سخنانی از فردوسی

▪ اگر برای انجام کاری بزرگ ، زمان نداری .بهتر است بی درنگ آن را به دیگران بسپاری
▪ کتاب زندگی گذشتگان ، جان تاریک را روشنی می بخشد
▪ این جهان سراسر افسانه است جز نیکی و بدی چیزی باقی نیست
▪ فرمان ایزد به جهانداران داد و دهش است
▪ کسی که به آبادانی می کوشد جهان از او به نیکی یاد می کند
▪ آنکه آفریننده و با فر است در این جهان رنج های بسیار خواهد خورد
▪ از بزرگان تنها رنجهاست که باقی می ماند
▪ جایگاه پرستش گران کوهستان است
▪ آزادگان را کاهلی ، بنده می سازد
▪ فرمانرویانی که گوش به فرمان مردم دارند در زندگی جز رامش و آوای نوش نخواهند شنید
▪ کسی که بر جایگاه خویش منم زد بخت از وی روی بر خواهد تافت
▪ خسروی بزرگتر ، بندگی بیشتر می خواهد
▪ ابلیس مانند نیکخواهان پیش می آید ، ابتدا عهد و پیمان می گیرد ، سپس راز می گوید
▪ آنگاه که هنر خوار می گردد جادو ارجمند می شود
▪ دیوان که فرمانروا و دست دراز شدند سخن از نیکی را هم باید مانند راز گفت.


http://f۱۰.blogsky.com/۱۳۸۷/۰۴/

منبع : مطالب ارسال شده