نسخه‏‌های گیاهی انگلوساکسون

قدیمی‏ترین متن گیاه پزشكی موجود در اروپا كه به زبان بومی نوشته شده است، كتاب حجامت بالد، مربوط به نیمه نخست قرن دهم میلادی و شامل داروهائی است كه اسقف اعظم اورشلیم برای شاه آلفرد فرستاده بود. درمان‏های متعددی برای بیماری‏های ناشی از «سم پرنده» و «نیش اجنه» كه تصور می‏شد مسؤول طیف گسترده‏ای از بیماری‏های ناگهانی و ضعیف كننده‏اند، توصیف شده بود.
پرطرفدارترین گیاهان داروئی در دوران ساكسون‏ها عبارت بودند از بتونیكا، گل ماهور، برنجاسف، بارهنگ و بومادران كه در بسیاری از داروهای خوراكی مصرف می‏شدند اما اغلب برای دفع چشم بد به كار می‏رفتند. اگر چه مدارس طب در سراسر اروپا پراكنده بودند (مشهورترین آنها، در سالرنو، در اوایل قرن دهم میلادی پایه گذاری شده بود و اصول بقراطی غذای خوب، ورزش و هوای تازه را تعلیم می‏داد). درمانگری و گیاه پزشكی عمدتا تحت اختیار كلیسا بود و همه صومعه‏ها گیاهان داروئی پرورش می‏دادند و به‌عنوان بخشی از وظایف دینی از بیماران پرستاری می‏كردند. درمانگری بیشتر یك عبادت بود تا كار پزشكی و متون اولیه گیاه پزشكی اكثرا اوراد مذهبی را با دم‏كرده‏ها جمع می‏كردند و نتیجه می‏گرفتند كه با «كمك خداوند» بیمار معالجه می‏شود.

منبع : واحد مرکزی خبر