شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا
۱۲ آبان ـ ۳ نوامبر ـ انتشار روز نامه از سوی یک دولت نوعی سانسور ، سانسور به طریقی دیگر است - اعتراض جهانی به روزنامه نگار شدن دولت
نوامبر ۱۹۷۸ ( دهه دوم آبان ۱۳۵۷ ) با اعتراض روزنامه نگاران از سراسر جهان به عبارتی از یك جمله دستور كار بیست و دومین اجلاس عمومی یونسكو آغاز شده بود كه اشاره به روزنامه نگاری دولت داشت. در آن زمان در شوروی و چند كشور دیگر از جمله سوریه ، روزنامه های عمومی با سرمایه و مدیریت دولت اداره می شدند و روزنامه نگاران کارمند دولت بودند که کارمند دولت بودن روزنامه نگار مغایر اصول این حرفه است ، زیرا که نمی تواند در نوشتن گزارش و مقاله ؛ بی نظر و بی طرف باشد و عادلانه عمل کند و به عبارت دیگر به دور از « خود سانسوری » باشد.
در اجلاس قبلی یونسكو در نایروبی ( كنیا ) هم به روزنامه نگار بودن دولتها اعتراض ، و گفته شده بود كه داشتن رادیو ـ تلویزیون برای دولتها كافی است و نباید وارد كار نشریات چاپی شوند و از دولت شوروی خواسته شده بود جز روزنامه های حزبی بقیه نشریات از جمله ایزوستیا را به اتحادیه های روزنامه نگاران این كشور واگذار و یا آنها را تعاونی كند. در آن زمان جز ایالات متحده و سه ـ چهار كشور دیگر ، در سایر كشورها شبكه های تلویزیونی دولتی بودند و به این عمل اعتراضی هم نشده بود.
در نوامبر سال ۱۹۷۸ صدای اعتراض ، نخست ازسازمانهای حرفه ای مطبوعات فرانسه بلند شد و عالمگیر گردید. اتحادیه های صنفی مطبوعات حرفه ای و سندیكاهای مربوط مداخله دولتها و سازمانهای دولتی را در مطبوعات از جمله نشر روزنامه به عنوان نوعی سانسور ـ سانسور به راهی دیگر ـ محكوم كردند و از كارشناسان حقوق اساسی و استادان علوم سیاسی و حکومت خواستند كه نظر خود را اعلام دارند و تایید شد كه دولتها می توانند رادیو ـ تلویزیون و خبرگزاری ملی ، پارلمانها نشریه برای درج اظهارات نمایندگان،شکایات واصله و سایر فعالیتها خود ، احزاب روزنامه ارگان و موسسات دولتی مجله تخصصی داشته باشند ولی روزنامه و نشریه حرفه ای كار دولت نیست و كار روزنامه نگار و یا شركتهای حرفه ای است ؛ مخصوصا که یک سازمان دولتی حق توزیع و فروش نشریه به صورتی که معمول است ندارد و نمی توان نشریات دولتی و حتی احزاب را به توزیع معمولی داد. توزیع این نشریات باید از طریق پست و یا توسط اعضای داوطلب حزب صورت گیرد و....
با توجه به این كه مطبوعات قوه چهارم دمكراسی بشمار آمده اند و این قوا در یک کشور منفک از هم باید عمل کنند ، با حمایت آمریكا طرحی تهیه شد كه یك نظام واحد جهانی بر رسانه های چاپی حاكم شود و حق دولت از داشتن روزنامه حرفه ای كه نمی تواند بی نظر باشد و نیز فروش روزنامه سلب گردد ؛ زیرا كه در آن زمان ۱۴۴ نوع قانون و یا ضابطه مطبوعاتی در جهان وجود داشت .
این طرح از همان آغاز با مخالفت و تهدید شوروی رو به رو شد و معلق ماند . پس از فروپاشی آن اتحادیه و بلوك شرق ، با این که دولتهای دارنده روزنامه عمومی در جهان كمتر از تعداد انگشتان دست شدند ؛این طرح با پی گیری ملایمتر همچنان در دستور است.
