از اینتر تا ابدیت

وقتی روز ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۳ در ”ترویلیو“ واقع در نزدیکی‌های برگامو متولد شد هوا آفتابی بود و اوضاع اینتر مهتابی. هنگامی‌که ۲۱ می ۱۹۶۱ با پوشیدن پیراهن آبی و مشکی عاشق شد باز هم آفتاب تند می‌تابید به مانند اقبال اینتر. زمانی‌که در فینال جام جهانی ۱۹۷۰ مغلوب برزیل شد گومای مکزیک درآمیخته با اشک حسرت او، تن و قلب می‌سوزاند. درست مثل اینتر و مظلومیت‌هایش. روز ۴ سپتامبر ۲۰۰۶ نیز برای همیشه رفت؛ این‌بار برخلاف خاطره بازی‌هایش که می‌ماند و می‌ماند.
● شروع داستان
”جیاچینتو فاکتی“ در یک خانواده متوسط رشد کرد. پدر و مادر وی فوتبالی نبودند و اگر هم بودند فاصله بعیدی با هواداری از اینتر داشتند اما ”جیاچینتو“ از وقتی یک بار به‌طور اتفاقی کنار تلویزیون پای بازی اینتر نشست، نتوانست به چیزی جز رؤیای پوشیدن پیراهن آبی و مشکی فکر کند. برای عملی شدن این آرزو گذراندن یک دوره اجباری در تیمی ضعیف لازم می‌نمود.
”فاکتی“ به تیم ”ترویلیز“ پیوست و به‌عنوان مهاجم کار خود را آغاز کرد. وقتی عصرها پس از پایان تمرینات این تیم محلی هم‌تیمی‌ها به سراغ سرگرمی‌های خود می‌رفتند جیاچینتو فقط به اینتر و رؤیاهای بزرگ خود می‌اندیشید. رؤیاپردازی، چند ماه پس از آغاز اکران شد. اینتر با مربی بزرگی چون هلینو هررای فقید، فاکتی را از تیم زادگاهش جدا کرد.
این اتفاقات در فصل ۱۹۶۱-۱۹۶۰ رخ داد. هنوز چند سال تا فرا رسیدن دوران طلائی تیم‌های میلانی باقی مانده بود، اما ”جیاچینتو“ انتظار کشیدن را درک نمی‌کرد. او از همان آغاز نمایش دلربائی خود را به معرض دید هواداران گذاشت. اولین بار رم مقابل توانائی‌های ”فاکتی“ تسلیم شد. اینتر با بازی زیبای او ۲ بر صفر قرمز و زردها را شکست داد. قدرت دفاعی ”فاکتی“ نه ورزشگاه المپیک رم که حتی دیواره‌های عمارت قدیمی بیرون ورزشگاه (کلوزیوم) را نیز تحت‌تأثیر قرار داد. شاید به همین جهت از آن روز فاکتی را ”صخره“ نامیدند.
زمان گذشت و روز به روز بر تجربیات ”جیاچینتو“ افزوده می‌شد اما نه از قهرمانی خبری بود و نه از دعوت به تیم ملی ایتالیا. پاهای بلند و قد یک متر و ۸۰ سانتی‌متری او مناسب وضعیت یک دفاع آخر نبود اما ”فاکتی“ چنان کیفیتی داشت که به‌عنوان بازیکن خط دفاعی از بهترین گلزن تیم لقب گرفت! اگر یک فصل با گل‌های بی‌ثمر طی شد در عوض سال آینده فتح اسکودتو بر رونق دوران حرفه‌ای او افزود. آن قهرمانی سکوی پرتاب اینتر به‌سوی رقابت‌های اروپائی بود. در اولین سال‌های ورود تلویزیون رنگی هواداران فوتبال هنوز یک آدم سیاه و سفید را می‌دیدند که به مانند فرشته نجات در آخرین نقطه رقیب را ناکام می‌گذارد.
