سیطره لهجه گفت وگوی لاریجانی با سولانا در نامه به رئیس جمهور!

چرا در آستانه سال نو و در میان نشاط عمومی ایرانیان، راهبردها و سیاست های میان قوه ای و مناسبات دولت و مجلس دستخوش تغییر شده است این تغییر را چگونه باید به قضاوت نشست آیا ادبیات جدید الولاده رئیس محترم مجلس شورای اسلامی نیازمند رمزگشایی است وانگهی آیا او محق است با همان کنایه و استعاراتی که باید با سولانا و البرادعی سخن می گفت، با بالاترین مقام اجرایی کشور سخن بگوید به نظر می رسد پاسخ به این پرسش ها را باید در مسیری عاری از غوغای سیاست به تفسیر نشست:
۱) گذار از بودجه نویسی دیوان سالارانه:
یکی از شالوده شکنی های دولت نهم عبور از بودجه نویسی ابتنا یافته بر دیوان سالاری بود. دیوان سالاری مزمنی که قریب به ۵۰ سال بر سرنوشت ایرانیان سیطره داشت، با «شجاعت اقدام» در دولت نهم، سیاست سیطره دیوانی بر بودجه عمومی، فروپاشید، تراز شفافیت بودجه به نحو چشمگیری ارتقا یافت. و بودجه نویسی از تاریکخانه ها به منظر و مرئی عمومی راه پیدا کرد.
۲) الغای حرص دریافت پول و افزایش ردیف های بودجه:
نظام بودجه نویسی دیوانی در تاریخ توسعه نوین کشور و نیز در ادوار اخیر ما قبل دولت نهم، به گونه ای بود که سیاست حرص و طمع ورزی برای تصاحب پول های بی حساب و کتاب از محل ردیف های تصنعی به روشی متعارف از سوی زبدگان و ذینفوذان در ایام نگارش لایحه بودجه در دولت و نیز طی روزهای تصویب آن در محل مجالس اداور گذشته و بعضاً اکنون تبدیل شده است. دولت نهم اما برای الغای این روند نامطلوب و دون شأن انقلاب اسلامی برآن بوده و است که راه طمع ورزی به بودجه و ثروت عمومی را با اصل شفافیت و نیز حذف ردیف های غیر پاسخگو سد نماید.
۳) آرزوی دیرین رئیس جمهور:
دکتر احمدی نژاد بر آن است اکنون پس از حذف سیطره بوروکراسی بی ثمر و ویرانگر بر نظام برنامه نویسی کشور، این راهبرد باید در نظام بودجه نویسی و نیز انتشار بودجه مصوب از سوی مجلس شورای اسلامی متحقق گردد؛ به گونه ای که از منظر ایشان، قانون بودجه آنقدر باید شفاف، ساده نویسی شده، مختصر، و فارغ از تبصره های پیچیده تکنوکرات پسند باشدکه با انتشار آن در قطع جیبی، هر ایرانی بتواند آن را همراه خویش همانند یک راهنمای پیشرفت و بسط عدالت در کشور با خود حمل کند. به عبارتی رئیس جمهور قصد دارد کتاب بودجه و میزان اعتبارات اختصاص یافته به دستگاه ها در اختیار تمامی ایرانیانی باشد که در سرنوشت خویش و کشورشان شریک هستند. در این صورت، هم یکی از واسطه های مابین دولت و ملت یعنی جماعت از خودراضی بوروکرات حذف می شوند و هم، مردم خود به نگاهبانی امین برای نظارت بر روند هزینه شدن ثروت عمومی کشور فعال خواهند شد. اما ما نیک می دانیم که دیر یا زود چنین خواهد شد و نمی توان در بودجه عمومی کشور، نقاط ممنوعه و حصار کشیده ای را به وجود آورد، زیرا ملت دیر یا زود آن را رمزگشایی خواهد کرد.
اما به رغم اقبال عمومی ملت از شیوه دولت نهم در نظام برنامه نویسی و بودجه ریزی کشور، اقدام جدید در مجلس گویای آن است که هنوز چنین بستری در این حوزه، متناسب با این خواست ملی فراهم نشده است. لذا طبیعی است که رئیس جمهور به عنوان رئیس اجرایی خواست ملی و همچنین عالی ترین فرد در حوزه اجرای قانون اساسی کشور به اخطار قانون اساسی به مجلس محترم مبادرت نماید. این اخطار از حیث اجتماعی مبتنی بر مؤلفه های زیر می باشد:
▪ جلوگیری از تزلزل در مهندسی سیاستهای میان قوه ای:
چنانچه آحاد ملت و خواص مطلع می باشند، چندی قبل، راهبرد سیاستهای میان قوه ای برای تحکیم سطح کیفی تعامل قوا از سوی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی مطرح شد. پیشنهاد اعلامی معظم له بر آن بود که در صورت اختلاف، زبدگانی از کارشناسان قوا، برای برون رفت از نزاع های فنی به کار کارشناسی مبادرت نمایند. اکنون کیست که نداند دولت خدمتگزار قریب یک یا ۳ سال در حال کار کارشناسی برای هدفمند کردن یارانه هاست و در این بین به جز صاحبان نظر، بیش از همه اما، در تعامل با نمایندگان محترم مجلس و برخی کمیسیون های تخصصی برای پیش بینی هدفمندی یارانه ها در لایحه بودجه ۸۸ به کار کارشناسی چند وجهی مبادرت کرده است آیا اقدام اخیر مجلس کمترین همخوانی و مناسبتی با تعاملات و هماهنگی ها و راهبرد میان قوه ای مورد تأکید مقام معظم رهبری در خویش به همراه دارد
