زنانی که عصاره زندگی را تقدیم کارشان می‌کنند

این روزها زن بودن هم خوبست و هم بد؛ گاهی اوقات به این نام می‌پذیرندت و درها به رویت گشوده می‌شود و امان از روزی که بارها و بارها و بارها درها به رویت به اتهام زن بودن بسته می‌شود. این روزها زن بودن ویترین هم هست، عنوانی است که می‌توان با آن ژست روشنفکری گرفت.
زن بودن، همه اینها هست، اما هیچ‌یک از اینها نیست. می‌توانی مادر باشی، کفاش باشی، همسر باشی، کفش هم بفروشی، دختر باشی، کفش هم بدوزی، هیچ‌یک از اینها نباشی، اما یک زن باشی که کفش می‌دوزد و کفش می‌فروشد و دیگران را تا راه رسیدن به سرمنزل بدرقه می‌کند.
برای نوشتن این گزارش با بسیاری از زنان صنعت کفش سخن گفتم، در این صنعت فروشنده بهترین فروشگاه‌ها را پیدا کردم که بسیار موفق، موفق‌تر از بسیاری دیگر، فعالیت می‌کند، زن مدیر قالب‌سازی پیدا کردم که تمام حس آفرینشش را در میان کارگاه قالب‌سازیش با خانواده‌اش شریک می‌کند و زن مدرس هم یافتم، زنان طراح هم یافتم، زن خبرنگار حوزه تخصصی چرم و پوست هم یافتم و...؛ اما همواره در هر لحظه برایم ابهام وجود داشت که آن حس گمشده کجاست.

مریم چهاربالش

منبع : جامعه مديران و متخصصين صنعت کفش ايران