او ”جیاچینتو فاکنی“ نام داشت که همراه با اینتر به فینال لیگ اروپا راه یافته و رودروی رئال‌مادرید قرار گرفت. برتری آبی و مشکی‌ها پیروزی فوتبال واقع‌گرا کاتاناچیو بر زیبائی‌ها بی‌بدیل رئال‌مادرید و آن فوتبال تهاجمی بود. منطق بر احساس غلبه کرد هر چند گروهی از بانیان این برتری بیرون از چمن سبز یک احساساتی واقعی بودند و جیاچینتو فاکتی یکی از آنها. اینتر توأمان سری A را فتح کرد و یک فصل بعد باز هم به فینال اروپا راه یافت. اوزه بیو پلنگ سیاه موزامبیک مقابل فاکتی این صخره تسخیناپذی به در و دیوار می‌کوبید و چاره‌ای جز شکست نداشت به این ترتیب تیم رؤیائی ”هررا“ برای دومین فصل پیاپی معتبرترین جام باشگاهی دنیا را بالای سر برد.
● در تیم ملی ایتالیا
جیاچینتو روز ۲۳ مارس ۱۹۶۳ تنها با ۲۰ سال سن در ورزشگاه استانبول مقابل ترکیه قرار گرفت و باعث پیروزی ۲ بر صفر تیمش شد. چند سال قبل ”کلوزیوم“ لرزیده بود و این بار نوبت پایتخت ترکیه و سلاطین عثمانی بود. فاکتی در جام جهانی ۱۹۶۶ عضوی از تیم ملی ایتالیا بود، اما او و تیمش مقابل کره شمالی، اروگوئه و اسرائیل متوقف شده و از گردونه رقابت‌ها خارج شدند. هنوز دنیا با نام صخره آشنا نشده بود. یورو ۶۸ فرصت تلقی می‌شد.
ایتالیا این بار با غلبه بر تمام رقیبان ریز و درشت اولین و تاکنون آخرین قهرمانی خود در جام ملت‌های اروپا را به چنگ آورد. سیستم کاتاناچیو و البته دفاع آخر این تیم مورد تحسین قرار گرفتند. آن تیم قدرتمند ۲ سال بعد تا فینال جام ژول ریمه را بالا آمد. بکن باوئر آلمانی با کتف مصدوم حریف ”فاکتی“ نشد تا بازی قرن با نتیجه ۴ بر ۳ به سود ایتالیائی‌ها خاتمه یابد. طعم تلخ شکست در آخرین دقایق سرنوشتی بود که ظاهراً برای هر فوتبالیست ایتالیائی محترم است. فاکتی نیز مستثنی نبود. آنها قصد داشتند با غلبه بر برزیل برای همیشه جام ژول ریمه تصاحب کند اما رقیب با ۴ گل رنگارنگ این کار را انجام داد. فاکتی مغموم به خانه بازگشت.
در اینتر نیز با غروب آفتاب اقبال ”هررا“ روزگار به خوشی سپری نمی‌شد. فاکتی در یورو ۷۲ و جام جهانی ۱۹۷۴ نیز درخشش فوق‌العاده‌ای نداشت. او به جام جهانی ۱۹۷۸ می‌اندیشید. اما درست چند ماه قبل از آغاز جام به‌دلیل مشکلات فیزیکی مجبور به انصراف شد. همان زمان تصمیم گرفت از عرصه ملی خداحافظی کند و با شکوه تمام این خواسته را عملی کرد. فاکتی در مجموع ۹۴ بازی ملی انجام داد و در زمان خود رکورددار این عرصه بود.
