رکورددار گل خورده تاریخ

فوتبال ما در دیدار دوستانه برابر تیم باشگاهی آ اس رم در سال ۱۹۹۸ ، ۷ گل از حریف دریافت کرد. اما در عرصه مصاف های ملی یعنی دیدارهایی که طی آن تیم های ملی دو کشور به مصاف هم می روند هیچ گاه بیش از ۶ گل نخورده ایم و البته دریافت ۶ گل برای فوتبال ملی ایران، ۵۷ سال قبل عملی شد. در سال ۱۳۲۹ تیم ملی ایران به دعوت مسوولان فوتبال در کشور ترکیه به این کشور رفت.
برای انتخاب بازیکنان که قرار بود به این سفر بروند، اختلاف نظرات بسیاری وجود داشت و تا روز عزیمت معلوم نبود چه کسانی سوار هواپیما خواهند شد، بنابراین علی کنی رئیس فدراسیون و حسین صدقیانی سرمربی تیم ملی فوتبال شورایی را تشکیل دادند و از بین بازیکنان نفرات زیر را راهی استانبول کردند؛ قربانعلی تاری، امیرافشار، نوری، منصور حاجیان، انصاری، حسن کردستانی، ابراهیم رحیمیان، امیر خلیلی، محمد خاتمی، حسینعلی مبشر، وازگن ماتیان زاده، امیرمسعود برومند، محمود شکیبی، جمشید ملک شاهی، محمود بیاتی، حسین فکری، جم پور، حسین صدقیانی (مربی) و فریدون شریف زاده (داور). اولین بازی ایران، روز ۷ خردادماه سال ۱۳۲۹ در ورزشگاه عصمت اینونوی شهر استانبول با قضاوت داوری از کشور مصر برگزار شد.
به علت اختلاف در انتخاب بازیکنان، صدقیانی قبل از شروع بازی اعلام کرد اسامی کسانی که باید وارد میدان شوند قبل از حرکت تعیین شده و پاکت لاک و مهر شده یی را از جیب خود درآورد و در حضور کلیه بازیکنان نام افرادی که باید بازی می کردند را به این ترتیب خواند؛ قربانعلی تاری، منصور حاجیان، نوری، جمشید ملک شاهی، ابراهیم رحیمیان، حسن کردستانی، امیر خلیلی، محمد خاتمی، حسین مبشر، امیرمسعود برومند و وازگن ماتیان زاده. بازی شروع شد. ترک ها آن روزها تیم خوبی داشتند.
آنها ۴ سال بعد در جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس ۸ گل به کره جنوبی زدند، به هرحال در میان تعجب همگان ایران گل اول بازی را توسط امیر خلیلی وارد دروازه حریف کرد. بعد از این گل ترک ها که ناگهان گویی از خواب بیدار شده بودند عرصه را بر حریف تنگ کردند و ظرف بیست دقیقه دروازه تیم ملی فوتبال کشورمان را چهار بار فرو ریختند. نیمه اول با نتیجه ۴ بر یک به سود ترکیه به پایان رسید.
حسین صدقیانی که به شدت عصبانی بود، در نیمه دوم جمشید ملک شاهی و وازگن ماتیان زاده را از میدان خارج کرده و به جای این دو، محمود بیاتی و محمود شکیبی را به داخل میدان فرستاد اما با حضور این دو نفر هم تغییری به سود ایران در دیدار حادث نشد ولی ترک ها دو گل دیگر زدند و بازی را با حساب ۶ بر یک به سود خود خاتمه دادند. همانطور که گفتیم این بدترین شکست تاریخ فوتبال ایران تا آن زمان و بعد از آن بود. بعد از آن در دیدارهای رسمی، دو بار با اختلاف ۵ گل برابر تیم فوتبال مجارستان و بار دیگر کره جنوبی مغلوب شدیم اما بیشترین گل دریافتی در عرصه بازی های رسمی همین گل هایی بود که برابر ترک ها خوردیم. بعد از این دیدار یک اتفاق جالب رخ داد.
ترک ها که برایشان افت داشت بار دیگر با ایران بازی کنند، روز ۹ خرداد تیم آنکارا را به مصاف ایران فرستادند و ایران هم با نام تیم تهران وارد میدان شد. صدقیانی به حالت قهر تیم را ترک کرده و به تهران برگشته بود و یاران تیم ملی نیز با همفکری یکدیگر امیر افشار، منصور حاجیان، جمشید ملک شاهی، محمود بیاتی، حسین فکری، محمد خاتمی، جم پور، حسین مبشر، ابراهیم رحیمیان، مسعود برومند و محمود شکیبی را به مصاف حریف فرستادند. دیدار دو تیم این بار نتیجه ۲- ۲ به پایان رسید. دو گل ایران را در دیدار دوم حسین مبشر و امیرمسعود برومند به ثمر رساندند. این آخرین بازی ملی ایران در دوران فدراسیون اول یعنی فدراسیونی بود که مدیریت آن را دکتر علی کنی بزرگ برعهده داشت.

منبع : روزنامه اعتماد