تبعات منفی تکدی گری در شهرهای بزرگ

معضل تکدی گری و وجود تکدی گران در شهرهای بزرگ امروزه به یک معضل عمده در اکثر شهرهای بزرگ کشورهای گوناگون تبدیل شده است. این معضل که خود معلول علت های مختلف اقتصادی و اجتماعی است، تبعات بی شمار منفی برای جامعه به همراه خواهد داشت. که به طور قطع تبعات نا خوشایند این معضل بزرگ اجتماعی در کوتاه مدت و بلند مدت تاثیرات منفی بسیاری در ساختار اجتماعی جامعه می گذارد.
وجود تکدی گری در معابر شهری امروزه دیگر به یک صحنه تکراری در خیابان ها و پیاده رو ها و کلا فضاهای مختلف شهری تبدیل شده است، که همین امر باعث شده است که این پدیده ناخوشایند به چشم خیلی ها به امری عادی و معمولی تبدیل شود.
ما هر روزه در گوشه گوشه شهر با این افراد مواجه هستیم اما به ندرت حتی به آنان اعتنا می کنیم. به نظر می رسد دیگر وجود یک تکدی گر درکنار پیاده رو به عنوان تصاویر ثابت و همیشگی خیابان ها و معابر شهری ما محسوب می شود. البته باید این واقعیت را در نظر داشت که وجود تکدی گری در محیط شهری به عریان ترین شکل ممکن فاصله طبقاتی موجود در جامعه را به نمایش می گذارد. همین مسئله باعث تعمیق حس شکاف طبقاتی در بعد روانی و ذهنی در اکثریت جامعه می شود که این امر خود تبعات اجتماعی و حتی امنیتی فراوانی در بلند مدت بر دوش جامعه تحمیل خواهد کرد.
از طرف دیگر وجود تکدی گران فراوان در شهر زمینه ساز بروز دیگر معضلات اجتماعی از جمله گسترش بزهکاری و تبهکاری، به وجود آمدن باندهای تبهکار، گسترش ناامنی اجتماعی و روانی در زندگی روزمره، امکان گسترش بیماری های مسری و... ده ها معضل و مشکل دیگر می شود که آسیب های آن گریبان افراد بسیاری از جامعه را خواهد گرفت.
در این میان به نظر می رسد هر چه سریع تر باید با این معضل بزرگ برخورد شود تا از گسترش این تبعات و آسیب های فراوان جلوگیری شود. که این امر نیاز به یک تصمیم جدی دارد تا بتوان ریشه این معضل را که خود زمینه ساز بروز دیگر معضلات اجتماعی و حتی بعضا امنیتی می شود را خشکاند.
البته هر چند وقت یک بار طرح های گوناگونی برای رفع این معضل و جمع آوری تکدی گران از خیابان های شهر از طرف نهادهای مختلف و مسوولان گوناگون اعلام می شود، اما تاکنون با این مسئله ریشه ای برخورد نشده است و هیچ راه حل ریشه ای و بلند مدت که بتواند این معضل بزرگ اقتصادی و اجتماعی را به بهترین نحو و برای همیشه حل کند ارائه نشده است. به نظر می رسد اکثر این راه حل هایی که از طرف نهادهای مسوول ارائه شده است، در حد پاک کردن صورت مسئله بوده است نه حل ریشه ای آن.
باید دانست برای حل کردن معضل تکدی گری باید ساختار اقتصادی و طبقاتی جامعه دچار تحول جدی شود و همچنین باید نهادهای حمایت اجتماعی و تامین رفاه را گسترش داد و چتر حمایت اجتماعی را بر سر اقشار کم در آمد جامعه گسترده کرد. همچنین باید سعی شود با پرداخت بیمه بیکاری و دیگر انواع بیمه ها افرادی را که از لحاظ اقتصادی در شرایط نامساعدی هستند و زمینه روی آوردن آنان به تکدی گری وجود دارد را از این کار بازداشت. همچنین باید در مورد شهرهای بزرگ و ابر شهرهایی مثل تهران به رشد روز افزون حاشیه نشینی نیز توجه کرد، چون اکثریت تکدی گران کسانی هستند که در همین حاشیه های شهرها در بدترین شرایط زیستی زندگی می کنند و از تمامی مواهب اجتماعی و رفاهی محروم هستند.
به واقع تکدی گری هم چنان که خود زمینه ساز بروز معضلات عمده دیگر است خود معلول ساختارهای نا متناسب و فاصله طبقاتی سرسام آور کنونی است که برای رفع است نیاز به دگرگونی و تغییر در وضعیت کنونی حس می شود.

نویسنده : مهرداد شاکری

منبع : روزنامه مردم‌سالاری