● پایان داستان
اینتر آخرین بار در فصل ۱۹۷۱-۱۹۷۰ همراه با فاکتی قهرمانی اسکودتو را جشن گرفت. ”جیاچینتو“ در حکومت جدید باشگاه نقش کمرنگی یافته بود و در واقع سراشیبی سقوط را تجربه می‌کرد. او در حالی روز ۷ می ۱۹۷۸ در جوزپه‌مه آتزا مقابل ”فوجیا“ از فوتبال وداع کرد که افتخاراتی چون ۲ قهرمانی و ۲ نایب قهرمانی لیگ اروپا، فتح ۲ جام بین‌قاره‌ای و ۴ اسکودتو را در پرونده خود و باشگاه ثبت کرد. افتخاری که شاید هیچ بازیکنی در تاریخ اینتر قادر به کسب آنها نباشد! همواره از گل‌های این مدافع صحبت می‌شود. یکی از معروفترین گل‌های فاکتی در بازی برگشت مرحله نیمه‌نهائی فصل ۱۹۶۵ لیگ اروپا به ثمر رسید.
اینتر در بازی رفت ۳ بر یک مغلوب لیورپول شده بود اما در شب تاریخی ”مه‌آتزا“ ۲ گل بازی رفت را جبران کرد و آنکه این جشن را کامل کرد فاکتی بود. او با شوت میخکوب کننده پای راست خود ”لاورنس“ دروازه‌بان وقت لیورپول را از پای درآورده و زیر باران احساسات هواداران با اینتر به فینال پرواز کرد. جیاچینتو پس از آنکه در ۳۵ سالگی فوتبال را کنار گذاشت و ترجیح داد در کنار خانواده روزگار سپری کرده و از ورود مجدد به عرصه فوتبال امتناع کند. او به عهد خود وفادار ماند هر چند همواره چون روحی سرگردان در اطراف باشگاه محبوبش اینتر پرسه می‌زد. پس از سپری شدن یک دهه ۸۰ خوش‌یمن، او ضعف اینتر دهه ۹۰ را می‌دید، تنها حسرت می‌خورد و دچار نوستالژی غم‌انگیزی می‌شد. نمی‌توانست بی‌تفاوت بماند.
باید کاری انجام می‌داد شاید ورود به عرصه مدیریتی باشگاه می‌توانست حس بلندپروازی او را ارضاء کند ماسیمو موراتی پسر پدیر که ”جیاچینتو“ بهترین سال‌های عمر خود را به پای موفقیتش ریخت خسته از تعویض ۱۴ مربی صندلی ریاست را ترک کرد. در انتخابات هیچ‌یک از کاندیداهای موجه‌تر از ”فاکتی“ نبودند، پس انتخاب آسانی پیش‌رو بود، در روز ۱۹ ژانویه ۲۰۰۴ کانال اینتر اعلام کرد ”جیاچینتو فاکتی“ سیم خاردار سابق به‌عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد. این خبر اگر تأسف عده‌ای را به دنبال داشت در عوض با تحسین هواداران واقعی فوتبالی مواجه شد. در فوتبالی که تقلب و ارتشا رؤسای آن به حد نهایت رسیده وجود یک رئیس فوتبالی که در دوران بازیگری کارنامه‌ای پاک و مبرا از بداخلاقی داشت،غنیمت بزرگی بود.
در ۲ فصل ابتدائی حضور او در اینتر به دایره مدعیان نزدیک شد و فصل گذشته مقام سوم لیگ را به چنگ آورد، اما چند ماه بعد به‌عنوان قهرمان معرفی شد! یووه و میلان تقلب کرده بودند و جام باید به پاکیزه‌ترین تیم تعلق می‌گرفت. فاکتی در سومین فصل ریاست، کاری صورت داد که موراتی در طول یک دهه حضور در این باشگاه نتوانسته بود به انجام برساند. ”جیاچینتو“ قول داده بود این فصل با جذب بازیکنان بزرگ اینتر را پس از به صدا درآمدن سوت پایان آخرین بازی فصل قهرمان کند. شاید این ادعا عملی شود، اما دیگر جیاچینتو فاکتی وجود ندارد.
