تو در زیر پوست منی

وری چیپ یك ریزتراشه به اندازه‌ی یك دانه‌ی برنج است كه با یك تزریق ساده در زیر پوست جا گذاشته می‌شود. مثل باركد تولیدات مصرفی، این ریزتراشه اطلاعات رمزی را ذخیره می‌كند و با یك اسكنر خوانده می‌شود. این ریزتراشه امكان «چك شدن» ما را مثل یك شماره‌ی امنیت اجتماعی دوسویه كه در بدن جاگذاری شده است فراهم می‌آورد. سازنده‌ی این تراشه راه‌حل كاربردی دیجیتال (Applied Digital Solutions) در ابتدا بر این نكته تأكید كرده بود كه این قطعه كاربردهای بالقوه‌ای در زمینه‌ی پزشكی دارد. این مركز گفته است كه فقط با پرداخت ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار می‌توانید تمام تاریخچه‌ی پزشكی خود را ـ از قبیل آلرژی‌ها، درمان‌های دارویی، بیماری‌های گذشته و نظایر اینها ـ به شكل كد درآورید و آن را روی بدن خود كار بگذارید. به این ترتیب دكتر یا سایر متخصصین پزشكی می‌توانند با یك اسكن سریع به این اطلاعات، قبل از شروع درمان دسترسی داشته باشند. اطلاعات را می‌توان هم بر روی خود تراشه‌ها بارگذاری كرد و هم می‌توان آنها را در بانك‌ داده‌هایی وارد نمود كه اسكن كردن تراشه در واقع قفل ورود به این بانك را باز می‌كند. وری چیپ یكی از آخرین نسخه‌های یك تكنولوژی شگفت‌انگیز است: تراشه‌های شناسایی با فركانس رادیویی (RFID) كه آن قدر كوچك هستند كه می‌توان آنها را در داخل بدن كار گذاشت اما بیشتر، استفاده‌ی تجاری دارد. تجار برای ردیابی موجودی‌هاشان و شركت‌های حمل و نقل برای ثبت محموله‌هاشان از این تراشه‌ها استفاده می‌كنند. علاوه بر این مدیران حیات وحش، كشاورزان و دارندگان حیوانات خانگی از جمله كسانی هستند كه به استفاده از این تراشه‌ها علاقه‌منداند. یك میلیون تراشه از این نوع در حیوانات خانگی و دام‌ها كار گذاشته شده است. در حال حاضر تنها عده‌ی كمی از مردم (طبق آمار تابستان ۲۰۰۴ حدود یك هزار نفر) خواستار كارگذاری این تراشه در بدن‌شان بوده‌اند و بیشترشان هم در كشوری غیر از ایالات متحده زندگی می‌كنند. در مكزیك، كارگزاران بلندپایه‌ی قضایی این تراشه‌ها را در اختیار دارند، به این ترتیب پلیس می‌تواند در صورت ربوده شدن، آنها را ردیابی كند. در بارسلون طبق گفته‌ی آسوشیتدپرس از این تراشه‌ها برای شناخته شدن عنوان افراد مهم (VIP) استفاده می‌كنند و از طریق ارتباط با به بانك‌های اطلاعاتی، به جریان پرداخت پول‌شان سرعت می‌دهند، درست مثل استفاده از كارت‌های هوشمند. سیستم خدمات درمانی هم قطعاً از وجود چنین تراشه‌هایی بسیار سود خواهد برد چرا كه دسترسی به سابقه‌ی پزشكی بیماران از این راه سریع‌تر و راحت‌تر است. دولت بوش متعهد به پرداختن بیش از صد میلیون دلار شده تا تمام گزارش‌ها و پرونده‌ها را از شكل كاغذ و مكتوب به شكل الكترونیك تبدیل كنند. به تعداد بیمارانی كه هر روز از این مركز به آن مركز خدمات درمانی مراجعه می‌كنند بیشتر می‌شود و این خطر وجود دارد كه در جریان این نقل و انتقالات پرونده‌ی مكتوب پزشكی‌شان آسیب ببیند، به این ترتیب كار درمان با مشكل مواجه شود. اما این ریزتراشه‌ها هم چند سؤال اساسی را برمی‌انگیزاند. واضح‌ترین آنها، داشتن پتانسیل برای تخریب