▪ اراده های متفاوت در کمیسیون تلفیق و صحن علنی مجلس:
اگر چه صحن علنی مجلس برآیند اراده جمعی تمامی کمیسیونها و نیز کمیسیون تلفیق به حساب می آید اما مخالفت با پیش بینی بودجه ذیربط لایحه هدفمند کردن یارانه ها که اراده تمامیت نظام بر اجرای آن تعلق یافته بود و خواست کمیسیون های ویژه طرح تحول اقتصادی مجلس و نیز کمیسیون تلفیق که در امتداد هماهنگی های میان قوه ای بر ملحوظ شدن آن در قانون بودجه اصرار داشت مایه شگفتی کارشناسان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شده است.
براستی دولت موظف به تمکین نسبت به کدامین تراز و مبنا شده است خواست مجلس یا سیاست های کلی نظام، قانون برنامه و سند چشم انداز!؛ نکته ای که تحلیلگران باید از آن رمزگشایی کنند. وانگهی مگر نه این است که مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی و برخی نزدیکان و امنای به مجلس محترم نگران سیر صعودی تراز تورمی در سال آینده در صورت لحاظ کردن درآمدهای حاصله دولت از محل هدفمندی یارانه ها بوده اند؛ پس اگر چنین است، از چه روی دولت کار و دولت خدمتگزار را به فعالیت انتخاباتی از محل یارانه های نقدی متهم می کنید براستی کدامیک درست است ! آیا بهتر نبود شجاعت اقدام را در دولت کار و دولت عازم پاس می داشتید و برای فردای ملت با کمک دولت و مردم برنامه ریزی می کردید
▪ ایجاد نقاط ممنوعه و رمزآلود در بودجه:
همه می دانیم فلسفه تأسیس معاونت علمی ریاست جمهوری به تأکیدات حکیمانه رهبر معظم انقلاب بازگشت دارد. وانگهی همت های بلند در این معاونت و سایر بخش های مشابه نیز، به دفعات مورد احترام معظم له واقع شد. براستی کاهش اعتبارات این حوزه مهم و محل تلاقی نخبگان و دانش پژوهان ممتاز کشور از یک سو و افزایش ۷۰۰ و ۲۲۰ درصدی مراکز خاص و همچنین به رسمیت شناختن ده ها ردیف نامعتبر اعلامی دولت چگونه و با کدامین ملاک و تراز در هزینه کردن منابع عمومی کشور وجاهت قانونی دارد وانگهی آیا دولت، حداقل در ضرورت و عدم ضرورت اعلام ردیفهای ذیربط برای اخذ بودجه اولی به مجلس نیست آیا این رویه با سیاست های انقباضی مورد تأکید مجلس محترم، کمترین سازگاری را در پی دارد قهراً افزایش ۸۳۷۲۰ میلیارد ریالی بودجه از سوی مجلس با نکات گفته شده جزوی از تناقضات درونی بودجه ۸۸ به شمار می آید که شأن رفیع مجلس اصولگرای هشتم حکم می کند به جبران این ضایعه بپردازد.
▪ تفکیک قوا و ادبیات جدید الولاده:
همچنین نادرستی برخی از جملات و عبارات در نامه ریاست محترم مجلس شورای اسلامی بی نیاز از برهان است. جملاتی نظیر این که این «نامه اقدامی ندارد؛» و نیز «طنز خواندن» برخی مفاد نامه مقام رسمی دوم کشور از حیث قوانین مصرحه قانون اساسی کمترین شباهتی به نامه متین و برخوردار از براهین حقوقی ریاست محترم جمهوری خطاب به رئیس محترم مجلس ندارد.
بی شک از مشرب فلسفی و فرهنگی فردی نظیر ریاست محترم مجلس انتظار می رفت، با قرائت پیش نویس این نامه شگفت آور در صحن علنی مجلس، آن را با کمک نمایندگان خردمند و اهل فضل و تقوا مورد ویرایش فنی و محتوایی قرار می دادند تا به همت قوای عاقله جمعی، برخی از واژگان غریب در دایره گفتمانی اصولگرایان راه نیافته و در آستانه سال نو، واژگان کهنه و نامعمول شهد شیرین پیروزی های بزرگ ملت ایران درسال ۸۷ را نامطبوع نمی ساخت؛ اگر چه ملت قدرشناس ایران ویژگی های مخصوص ایام پایانی دولت و گزاره های انتخاباتی آن را درک کرده و بموقع تصمیم تاریخی خویش را اخذ خواهد کرد.

مجتبی زارعی
منبع : ایران

منبع : صنایع نیوز