آلودگی به ویروس HIV پایان زندگی نیست

در مباحث قبل گفتیم که تنها راه برای دانست اینکه آیا به HIV آلوده‌ایم یا نه، انجام آزمایش است. در کشور ما اینکار فقط با گرفتن نمونهٔ خون انجام می‌پذیرد. البته با توجه به اینکه ممکن است آزمایش خون حتی تا شش ماه منفی باشد، باید مراقب رفتارهای پرخطر خود باشیم. طبق قانون، آزمایشگاه‌ها باید جواب آزمایش بیمار را مخفی نگه دارند و باید بیمار اطمینان داشته باشد که شخص دیگری از بیماری او اطلاع نخواهد یافت.
در ایالات متحده حتی بعضی از آزمایشگاه‌ها بدون گرفتن نام بیمار، اقدام به انجام تست HIV می‌کنند و بیمار خودش برای دریافت جواب به آزمایشگاه مراجعه می‌کند.
قبل از انجام تست در آزمایشگاه باید بدانیم آنها چه قوانینی برای مخفی نگه داشتن بیماری دارند و اگر آلوده باشیم چه تغییراتی ممکن است در زندگی‌مان رخ دهد؟ ما می‌توانیم هر گونه سؤالی در مورد HIV و بیماری AIDS و انجام آزمایش داشته باشیم، از پرستار یا پزشک مربوطه بپرسیم. بنابراین بسیار مهم است در جائی آزمایش بدهیم که بتوانیم مشاوره‌ای هم دربارهٔ HIV و بیماری AIDS داشته باشیم. مشاوران می‌توانند جواب سؤالات ما را در مورد رفتارهای پرخطر و راه‌های محافظت از خود و دیگران در رابطه با این بیماری بدهند. همچنین مشاوران می‌توانند برای کمک به فهم نتایج تست‌ها و راه‌حل بیماری AIDS و بروز HIV در محل زندگی ما نیز کمک کنند.
تست‌های HIV وقتی مثبت می‌شوند که به ویروس HIV مبتلاء باشیم. با آلودگی به HIV بدن آنتی‌بادی‌هائی بر ضد ویروس تولید می‌کند که تست‌های HIV بر این اساس ساخته شده‌اند و نشان‌دهندهٔ این است که بدن شما این آنتی‌بادی‌ها را می‌سازد. این تست‌ها برای بیماری AIDS نیست. سه راه مختلف برای گرفتن نمونه در تست HIV وجود دارد. شایع‌ترین راه نمونهٔ خون است که از راه خون‌گیری از ساعد یا دست انجام می‌شود. در روش دیگر که کمتر متداول هستند عبارتند از نمونهٔ سلول‌های یزاق داخل‌ دهان و نمونهٔ ادراری.
ابتدا باید هر نمونه‌ای که گرفته شده از نظر آنتی‌بادی‌های HIV بررسی شود. اگر آنتی‌بادی‌های HIV دیده شوند، باید نمونه مجدداً تکرار شود. سپس باید تست دیگری انجام شود که این تست در کلینیک یا بیمارستان انجام شده و معمولاً بین یک تا دو هفته طول می‌کشد تا ججواب دهد.
جواب مثبت نشان‌دهندهٔ این است که بدن شما آنتی‌بادی‌های ضد HIV را می‌سازد و این بدان معنی است که شما آلوده به HIV هستید. اما نشان‌دهندهٔ بیماری AIDS نیست و قرار نیست به‌زودی دچار این بیماری شوید. جواب منفی هم نشان‌دهندهٔ این است که در بدن شما آنتی‌بادی ضد HIV نیست ولی ممکن است طی شش ماه گذشته آلوده شده باشید، اما هنوز بدن شما آنتی‌بادی تولید نکرده باشد. (مثل کسی‌که غذای مسمومی خورده باشد ولی هنوز مبتلاء به اسهال یا استفراغ نشده باشد) باید صبر کرد و طی ماه‌های آینده آزمایش داد.
● اگر جواب تست مثبت باشد (ابتلاء به HIV)
پزشکی بیابیم که در رابطه با درمان HIV تجربه داشته باشد.
هر چه زودتر درمان را شروع کنیم، زیرا هر چه سریع‌تر درمان را شروع کنیم، رشد ویروس آهسته‌تر خواهد شد و مدت بیشتری می‌توانیم سلامت زندگی کنیم. بسیاری از افراد HIV مثبت برای سال‌های متمادی بدون AIDS زندگی می‌کنند.
به کسانی‌که ممکن است از طریق ما به HIV آلوده شده باشند، اطلاع دهیم تا بقیه را مبتلاء نکرده و در صدد درمان خود باشند.
تمرین کنیم که خویشتنداری داشته باشیم. این تنها راه جلوگیری از آلوده کردن دیگران یا دچار شدن به انواع مقاوم‌تر ویروس HIV است.
یادگیری ارتباط جنسی ایمن از طریق استفاده از کاندوم‌های لانکس و عدم استفادهٔ دیگران از سرنگ‌های آلودهٔ ما.
تماس با تشکیلات HIV/AIDS یا مراکز بهداشتی درمانی برای دستیابی به راه‌حل‌های موجود.
● اگر جواب تست منفی باشد
باید با خیال راحت‌تری بدن خود را از ابتلاء به HIV توسط دیگران محفوظ نگهداشت. راه‌حل این مسئله فقط خویشتنداری، یادگیری ارتباط جنسی ایمن (با کاندوم لاتکس) و عدم استفادهٔ ما از سرنگ دیگران است.
● چه وقت باید آزمایش بدهیم؟
اکثر مردم آنتی‌بادی‌های قابل اندازه‌گیری در خونشان را حدود سه ماه بعد از آلودگی به‌دست می‌آورند. این مدت ممکن است ۲۵ روز پس از تماس باشد یا در بعضی موارد ممکن است شش ماه هم طول بکشد.
اگر شما نمی‌دانید که به HIV آلوده‌اید یا نه ولی احتمال می‌دهید که آلوده شده باشید، برای اینکه درگیری فکری کمتری داشته باشید، فوراً آزمایش بدهید. اگر جواب منفی بود و این آزمایش در فاصله زمانی کوتاهی پس از تماس مشکوک صورت گرفته باشد، یک آزمایش دیگر سه ماه بعد و یک آزمایش هم شش ماه بعد داده شود. اگر هر سه آزمایش منفی بود، با خیال راحت فقط مراقب باشید که تماس مشکوک نداشته باشید.
البته کسانی‌که اعتیاد تزریقی داشته و گاهی از سرنگ مشترک استفاده می‌کنند یا مرتب تماس جنسی غیرایمن دارند، بهتر است هر شش ماه یک‌بار آزمایش HIV بدهند.

دکتر حکمت راجی

منبع : مجله بهکام