یک صدام دیگر برای عراق

ناكامی امریكا درعراق و شكست پی درپی استراتژی های این كشور كه در ابتدا با شعار آزادی و دموكراسی برای عراقی ها یك جنگ بی پایان را رقم زد،هم اكنون به دنبال آخرین راه حل ها در ایجاد ثبات و امنیت این كشور و برافراشتن پرچم پیروزی است.
طرح و استراتژی جدید بوش نیز در همین راستا امروز اعلام خواهد شد، اما آنچه كه در این رویكرد مطرح خواهد شد با آنچه كه كاخ سفید در پس پرده و در روی دیگر سكه دنبال می كند مكمل یكدیگر خواهند بود. در زیر دیدگاه یكی از كارشناسان امریكایی درباره سیاستی كه امریكا باید در عراق در پیش بگیرد، مطرح شده است كه از نظر خوانندگان می گذرد:
تنها راه باقی مانده برای آمریكا به منظور حفاظت دائمی از منافع خود در عراق، بوجود آوردن یك دولت عراقی تك حزبی وابسته به غرب است كه دیكتاتوری دیگری مانند صدام در راس آن باشد تا بتواند از منافع آمریكا در عراق محافظت كند و بستر آرامی را برای بیرون آوردن صد وپنجاه هزار نیروی آمریكایی از عراق فراهم آورد. نباید فراموش شود كه پیش از بحران خلیج در سال ۱۹۹۱ صدام حسین نزدیكترین دوست آمریكا بود كه حكومت دیكتاتوری و شعارهای غیرمذهبی اش كاملا از جانب آمریكا حمایت می شد. از زمان تهاجم نیروهای آمریكایی به عراق همه چیز اشتباه پیش می رفت به جز بركناری صدام حسین كه سرانجام در آخرین ساعات سال ۲۰۰۶ درشهر بغداد و خارج از منطقه حفاظت شده الخضرا اعدام شد. مردی كه اولین قتل را در ۱۴ سالگی مرتكب شد تا قبل از حمله به كویت در مدت حكومت استبدادی خود از جانب آمریكا حمایت می شد.
نیروهای آمریكایی پس از دستگیری صدام حسین در دسامبر ۲۰۰۳ او را زنده نگه داشتند با این ادعا كه می خواهند او را در دادگاه ویژه و منصف عراقی كه پیش از این خیلی ها آنرا دادگاهی بی منطق و ناقص می دانستند محاكمه كنند.
نوری المالكی نخست وزیر عراق در یك مصاحبه تلویزیونی با خبرنگار BBC جان سیمپسون در نوامبر ۲۰۰۶ با تاكید بر سیاست خود با صراحت ادعا كرد كه صدام حسین باید پیش از اتمام سال ۲۰۰۶ اعدام شود. در نوامبر ۲۰۰۶ روزنامه نیویورك تایمز با اشاره به اظهارات المالكی نوشت: مطابق با نظر مسئولان دادگاه عراق هیچ چیز در قانون این كشور نمی تواند از اعدام صدام جلوگیری كند. در زمانی كه شمارش معكوس در آخرین روزهای حیات صدام آغاز شده بود وضعیت عراق در سه سال اخیر به هرج و مرج مطلق رسیده بود. اكنون بسیاری از تحلیلگران پیش بینی می كنند كه اختلافات خونین و مداوم فرقه ای بین شیعه و سنی در حال كشاندن عراق به مرز نابودی است. حال سوال این است كه آیا تقسیم عراق به سه یا چهار بخش كوچكتر به نفع آمریكاست؟ خیر، زیرا آمریكا یك بخش مستقل با حاكمیت شیعه را در مرز با ایران و سوریه در همسایگی نمی پذیرد و نیز آمریكا نمی خواهد هیچ دولت مذهبی كنترل عراق را به دست بگیرد. رئیس جمهور آمریكا در بیانیه ای درباره مرگ صدام گفت كه مرگ صدام به كشمكش های فرقه ای در عراق پایان نمی دهد. منطقی است كه بپذیریم هرج ومرج در عراق بهانه خوبی برای مقامات آمریكا فراهم می كند تا رهبر مستبد دیگری را بر مردم عراق تحمیل كند.
