دختری با گوشوارهٔ مروارید - GIRL WITH A PEARL EARRING

سال تولید : ۲۰۰۳
کشور تولیدکننده : انگلستان، لوکزامبورگ و آمریکا
محصول : آناند تاکر و اندی پترسن
کارگردان : پیتر وبر
فیلمنامه‌نویس : آلیویا هترید، برمبنای رمانی نوشتهٔ تریسی شوالی‌یر
فیلمبردار : ادواردو سرا
آهنگساز(موسیقی متن) : الکساندر دپلا
هنرپیشگان : کالین فرت، اسکارلت جوهانسن، تام ویلکینسن، جودی پارفیت، کیلیان مورفی، اسی دیویس و آلاکینا مان
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۰ دقیقه


دلفت، هلند، سال ۱۶۶۵. ̎̎گریت̎ (جوهانسن)، دختری هفده ساله، پس از نابینا شدن پدرش، باید برای تأمین زندگی خانواده‌اش کار کند. او در خانهٔ ̎یوهانس ورمر̎ (فرت) پیشخدمت می‌شود و رفته‌رفته توجه این نقاش هلندی را جلب می‌کند. با آن‌که از نظر تربیت، آموزش و جایگاه اجتماعی، دنیائی از هم فاصله دارند، ولی ̎ورمر̎ درک و فهم غریزی ̎گریت̎ را از رنگ و نور، بازمی‌شناسد و آرام ‌آرام او را به دنیای پررمزوراز نقاشی‌هایش راه می‌دهد. ̎ورمر̎ کمال‌گراست و برای تکمیل تابلوئی، گاه ماه‌ها وقت می‌گذارد. ̎ماریا تینز̎ (پارفیت)، مادرزن حساب‌گرش در تلاش است تا با درآمدی که ̎ورمر̎ به سختی کسب می‌کند، سطح زندگی خانواده را بالا نگاه دارد. او که متوجه شده ̎گریت̎ به ̎ورمر̎ الهام می‌بخشد، تصمیم می‌گیرد اجازه دهد رابطهٔ پنهانی آن دو پروبال بیشتری بگیرد. ̎گریت̎ که در شلوغی خانوادهٔ کاتولیک ̎ورمر̎ که ̎کاتارینا̎ (دیویس)، همسر دمدمی‌مزاج ̎ورمر̎ آن را اداره می‌کند غرق شده و پیرامونش را لشکری از بچه‌های خانواده گرفته‌اند، امکان دارد هر دم به بی‌آبروئی متهم شود. ̎کورنلیا̎ (مان)، دختر شیطان دوازده‌ سالهٔ ̎ورمر̎ که متوجه چیزهائی شده، حسودی می‌کند و تصمیم می‌گیرد برای ̎گریت̎ مشکل ایجاد کند. ̎گریت̎، تنها و بی‌پناه فقط روی علاقهٔ پسر روستائی هم‌سن‌وسالش (مورفی) و صاحب‌کار ̎ورمر̎، ̎وان رویون̎ ثروتمند (ویلکینسن)، حساب می‌کند؛ در حالی‌که بیش از پیش مجذوب شخصیت ̎ورمر̎ شده ولی شک دارد که این احساس دوطرفه باشد. ̎وان رویون̎ مکار که به احساسات پنهان ̎ورمر̎ و ̎گریت̎ پی برده، سفارش کار جدیدی را می‌دهد و قرار می‌شود این‌بار ̎ورمر̎ تابلوئی بکشد که ̎گریت̎، تنها سوژه‌اش باشد. نتیجهٔ کار، یکی از بزرگ‌ترین شاهکارهای تاریخ نقاشی خواهد بود، ولی به چه قیمتی؟
● دختری با گوشوارهٔ مروارید فیلم آرامی است که هرازگاه با موجی احساسی در لایه‌های زیرین، تکانی می‌خورد. فیلم، دربارهٔ چیزهائی است که گفته نمی‌شوند، فرصت‌هائی که از دست می‌روند، قابلیت‌هائی که به کار گرفته نمی‌شوند و عشق‌هائی که به ثمر نمی‌رسند. حرف آنانی را که می‌گویند این فیلم دربارهٔ ـ مثلاً ـ مدل یا منابع الهام ورمر یا نقش جنسیت در قرون وسطاست، باور نکنید. اگر چنین بود حتماً فیلم بدی از کار درمی‌آمد. تاریخ شکسپیرهائی دارد که بی‌سواد بوده‌اند. موتسارت‌هائی که حتی یک نُت هم به گوششان نخورده و نقاش‌هائی که هرگز قلم‌موئی به‌دست نگرفتند. ̎گریت̎ می‌توانست نقاش باشد، حالا خوب یا بد. خودش این را هیچ وقت نمی‌داند. اما ورمر این را حس کرده بود. جذاب‌ترین لحظه‌های خلوت بین این‌دو صحنه‌هائی است که آن دختر دهاتی ساده و آن نقاش معروف کنار هم می‌نشینند و بی آن‌که کلمه‌ای بر زبان آورند، رنگ‌ها را درهم می‌آمیزند. هر دو یک کار را انجام می‌دهند و هر دو آن را درک می‌کنند.