در اجلاس قبلی یونسكو در نایروبی ( كنیا ) هم به روزنامه نگار بودن دولتها اعتراض ، و گفته شده بود كه داشتن رادیو ـ تلویزیون برای دولتها كافی است و نباید وارد كار نشریات چاپی شوند و از دولت شوروی خواسته شده بود جز روزنامه های حزبی بقیه نشریات از جمله ایزوستیا را به اتحادیه های روزنامه نگاران این كشور واگذار و یا آنها را تعاونی كند. در آن زمان جز ایالات متحده و سه ـ چهار كشور دیگر ، در سایر كشورها شبكه های تلویزیونی دولتی بودند و به این عمل اعتراضی هم نشده بود.
در نوامبر سال ۱۹۷۸ صدای اعتراض ، نخست ازسازمانهای حرفه ای مطبوعات فرانسه بلند شد و عالمگیر گردید. اتحادیه های صنفی مطبوعات حرفه ای و سندیكاهای مربوط مداخله دولتها و سازمانهای دولتی را در مطبوعات از جمله نشر روزنامه به عنوان نوعی سانسور ـ سانسور به راهی دیگر ـ محكوم كردند و از كارشناسان حقوق اساسی و استادان علوم سیاسی و حکومت خواستند كه نظر خود را اعلام دارند و تایید شد كه دولتها می توانند رادیو ـ تلویزیون و خبرگزاری ملی ، پارلمانها نشریه برای درج اظهارات نمایندگان،شکایات واصله و سایر فعالیتها خود ، احزاب روزنامه ارگان و موسسات دولتی مجله تخصصی داشته باشند ولی روزنامه و نشریه حرفه ای كار دولت نیست و كار روزنامه نگار و یا شركتهای حرفه ای است ؛ مخصوصا که یک سازمان دولتی حق توزیع و فروش نشریه به صورتی که معمول است ندارد و نمی توان نشریات دولتی و حتی احزاب را به توزیع معمولی داد. توزیع این نشریات باید از طریق پست و یا توسط اعضای داوطلب حزب صورت گیرد و....
با توجه به این كه مطبوعات قوه چهارم دمكراسی بشمار آمده اند و این قوا در یک کشور منفک از هم باید عمل کنند ، با حمایت آمریكا طرحی تهیه شد كه یك نظام واحد جهانی بر رسانه های چاپی حاكم شود و حق دولت از داشتن روزنامه حرفه ای كه نمی تواند بی نظر باشد و نیز فروش روزنامه سلب گردد ؛ زیرا كه در آن زمان ۱۴۴ نوع قانون و یا ضابطه مطبوعاتی در جهان وجود داشت .
این طرح از همان آغاز با مخالفت و تهدید شوروی رو به رو شد و معلق ماند . پس از فروپاشی آن اتحادیه و بلوك شرق ، با این که دولتهای دارنده روزنامه عمومی در جهان كمتر از تعداد انگشتان دست شدند ؛این طرح با پی گیری ملایمتر همچنان در دستور است.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران دولت انتخابات حجاب عراق دانشگاه تهران مجلس شورای اسلامی دولت سیزدهم چین روز معلم رهبر انقلاب نیکا شاکرمی
سیل آتش سوزی زلزله شهرداری تهران سازمان هواشناسی آموزش و پرورش هلال احمر قوه قضاییه پلیس معلم فضای مجازی قتل
تورم بانک مرکزی مسکن قیمت خودرو سهام عدالت قیمت طلا قیمت دلار بازار خودرو خودرو ایران خودرو حقوق بازنشستگان سایپا
مهران غفوریان ساواک رضا عطاران تلویزیون موسیقی عمو پورنگ سریال سینمای ایران شهاب حسینی مسعود اسکویی دفاع مقدس عفاف و حجاب
فلسطین اسرائیل رژیم صهیونیستی جنگ غزه غزه آمریکا روسیه ترکیه حماس نوار غزه اوکراین یمن
فوتبال استقلال باشگاه پرسپولیس سپاهان آتیلا حجازی باشگاه استقلال علی خطیر لیگ برتر بازی لیگ برتر ایران تراکتور لیگ قهرمانان اروپا
اپل هوش مصنوعی صاعقه گوگل ناسا تلفن همراه عکاسی مدیران خودرو کولر
کبد چرب فشار خون چای دیابت بیماری قلبی