و از بین بردن حریم خصوصی است. سناتور پاتریك لیهی (Patrick Leahg) عضو جبهه‌ی دموكرات از ایالت ورمونت بیانیه‌ای را قرائت كرد كه در آن به نگرانی‌هایی اشاره شده بود كه تأیید این تراشه‌ها از سوی مدیریت غذا و دارو (FDA) ایجاد كرده بود. به گفته‌ی او FDA و نیز وزارت بهداشت و خدمات انسانی در پاسخ به این سؤال كه این تكنولوژی جدید تا چه حد حریم خصوصی، ایمنی و آزادی‌های فردی را در نظر گرفته است سكوت كرده‌اند. سایر كسانی كه طرفدار حفظ حریم خصوصی هستند نگرانی‌های دیگری را درباره‌ی پتانسیل ردیابی زندانیان، زندانیانی كه به صورت مشروط آزاد شده‌اند و یا مهاجران غیرقانونی بیان كرده‌اند. شركتی كه این ریزتراشه‌ را ساخته، در حال حاضر خدماتی ارایه می‌دهد كه «فرشته‌ی دیجیتالی» (Digital Angel) نام دارد. این سرویس به مشتریان اجازه می‌دهد كه حیوانات، هواپیماها و حتی اشخاصی را كه از پی‌جوها یا ساعت‌های مچی با سیستم موقعیت‌یابی جهانی را ردیابی كنند. كارگذاری تراشه‌ی مجهز به GPS هم‌اكنون قابل انجام است. طبق گزارش نشریه‌ی كریستین سانیس مانیتور (christian science manitor)، در تابستان گذشته شركت وری چیپ اعلام كرد كه در حال توسعه تكنولوژی‌ای است كه تراشه‌ را قادر می‌سازد با سیستم ماهواره‌ای كار كند، به این ترتیب بهتر می‌تواند افراد گم شده را پیدا یا ردیابی كند. به احتمال زیاد بسیاری از مردم از این قطعات ردیابی خوش‌شان خواهد آمد. مثل كسانی كه بیماران آلزایمری، سایر انواع بیماری‌های مربوط به حافظه و عقل دارند، والدینی كه نگران فرزندان‌شان در كودكستان‌ها و مهدكودك‌ها هستند ـ. اما آنچنان كه برای استاین‌هارد عضو انجمن آزادی‌های فردی آمریكا به رادیو ملی گفته است، این تكنولوژی می‌تواند حقیقتاً كلیدی باشد برای سیستم جهانی ردیابی. بری اضافه می‌كند كه: «دولت می‌خواهد این قطعات را درون پاسپورت حدود ۲۰ میلیون آمریكایی كار بگذارد». بعد از حوادث یازده سپتامبر قرار بر این شده بود كه تراشه‌های اطلاعاتی را درون گواهی‌نامه‌های رانندگی هم كار بگذارند. معاوضه‌ی حریم خصوصی با ایمنی حتی آینده را هم مخدوش خواهد كرد، همچنان كه لزوم یافتن افراد خطرناك جامعه را به سویی می‌برد كه در آن هر كس، هر جا و همیشه قابل ردیابی است. طرح حریم خصوصی سالم به مصرف‌كنندگان هشدار می‌دهد كه درباره‌ی نوع اطلاعاتی كه در این وری‌چیپ‌ها بارگذاری می‌كنند محتاط باشند. آمار حیاتی درباره‌ی آلرژی‌ها و گروه خون اشكالی ندارد اما «آیا شما واقعاً دوست دارید كسی كه آلرژی شما را درمان می‌كند بداند كه مثلاً شما ساعت ۳ عصر برای مشكل مغزی‌تان به پزشك مراجعه كرده بودید یا در ساعت ۵ عصر سقط جنین داشته‌اید»؟ تولیدكنندگان وری‌چیپ اطمینان دارند كه می‌توانند هم بر هراس درباره‌ی حریم خصوصی غلبه كنند و هم بر «عوامل ترس‌آوری» كه این تراشه‌های قابل كارگذاری مجسم می‌كنند. اسكات سیلورمن ریاست مركز راه‌حل‌های كاربردی دیجیتال در ماه اكتبر؛ در روزنامه‌ی نیویورك تایمز گفته بود كه تأیید‌یه‌ی مدیریت دارو و غذا قدمی بزرگ در این راستا بود. این شركت همچنین برنامه‌ی بازاریابی بزرگی به راه انداخته و نام آن را «تراشه‌دار شوید» گذاشته