اسب خاکستری را بنگر - Behold A Pale Horse

سال تولید : ۱۹۶۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : فرد زینه‌مان
کارگردان : زینه‌مان
فیلمنامه‌نویس : ج. پ. میلر، برمبنای داستان کشتن یک موش در روز یکشنبه نوشته امریک پرسبرگر.
فیلمبردار : ژان بادال.
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژار.
هنرپیشگان : گریگوری پک، آنتونی کوئین، عمر شریف، میلدرد داناک، ریمون پلگرن، پائولو استوپا، دانیلا روکا، کریستیان مارکوان، ماری‌تو آنجلتی و ضیاء محی‌الدین.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۲۱ دقیقه.


پس از پایان جنگ‌های داخلی اسپانیا "مانوئل آرتیگز" (پک)، رهبر چریک‌های اسپانیائی، به فرانسه تبعید می‌شود. بیست سال بعد، "پاکو" (آنجلتی)، پسری یازده ساله که پدرش را "وینولاس" (کوئین)، رئیس پلیس بی‌رحم اسپانیائی، اعدام کرده، مخفیانه نزد "مانوئل" می‌آید. "پاکو"، که می‌ٔاند "مانوئل" و پدرش دوشادوش هم جنگیده‌اند، سعی دارد تا او را متقاعد کند براش کشتن "وینولاس" به اسپانیا بازگردد، اما "مانوئل" که پس از آن همه مبارزه از همه چیز دل سرد شده، نمی‌پذیرد. سپس، "کارلوس" قاچاقچی (پلگرن) خبر می‌آورد که "پیلار" (داناک)، مادر "مانوئل" که سخت بیمار است می‌خواهد پسرش را ببیند. "مانوئل" که نمی‌داند "کارلوس" از مزدوران از بیمارستان‌های اسپانیا بورد. اما "پیلار"، که در بستر مرگ است و می‌داند "وینولاس" از مرگ او برای به دام انداختن پسرش استفاده خواهد کرد، در واپسین دم از "پدر فرانسیسکو" (شریف)، کشیش جوان می‌خواهد که "مانوئل" را مطلع کند. "پدر فرانسیسکو" که به این نتیجه رسیده وظیفه‌اش در برابر خدواند مقدم بر وظیفه در برابر دولت است، تصمیم می‌گیرد در راه زیارت لوردس، پیغام پیلار" را به پسرش برساند. "مانوئل" به هیچ کشیشی اعتماد ندارد، اما وقتی "پاکو"، "کارلوس" خیانتکار را شناسائی می‌کند، حرف "پدر فرانسیسکو" را می‌پذیرد. با این همه، تصمیم می‌گیرد به هر قیمتی شده به اسپانیا باز گردد. "پاکو" هر چه می‌داند به "مانوئل" می‌گوید و او موفق می‌شود به بیمارستانی که مادرش در آن بستری شده، در آن‌جا "کارلوس" و "وینولاس" را می‌یابد و تصمیم می‌گیرد ابتدا "کارلوس" را بکشد. اما افراد "وینولاس"، "مانوئل" را می‌کشند. "وینولاس" در کار خود موفق می‌شود، اما از آن‌چه اتفاق‌ افتاده گیج و متحیر مانده است...
٭ فیلمی ناموفق از زینه‌مان که البته خط پیوندی با دیگر آثارش را در آن می‌شود ردیابی کرد: مردی تنها و مبارز، اسیر بحرانی ناشی از تعهد اخلاقی خودش می‌شود و اطرافیانش هیچ کمکی به او نمی‌کنند. بستر سیاسی اثر شعاری است و کنار دیگر مایه‌های آن‌جا می‌افتد (در همان سال‌ها اعتراف صریح به این‌که فیلم‌ساز قصد حمله به هیچ‌کس و هیچ نهادی، به‌خصوص کلیسای اسپانیا و فالانژها را نداشته، نیز باعث استقبال مردم عامه و منتقدان نمی‌شود). بهترین بازی فیلم را شریف مصری در نقش کشیشی اسپانیائی ارائه می‌دهد و بهترین صحنه فیلم، نماهای آغازین آن، از مستند پرآوازه فردریک روسیف فرانسوی، مردن در مادرید (۱۹۶۳) فراهم آمده است.