اثر فعالیت بدنی منتخب و ایبوپروفن بر کوفتگی عضلانی تاخیری پس از انقباضهای شدید برونگرا

در پژوهش حاضر تاثیر یک برنامه فعالیت بدنی منتخب و داروی ایبوپروفن به تنهایی و با هم، بر کوفتگی عضلانی تاخیری بررسی و مقایسه شد. ۴۴ پسر غیر ورزشکار ۲۱±۲ سال در گروههای چهارگانه تحقیق شرکت کردند که عبارت بودند از: -۱ دوازده نفر در گروه فعالیت بدنی، -۲ یازده نفر در گروه ایبوپروفن، -۳ یازده نفر در گروه فعالیت بدنی و ایبوپروفن و -۴ ده نفر در گروه شاهد. برنامه فعالیت بدنی شامل پنج دقیقه راه رفتن و دویدن آرام، ده دقیقه کشش ایستای دستها و کمربند شانه ای و پنج دقیقه حرکات نرمشی با انقباضهای زیر بیشینه بود. مقدار ایبوپروفن مورد مصرف ۲۸۰۰ میلی گرم بود که از یک ساعت قبل از انجام انقباضهای برونگرا تا ۴۷ ساعت پس از آن به افراد داده شد. جهت ایجاد کوفتگی عضلانی از آنها خواسته شد تا ۷۰ انقباض برونگرا با ۸۰ درصد MVC با دست غیر برتر بر روی صندلی مخصوصی که به همین منظور ساخته شده بود، انجام دهند. مدت زمان هر انقباض سه ثانیه بود، افراد در فاصله هر دو انقباض ۱۰ ثانیه استراحت می کردند و یک دقیقه استراحت هم بین هر دوره که ده انقباض را شامل می شد، در نظر گرفته شد. متغیرهایی که یک ساعت قبل از انقباضهای برونگرا و یک، ۲۴ و ۴۸ ساعت بعد از انقباضها اندازه گیری شدند عبارت بودند از: درک کوفتگی عضلانی، حداکثر قدرت برونگرا، میزان آنزیم کراتین کیناز (CK) و دامنه حرکتی آرنج. داده های جمع آوری شده با روش آماری تحلیل واریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج زیر حاصل شد:
اوج کوفتگی عضلانی در تمامی گروههای چهارگانه تحقیق بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از انقباضها بود که غیر از گروه شاهد در گروههای دیگر پس از ۲۴ ساعت رو به کاهش گذاشت. این موضوع در مورد میزان آنزیم CK نیز صادق بود و در ۴۸ ساعت پس از انقباضها بین تمامی گروههای سه گانه و گروه شاهد تفاوت معنی داری (P?۰.۰۵) در میزان CK مشاهده شد. کاهش دامنه حرکتی آرنج نیز در تمامی گروهها مشاهده شد، اما این کاهش در گروههای تجربی کمتر از گروه شاهد بود. هر چند قدرت برونگرا نیز در طول دوران کوفتگی کاهش نشان داد، با این حال فعالیت بدنی در مقایسه با ایبوپروفن موجب کاهش کمتری در قدرت شد.
نتیجه این تحقیق نشان می دهد، اگر چه ایبوپروفن مانند فعالیت بدنی در برخی موارد مانند درک احساس کوفتگی، اثر معنی داری بر کاهش درد داشته است، اما نتایج حاصل از تاثیر فعالیت بدنی و فعالیت بدنی با ایبوپروفن بر میزان CK، قدرت عضلانی و دامنه حرکتی نشانه تاثیر بیشتر فعالیت بدنی بر متغیرهای مرتبط با کوفتگی عضلانی تاخیری در ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از انقباضهای برونگرا است.

رحمانی نیا فرهاد
نیک بخت حجت اله
ابراهیم خسرو
پردال امیرحمزه

منبع : پایگاه اطلاعات علمی