است. این برنامه، تبلیغاتی است برای فروش محصولا‌ت‌اش. در سال ۲۰۰۲، وایرد نیوز گزارش داد كه مركز راه‌حل‌های كاربردی دیجیتال برای صد هزار نفر اولی كه متقاضی كارگذاری این تراشه‌ها شوند تخفیف در نظر گرفته است. این مركز، وری‌چیپ را علاوه بر تكنولوژی پزشكی، به عنوان تكنولوژی ایمنی هم به فروش می‌رساند و بر این نكته تأكید دارد كه این تراشه‌ها برای كنترل دسترسی به ساختارهای فیزیكی نظیر مراكز نیروگاه‌های هسته‌ای و نیز برای كاهش تقلب‌های مالی در مؤسسات مالی مختلف هم كاربرد دارند. مدافعان حریم خصوصی و آزادی‌های فردی به هشدار‌های‌شان به خریداران وری‌چیپ ادامه خواهند داد. اما گروه دیگری نیز وجود دارد كه درباره‌ی كارگذاری این تراشه‌ها در بدن انسان نگران است: مسیحیت بنیادگرا. معتقدانی كه به پیش‌گویی‌های كتاب وحی به طور كامل ایمان دارند و آن را می‌فهمند، بسیار مراقب تكنولوژی‌هایی هستند كه تداعی‌كننده‌ی «نشان حیوان صفتی» در جهان است: یكی از ابزار ضدمسیحیت كه در بخش ۱۳ كتاب مقدس این گونه توصیف شده است: «و او باعث می‌شود همه، از كوچك و بزرگ، فقیر و غنی، رها و دربند نشانی در دست راست یا پیشانی‌شان داشته باشند، آن چیزی است كه هیچ كس در امان نخواهد بود هر آن كه این نشان را خرید و فروش نكند». نگرانی درباره‌ی وری‌چیپ‌ها اخیراً به حدی افزایش یافته كه شبكه‌ی خبری مسیحیت درباره‌ی این كه آیا این تراشه‌ها و سایر تراشه‌ها همان نشان حیوان (دیو)صفتی هستند، از عالم انجیل و استاد دانشگاه ریگنت، جوزف كیكاسولا این موضوع را سؤال كرد. او سعی كرد كه مخاطبان را آرام كند، سپس گفت: «نظر من منفی است. من گمان می‌كنم كه كتاب مقدس آشكارا می‌گوید كه نشان حیوان‌صفتی برای خرید و فروش است و نیز چیزی است اجباری، یعنی از جانب دولت اجباری می‌شود. اما این ریزتراشه‌ها برای مقاصد خوبی چون پرونده‌های پزشكی و كودكان گمشده طراحی شده‌اند. اینها برای خرید و فروش نیستند، آن گونه كه در كتاب مقدس توصیف شده». اما گذشته از نگرانی‌های ضدمسیحیت، چیزی در این باره عجیب است كه بدن را در تقابل و تعامل با ماشین‌ها قرار می‌دهد. بدون نیاز یا امكان مسیر (جهت) فعال. وقتی بازی ویدئویی بازی می‌كنیم یا از ماشین‌هایی خودپرداز (ATM) استفاده می‌كنیم. ما كنترل كننده‌ی تمام روند و فرآیند هستیم، هر زمان كه به این تعامل دست می‌زنیم. هنگامی كه یكی از این وری‌چیپ‌ها را در بدن خود داشته باشیم، به این معنی است كه می‌توانند ما را به طور غیرفعال اسكن كنند. چه بخواهیم چه نخواهیم، اطلاعات‌مان را از طریق اسكن كردن می‌خوانند. شكی نیست كه این فراهم آوردن اطلاعات به شكل فوری بخشی از تقاضا است و مطمئناً موهبتی است برای قربانیان حوادث یا در ردیابی افراد خطرناك. اما ما در قبال به دست آوردن چنین امنیت و كارآیی چیزی را از دست می‌دهیم و آن از دست دادن كنترل است ـ دادن خود به چیزی یا كسی كه تنها خدا می‌داند و نقض بدیع انسان (از بعد زیست‌شناشی) و شاید قدمی بسیار كوچك در راستای آینده‌ای نیمه انسانی و نیمه ماشینی یا سایبرگ «Cyborg».

نویسنده: هنری مالوا
مترجم: ساره حبیبی
منبع: باشگاه اندیشه

منبع : شبکه فن آوری اطلاعات ایران