محمد (ص) بشارت دهنده رحمت خداوندی

هدف از بعثت رسول خدا اخلا‌ق حسنه و نیکو بود. محمد برانگیخته شد که تا فضایل اخلا‌قی را به صورت کامل تحقق بخشد. یکی از دلا‌یل پیشرفت اسلا‌م اخلا‌ق نیکو و برخورد متین و ملا‌یم آن حضرت با مردم بود. او همیشه جانب عدل و انصاف را رعایت کرده و هیچگاه سختیگری نمی کرد. رسول اکرم صدق گفتار و امانت داری را قوام زندگی مؤمنین می داند و می فرماید: که عمل به این دو اصل در همه تعالیم پیامبران و معلمان الهی توصیه شده تمام تلا‌ش رسول خدا در جهت ساختن انسان نه به عنوان تنها انسان بلکه به عنوان حقیقت انسان بود.
انسانی با ویژگیهای بارز خداوندی مصداق هر آنچه در قرآن بدان اشاره شده و محمد به جهت ساخت چنان انسانی تحت عنوان نمونه انسان کامل برانگیخته شد.
اینجاست که خداوند او را برخوردار از خلق عظیم می داند و می فرماید: <تو دارای اخلا‌ق بزرگی هستی و نیز تو الگو و سرمشق زندگی برای همگان هستی> این سنت الهی است. سنت رحم و شفقت و مهر. سنتی که رسول اکرم خود در مورد آن می فرماید: <سنت مرا احیا بدارید تا با من در بهشت باشید.>
پیامبر رحمت در این عالم ولی است، نماد عالم ماوراء، که حقیقت آن حضرت به عنوان اول خلق الله می باشد. آنجا جز رحمت و ثواب و خیر محض چیز دیگری نیست. در آنجا توجه محض به اوست و محمد به عنوان اول ما خلق الله موجودی است که با خدا میثاق تکوین بسته است. ‌
وجود پر مهر رسول اکرم در عالم مجردات (اقرب الخلق الی الله) می باشد که نماد تام خداوند متعال است. لذا ظهورش به عالم ماده در حدّ و ظرفیت مقام ماده است. در این میان آن چیزی که مقام ماده تاب و تحمل درک آن را داشته نه دانش بی کران و نیروی بی کران خداوندی، بلکه سرور و محبت می باشد که نماد آن در محمد تجلی می یابد. رسول اکرم هیچگاه با تمام کنه و عقلش با بندگان سخن نگفت. چه بسا بسیاری تحمل پذیرش رحمت نبوی را نیز نداشته و ندارند. اما آنچه او انجام داد مثال بذری بارور است که در زمینی مناسب کاشته شد و هفتاد هفتاد از آن روئید تا به واسطه آن چه بسیار افراد مصداق جمله < داعیاً الی الله > و در نهایت < اقرب الخلق الی الله > گردند.

بابک روزرخ

منبع : روزنامه سیاست‌روز