اینتری‌ها روز ۴ سپتامبر برای همیشه او را که از بیماری طولانی مدتی رنج می‌‌برد از دست دادند و چه طعنه‌آمیز بود فاکتی در آخرین فصل دوران ریاست آرزوی ۱۷ ساله آبی و مشکی‌ها را عملی کرد، اما مهلت نیافت درون زمین رؤیاها را برآورده سازد. آنچه که به نوعی نمایانگر زندگی این مرد نیز بود. فاکتی با وجود گل‌های گاه و بیگاه، بیشتر بیرون زمین آنجا که برای امضاء دادن دست هیچ هواداری را رد نمی‌کرد و هنگام عبور از خیابان با فریاد مورد تشویق طرفداران قرار می‌گرفت در جریان بود تا درون مستطیل سبز. او اینگونه بزرگ شد و در آخرین فصل زندگی باز هم بیرون از میدان اینتر را قهرمان کرد. بدون فاکتی باشگاه میل شروع لیگ را ندارد. همین‌طور سایت آبی و مشکی‌ها نیز چند روزی است در به روی علاقه‌مندان نمی‌گشاید!
● آماری از فاکتی
جیاچینتو در مجموع ۷۰ بار بازوبند کاپیتانی تیم ملی را به بازو بست و ۳ گل نیز به ثمر رساند. او ۱۵ سال پاس ثابت تیم ملی ایتالیا بود و بیش از یک دهه کاپیتان این تیم باقی ماند. فاکتی در ۶۳۴ بازی رسمی همراه با اینتر ۷۵ گل به ثمر رساند که این تعداد گل برای یک مدافع آمار باورنکردنی محسوب می‌شود. ”جیاچینتو“ ۴۷۶ بار در سری A به میدان رفت و ۵۹ گل به ثمر رساند. در بازی‌های اروپائی این آمار شامل ۷۳ بازی و ۶ گل بود. ”صخره“ در جام حذفی ایتالیا ۸۵ بار وارد میادین شد و ۱۰ مرتبه گلزنی کرد. آمار کلی او در فصول بازیگری اینگونه است:
▪ فصل ۱۹۶۱- ۱۹۶۰: ۴ بازی و یک گل
▪ فصل ۱۹۶۲-۱۹۶۱: ۲۱ بازی
▪ فصل ۱۹۶۳-۱۹۶۲: ۳۳ بازی و ۴ گل
▪ فصل ۱۹۶۴-۱۹۶۳: ۴۲ بازی و ۴ گل
▪ فصل ۱۹۶۵-۱۹۶۴: ۴۱ بازی و ۳ گل
▪ فصل ۱۹۶۶-۱۹۶۵: ۳۸ بازی و ۱۶ گل
▪ فصل ۱۹۶۷-۱۹۶۶: ۴۶ بازی و ۶ گل
▪ فصل ۱۹۶۸-۱۹۶۷: ۳۷ بازی و ۹ گل
▪ فصل ۱۹۶۹ - ۱۹۶۸: ۳۳ بازی و ۷ گل
▪ فصل ۱۹۷۰-۱۹۶۹: ۴۲ بازی و ۶ گل
▪ فصل ۱۹۷۱-۱۹۷۰: ۳۵ بازی و ۵ گل
▪ فصل ۱۹۷۲-۱۹۷۱: ۴۴ بازی و ۶ گل
▪ فصل ۱۹۷۳-۱۹۷۲: ۴۴ بازی و ۴ گل
▪ فصل ۱۹۷۴-۱۹۷۳: ۳۷ بازی و ۲ گل
▪ فصل ۱۹۷۵-۱۹۷۴: ۳۴ بازی و یک گل
▪ فصل ۱۹۷۶ - ۱۹۷۵: ۳۸ بازی و ۳ گل
▪ فصل ۱۹۷۷-۱۹۷۶: ۳۷ بازی و یک گل
▪ فصل ۱۹۷۸-۱۹۷۷: ۲۳ بازی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی