمیت اساسی برخوردار است. بچه ها در مورد داشتن دوست خوب و مناسب و نیرومند و حفظ رابطه دوستی به راهنمایی های فراوان نیاز دارند، به همین دلیل والدین می توانند فرزندانشان را در محیط اجتماعی مورد مراقبت قرار داده، به صحبتهای آنها در مورد دوستانشان به دقت گوش دهند، به علاوه به دنبال فرصتهایی باشند تا توانایی و مهارتهای اجتماعی آنها مثل کمک به دیگران، مهربانی، مثبت نگری و... را تقویت کنند.
نکته مهم آنکه آنها باید با طرد شدگی و تعارض نیز آشنا شوند تا در صورت مواجهه با آن دچار آسیب نشوند.
از آنجا که دختران خیلی بیشتر بر دوستی سالهای مدرسه تأکید می کنند و در دوستی شان حالت تملک گرا دارند، مایلند دوستان بسیار صمیمی داشته باشند، دوست و دوستانی که فدایی بوده و از هیچ چیز دریغ نورزند.
این امر اغلب مشکلاتی را برای دختران ایجاد می کند، زیرا با کوچکترین «نه گفتن» از جانب دوستان یکدیگر را به خیانت در دوستی متهم می کنند، همچنین به دلیل روحیه تملک گرایی چنانچه دوستانشان با افراد دیگری رابطه دوستی برقرار کنند از این امر ناراحت شده و احساس حقارت می کنند، در حالی که ضروری است دختران یاد بگیرند که حتی صمیمی ترین دوستان آنها هم می توانند دوستان دیگری داشته باشند پس نباید دوستی با دیگر دختران را فراموش کنند. از سوی دیگر «نه گفتن» نه تنها در مواردی اشکالی ندارد، بلکه گاه لازم و ضروری است، زیرا می تواند از بروز مشکلات و آسیب رسیدن به آنها پیشگیری کند. توانایی رد کردن یا همان «نه گفتن» مهارتی است که والدین با آموزش به فرزندانشان سلاحی را در اختیارشان قرار می دهند تا از خودشان در مقابل آسیبهای جسمی و روانی محافظت کنند.
● عضویت پسران در گروههای اجتماعی
اما رابطه دوستی پسران حول گروه های بازی و فعالیتهای مشترک تمرکز می یابد. آنها تمایل دارند تا چندین دوست داشته باشند، کسانی که علاقه ها و فعالیتهای مشترکی با آنها دارند.
پسران برای ایجاد و حفظ دوستی شان نیاز دارند تا عضو گروهی بوده و از روحیه تیمی برخوردار باشند. گروه های بازی و اکتشافی و دیگر گروه ها برای دوستی پسران محیط طبیعی مناسبی فراهم می نماید.
● با فرزند درونگرا و منزوی چه باید کرد؟
برخی از بچه ها روحیه اجتماعی ندارند. آنها مایلند دوستانی داشته باشند، اما لزومی نمی بینند تعاملات اجتماعی ثابتی داشته باشند، در واقع گذراندن دوره های طولانی با گروه برایشان خسته کننده است، بچه های درونگرا می توانند ساعتها در مکانی به تنهایی بگذرانند. آنها معمولاً عادتهایی از قبیل کتاب خواندن، کار با رایانه، هنر و عروسک بازی دارند. لازم است والدین مراقب باشند تا آنها وقت زیادی از خود را به تماشای تلویزیون و بازیهای رایانه ای نگذرانند و بین اوقات فردی و فعالیتهای اجتماعی شان تعادلی به وجود آید. یک راه مناسب برای کمک به این بچه ها، ایجاد یک رابطه دوستی برای آنهاست، جستجوی یک یا دو دوست با روحیات و علایق مشترک برای آنها بسیار ضروری است تا از فعالیتهای یکدیگر لذت ببرند.
والدین نباید کودکان درونگرا را برای ورود به فعالیتهای گروهی تحت فشار قرار دهند، بلکه بهتر است آنها را با فعالیتها و فرصتهای گروهی متنوع آشنا کنند و اجازه دهند کسانی را که بیشتر به دوستی با آنان راغب هستند، انتخاب نمایند. این گونه بچه ها واقعاً از فعالیتهایی که به آنها مهارتهای جدیدی می آموزند لذت می برند. گروه ها و کلاسهای کوچک هنری، رایانه و ورزش، حوزه های مناسب ایجاد دوستی برای آنهاست، پس والدین می توانند بچه های آن گروه ها را جستجو کنند و از آنها برای انجام فعالیت مشترک با فرزندانشان (در بیرون یا درون خانه) دعوت کنند البته بهتر است در صورت فعالیتهای درون خانه، به والدین بچه ها اطلاع دهید.
● آنها که در دوست یابی مشکل دارند
به دلایل گوناگون برخی از بچه ها در دوست یابی مشکل دارند، بچه هایی با اختلال کمبود توجه اغلب فاقد نشانه های اجتماعی هستند. بچه های خجالتی و کمرو اغلب برای نزدیک شدن به دیگران احساس ناراحتی و ناخوشایندی می کنند، بچه های مضطرب نیز انرژی زیادی را صرف می کنند تا ترس و نگرانی خود را تحت کنترل درآورند. بچه های پرخاشگر نیز افرادی را که می توانند دوستانی برای آنها باشند با اعمال و رفتارهای خود و شهرت یافتن بدان از خود دور می کنند.
همه این بچه ها نیاز دارند تا مهارتهای اجتماعی را یاد گرفته و تمرین کنند تا قادر به دوست یابی و برقراری ارتباط با دیگران باشند. یکی از منابع مهم کمک به فرزندان برای آموزش مهارتها استفاده از کتاب است. البته می توان از مشاور یا روانشناس هم در این حوزه ها کمک و راهنمایی گرفت.
توجه داشته باشید برای کمک ابتدا باید روش و سبک اجتماعی فرزندتان را بشناسید که آن هم در صورت دقت و توجه شما به رفتارهای آنها در محیط های اجتماعی حاصل می شود.

منبع : روزنامه قدس