احتمالا آمریكا می خواست صدام تا زمانی كه وضعیت كنونی در عراق بدتر شود زنده بماند و در نتیجه مردم عراق به دنبال كسی می گشتند كه آرامش را برایشان به ارمغان بیاورد و این بهترین زمان برای آمریكا بود تا با فرد مستبد دیگر و یا با رهبران فراری حزب بعث وارد مذاكره شود. از سوی دیگر مقامات آمریكا تحمل ضربه دیگری به بوش از جنبه از دست دادن حمایت عمومی مردم آمریكا در مخالفت با اشغال عراق را نداشتند زیرا ممكن بود صدام حسین دهان باز كند وحمایتهای آمریكا از رژیمش را در جنگ علیه ایران و علیه كردها فاش كند، بنابراین كاملا واضح است كه چرا صدام پیش از حضور در دادگاه انفال (دادگاهی كه در آن صدام حسین و همراهانش متهم به قتل عام حداقل ۵۰ تا ۱۰۰ هزار كرد شدند) اعدام شد.
بزرگترین عكس العمل در سراسر خاورمیانه پاسخ به مرگ صدام بود كه در آن دشمنانش از مرگ او اظهار خرسندی و پیروزی كردند در حالی كه مدافعان وی از انتقام صحبت كردند و صدام را یك شهید دانستند. ایرانیها و كویتیها از اعدام صدام كه جنگ را بر كشور آنها تحمیل كرد استقبال كردند و رئیس جمهور ایران محمود احمدی نژاد گفت كه این اعدام از فاش شدن اسرار جرایمی كه دیكتاتور سابق مرتكب شده بود جلوگیری كرد. كاملا روشن است كه شركتهای دولتی و خصوصی آمریكا به بهانه بازسازی تاسیسات نظامی و غیر نظامی عراق میلیاردها دلار به دست آورده اند. در حال حاضر حدود ۱۵۰۰۰۰ نیروی هوایی و دریایی و نظامی آمریكایی در عراق حضور دارند كه آمریكا برای آن روزانه میلیونها دلار از نفت عراق را در كشتیهایش بار می زند. بنابراین در دست داشتن دائمی كنترل عراق كاملا به نفع آمریكاست. برقراری حكومت مستبد تك حزبی در بیشتر كشورهای عربی خاورمیانه به غیر از اسرائیل به نفع آمریكاست. حقیقت امر این است كه آمریكا در كشورهای عربی به همپیمانان خودكامه نیاز دارد تا رهبران دموكرات.
با وجود آنكه اكثریت مسلمانان جهان از آمریكا متنفرند، بنابراین واضح است كه اگر در یك كشور مسلمان دموكراسی واقعی برقرار باشد آمریكا كنترل آن كشور را در سطح دولتی از دست می دهد. بهترین نمونه این مطلب آخرین انتخابات پارلمان فلسطین در ژانویه ۲۰۰۶ است كه مقامات آمریكایی از تایید دولت مبارز و فعال حماس كه انتخاب واقعی مردم بود سرباز زدند و از متحدین، دوستان و اتحادیه اروپا خواستند تا كمك به فلسطین را متوقف كنند. درباره عراق نیز باید به خاطر داشت این كشور همیشه تحت كنترل انگلیس و امریكا بوده است.
طبق نظر عضو شورای امنیت ملی هاوارد تیكر در جنگ ایران و عراق ریاست جمهوری وقت آمریكا رونالد ریگان فرمانی را امضا كرد كه در آن از نیروهای آمریكایی خواست تحت هیچ شرایطی نگذارند عراق از ایران شكست بخورد. در آن زمان مدیر سازمان مركزی اطلاعات ویلیام كیسی شخصا تلاش می كرد از كافی بودن مهمات لازم از قبیل بمبهای خوشه ای برای ارتش عراق و همچنین توصیه های نظامی و استراتژیك و اطلاعاتی برای آنها اطمینان حاصل كند. آمریكا از طریق مصر و اسراییل برای عراق تجهیزات جنگی فراهم می كرد. با این وجود هنگامی كه صدام حسین به آمریكا پشت كرد دیگر به كار آنها نیامد و آنها لازم دانستند تا او را نابود كنند. هدف اصلی جرج بوش و تونی بلر از حمله به عراق این بود كه از شر صدام حسین خلاص شوند بنابراین آنها بااعدام صدام كار خود را تمام كردند. مردم عراق شاید تا ۵۰ سال دیگر رنگ دموكراسی را نبینند اما ممكن است شاهد صدام حسین دیگری برای دهه های آینده باشند.

ترجمه: فاطمه فرحانی
منبع:media monitors net work

منبع : روزنامه جوان