آدم‌هایی که چشم‌های خندان "بی‌غرض" دارند را دوست دارم

طبع مشترک، همان بزرگ‌ترین مجهولی است که در روابط نامناسب شادی حضور را به زوال می‌برد و گفت‌وگو‌ها را تبدیل می‌کند به کشمکش و از رابطه، دیواری بین تو و زندگی می‌کشد، به‌جای این‌که پلی باشد که تو را به روزها و ساعت‌هایت وصل کند.
آدم‌هایی را که چشم‌های خندان "بی‌غرض" دارند و مرزهای انسانی را می‌شناسند، دوست دارم و آدم‌هایی که شادیشان مال خودشان است که ربطی به رقابت با دیگران ندارد و خنده‌شان فقط معنی خندیدن می‌دهد. معنای شادی و حس زنده‌ بودن و آدم‌هایی که موقع شادی، شبیه بچه‌ها می‌شوند، نه شبیه کاراکترهای سریال‌های تلویزیونی...
آن‌هایی که بیخودی و بی‌حساب به‌کسی محبت نمی‌کنند، اما بیخودی و بی‌دلیل هم کسی را نمی‌رنجانند و آن‌هایی که نگاهشان به‌جای اینکه تصویر زهرآلودی از راز بقا باشد، خیلی راحت و بی‌دغدغه برق می‌زند که راز خوشبختی و لذتشان، داشتن آن‌چه که حتما دیگری از آن بی‌نصیب مانده ‌باشد نیست؛ قاپیدن آن‌چه که دیگری دارد، یا می‌خواهد داشته‌باشد؛ بی‌اثبات دلیلی جهانشمول و همگانی، بسیار شخصی و آرام و بی‌گره، خوشبختند.
و کم‌اند آدم‌هایی که بودنشان، خود بتواند شادی روزهایت باشد.

منبع : خبرگزاری ایسنا