روزی که همه چیز ممکن است!

تابحال شده احساس کنی دلت گرفته ، خسته شدی ، از دنیا با تمام زرق و برقش . از زندگی با همه ی جاذبه هاش ، از اطرافیان با آنکه دوستشان داری ، از دویدن و ساختن و به دست آوردن و از دست دادن.
احساس کنی از درون تهی شدی ، احساس کنی دوست داری یک جای دیگر باشی ، دوست داشته باشی سقف بالای سرت را برداری ،به دور دست ها نگاه کنی، نه تلفنت زنگ بزند ، نه اطرافیان کاری به کارت داشته باشند. بتوانی با خودت خلوت کنی ، فکر کنی ، گریه کنی،خالی شوی و آماده شوی.
آماده شوی تا ادامه دهی.
زندگی را که بزرگ ترین موهبت است و تنها فرصت.
اگر به دنبال چنین فرصتی هستی امروز بهترین مجال است برای خالی شدن و پر شدن. خالی شدن از هر آنچه به اشتباه مشغولت داشته و پر شدن از تمام خوبی ها و خیرها و امید ها.
اگر نمی دانی چه بگویی ، چه بکنی و چگونه صحبت را با همیشه شنونده ی درد دل هایت باز کنی ، بهتر است از خود چبزی نگویی که هر چه بگویی ، ناقص است و هر چه بخواهی ، ناتمام.
...مطمئن باش او هم حرف تو را میزند و هزاران حرف دیگر که شنیدنش همان پر شدن توست از جمیع خوبی ها.او یکی از محبوب ترین ها ست و نیایشش یکی از زیباترین جلوه های آداب سخن گفتن بنده ای با خدای خویش ، در روزی که روز معرفت است و سخن گفتن و خواستن.می توانی به زیر آسمان بروی و با او هم سخن شوی و مطمئن باشی اگر واقعا بخواهی می توانی فردا در روز قربانی کردن اسماعیل ، تو هر آنچه مانع از پریدن واوج گرفتنت می باشد را قربانی کنی و بتوانی
متفاوت از دیروز زندگی کنی.
ای خسته از سعی ، بر عشق تکیه کن !
ای انسان مسئول !
بکوش !
که اسماعیل تو تشنه است ،
و ای انسان عاشق !
بخواه !
که عشق معجزه می کند ! (۱)
در لحظه های آسمانی ات در کنار دوستانت ، مارا هم به یاد بیاور:
« ....تو آن خدایی‏که منّت نهادی و نعمت دادی و احسان کردی. خدایی که جمال نمودی و برتری دادی و کامل ساختی و روزی رساندی و توفیق عطا کردی. تویی که بخشیدی و بی‏نیاز کردی و هدایت نمودی. تو آن خدایی که عیوب ما را پوشاندی و از گناهانمان در گذشتی. به همه ما امکان دادی و کمک کردی و یاری نمودی و شفا بخشیدی. برکت و علوّ در تو و از توست. پس حمد و سپاس همیشه مخصوص توست.
منم آن‏که خطا کردم و نادانی نمودم و غافل شدم و اشتباه کردم. منم آن‏که سهو کردم و راه خلاف پیمودم و پیمان شکستم.
من آنم که تو امر کردی و من عصیان. تو نهی کردی و من پرهیز نکردم. پاک پروردگارا! جز تو خدایی نیست و من از ظالمانم. بارالها! جز تو خدایی نیست و من از بخشش طلبانم.
پاک خدایا! جز تو خدایی نیست و من از خائفین هستم. تنها تو خدای پاک منی و من ازامیدواران هستم. پاک خدایی‏که جز تو خدایی نیست ومن‏از سائلین هستم.
این ستایش من است که تقدیم داشتم و خلوص من به وحدانیت تو که یادآور شدم و گواهی من به نعمت‏های تو که شمارش کردم، با این‏که اذعان دارم که نتوانستم نعمت‏های غیرقابل شمارش تو را بشمارم.
بارالها! تو نزدیک‏ترین خوانده شده و سریع‏ترین اجابت کننده هستی. گرامی‏ترین بخشنده و وسعت‏بخش‏ترین بخشاینده و شنواترین شنونده. ای که در دنیا و آخرت رحمان و رحیمی. همانندی نداری تا از او سؤال شود و غیر از تو کسی نیست تا به او امید بسته شود.
ای خدا! همانا گوناگونی وجوه تدبیرات تو و سرعت فرا رسیدن قَدَر تو، بندگان عارفت را مانع شد که به یک عطای تو قانع و یک بلای تو مأیوس شوند.
بارالها! از من جز آنچه که سزاوار ملامت است بر نیاید و از تو جز آنچه سزاوار کرمت است بر نتابد.
خداوندا! مرا به حقایق اهل قرب متحقّق فرما و به سلک اهل جذب متسلّک نما.
پروردگارا! مرا به تدبیر خودت از تدبیرم و به اختیارت از اختیارم بی‏نیاز گردان و از افتادن در ورطه اضطرار بازم دار.
خداوندا! مرا از ذلّت نفس خویش خارج ساز و از پلیدی شرک پاکم گردان. قبل از آن‏که مرگم فرا رسد، از تو یاری می‏طلبم، پس یاری‏ام کن. بر تو توکّل دارم، پس تنهایم مگذار. از تو سؤال می‏کنم، پس ناامیدم مگردان و تنها به فضل تو راغب هستم، پس محرومم منما و بر در تو می‏ایستم، پس طردم مکن.
بارالها! رضای تو منزّه از آن است که معلول علتی از خودت باشد تا چه رسد به این‏که معلول علّتی از من باشد.
خدایا! ذات تو آنچنان بی‏نیاز است که حتی سودی از خودت به ذاتت نمی‏رسد تا چه رسد به این که نیازی به من داشته باشد و سودی از من به تو برسد..»(۲)

پی نوشت ها :
۱) حج- دکتر شریعتی
۲) فراز هایی از دعای عرفه ی امام حسین (ع)
تبیان - ندا داوودی

منبع : تبیان