ضعف بینایی در بین رانندگان برون شهری استان چهار محال و بختیاری ۱۳۷۸

برای رانندگان دید کافی نیاز است و عواقب خطرناک دید کم برای حرفه رانندگی قابل قیاس با بسیاری مشاغل دیگر نیست. از طرفی معاینه چشم رانندگان هر ۱۰ سال یکبار صورت می گیرد که همزمان با تعویض یا تمدید گواهینامه رانندگی است و این فاصله زمانی، خصوصا در افراد مسن بسیار طولانی به نظر می‌آید. هدف از این مطالعه تحقیق در خصوص فراوانی تعداد رانندگان حرفه ای با تیزبینی کم در استان چهار محل و بختیاری بوده است. طی یک مطالعه روی ۴۰۰ راننده بالای ۴۰ سال که در نیمه دوم سال ۱۳۷۸ جهت تمدید گواهینامه پایه یک مراجعه نموده و از آنها معاینه چشم به عمل آمد، تعداد ۱۱۲ نفر دید دو چشمی کمتر از ۱۰/۱۰ داشتند که اشکال دید ۹۵ نفر از این افراد با اصلاح عیب انکساری رفع گردید ولی تعداد ۱۷ نفر به دلیل انواع بیماری های چشمی عمدتا غیر قابل علاج و با ضعف دید بسیار کم، واجد شرایط قبولی در امتحان دید نبودند. استاندارد دید برای اخذ گواهینامه پایه یک در ایران به شرح زیر می باشد: داشتن دید از هر دو چشم و یا اگر دید یک چشم حداقل ۲/۱۰ باشد، چشم دیگر باید دید۱۰/۱۰ داشته باشد و یا چنانچه دید هیچکدام از چشم ها ۱۰/۱۰ نباشد مجموع دید دو چشم (از لحاظ جمع کسری) ۱۴/۱۰ به بالا باشد. از آنجا که در کشور ما هواپیما و سیستم ریلی با تمام ایمنی که دارد، در صنعت حمل و نقل سهم زیادی نداشته و عمده مسافرت ها با اتومبیل صورت می گیرد، لزوم داشتن سلامتی جسمانی از جمله دید رانندگان و معاینات زود هنگام آنها قطعا در کاهش مرگ و میر حاصل از تصادفات بی اثر نیست.

مصطفی احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی