چهارشنبه, ۱۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 8 May, 2024
مجله ویستا
سازمان تجارت جهانی ، فرصتی تهدید کننده
دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم ، كشورهای توسعه یافته كه از یك سو سالهای دشوار جنگ و بحرانهای مالی پیش از آن ( بویژه ركود سالهای پایانی دهه سوم قرن بیستم ) را پشت سر نهاده بودند واز سوی دیگر برنامه های گسترده بازسازیهای پس از جنگ را پیش رو داشتند ، به این نتیجه رسیدند كه امضاء یك موافقت نامه عمومی در زمینه ضوابط و مقررات مربوط به واردات و صادرات كالاها ، فضای تجارت بین الملل را دست كم برای كــشورهای توسعه یافته مساعدتر می سازد .
به این ترتیب با توافق كشورهای یاد شده بر موافقت نامه عمومی تعرفه و تجـــــارت ( GATT ) در سال ۱۹۴۷ ، سنگ زیر بنای سازمان تجارت جهانی نهاده شد .
از آن زمان ۸ دور مذاكره بین كشورهای عضو گات انجام گرفت ، مذاكراتی كه با وجود چالشها و اختلاف نظرهای اعضاء ، روندی تكاملی را طی نمود و آخرین دور آن ( معروف به دور اروگوئه ) در سال ۱۹۹۵ به تشكیل سازمان تجارت جهانی منتهی شد .
این سازمان در زمان تشكیل ، علاوه بر موافقتنامه تعرفه و تجارت كالا ، ضوابط و مقررات مورد توافق اعضاء ، در زمینه تجارت خدمات و نیز جنبه های تجاری حقوق مالكیت معنوی ( ثبت اختراعات و ... ) را نیز در بر می گرفت .
در واقع از این طریق ، اعضای سازمان تجارت جهانی ، پذیرفته اند كه در زمینه صدور كالاها و خدمات ( و نیز حقوق معنوی نوآوریهای عرضه شده به بازار جهانی ) بین خود ، بر اساس ضوابط و مقرراتی واحد عمل كنند .
این ضوابط حذف موانع گمركی ( و تسهیل صدور كالاها و خدمات و سرمایه گذاری ) بین كشورهای عضو را به عنوان اساسی ترین هدف سازمان تجارت جهانی دنبال می كند ، اما اینكه حذف موانع گمركی در كشورهائی چون ایران ( كه یكی از قویترین ابزارهای آن برای بقاء اقتصاد داخلی ، نرخهای بالای تعرفه گمركی بر كالاهای وارداتی است ) چه عواقب و پیامدهائی برای صنایع داخلی و به طور كلی اقتصاد كشور خواهد داشت ، پرسشی قابل تامل و هشدار دهنده است .
از این رو همواره كشورهائی كه از پتانسیلهای موجود اقتصاد خود برای رشد و نیز رقابت كالاها و خدمات خود در عرصه تجارت جهانی ، برآوردهای خوشبینانه تری داشته اند ، بیش از دیگران خواستار ورود به این عرصه پر چالش بوده اند .
اكنون ۱۴۴ كشور جهان به سازمان تجارت جهنی پیوسته اند و ایران نیز از سال ۱۳۷۵ تاكنون بارها تقاضای عضویت خود در این سازمان را تكرار نموده است .
به این ترتیب روند یاد شده تقریبا راه گریزی برای هیچ یك از كشورهای غیر عضو باقی نگذاشته است . به نحوی كه آزادسازی تجاری و خصوصی سازی اقتصاد به عنوان مهمترین شرط داوطلبان پیوستن به سازمان تجارت جهانی ، امروزه در صدر برنامه های اقتصادی این كشورها قرار گرفته است .
اینكه پیوستن به سازمان تجارت جهانی چه منافع و محدودیتهائی برای بخشهای صنعت ، كشاورزی و خدمات كشور خواهد داشت ، پرسشی است كه طی سالهای گذشته كم و بیش از سوی صاحبنظران و مدیران اقتصادی كشور مورد بررسی و كنكاش قرار گرفته است .
به هر حال آنچه مسلم است عضویت در این سازمان یعنی پذیرفتن ضوابط و مقررات آن ، اما هریك از بخشهای اقتصادی كشور تا چه اندازه از شرایط و پیامدهای عضویت كشور بر فعالیتهای اقتصادی خود آگاه شده اند و تا چه اندازه برای حضور
این عرصه جهانی مهیا گردیده اند ، پرسشی است كه علی رغم تاخیر بسیار ، همچنان بی پاسخ مانده اند .
منبع:
www.abfakashan.com
منبع : آموزش و پرورش استان خراسان
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران روز دختر دولت سیزدهم دولت رئیس جمهور مجلس شورای اسلامی رافائل گروسی انتخابات سید ابراهیم رئیسی رهبر انقلاب حجاب انتخابات مجلس
قتل تهران پلیس هواشناسی شهرداری تهران سلامت بارش باران آموزش و پرورش سیل شهرداری قوه قضاییه سازمان هواشناسی
گاز نمایشگاه نفت مالیات خودرو قیمت طلا قیمت خودرو مسکن قیمت دلار حقوق بازنشستگان ایران خودرو بازار خودرو بانک مرکزی
نمایشگاه کتاب نمایشگاه کتاب تهران تلویزیون فضای مجازی محمدمهدی اسماعیلی کتاب سینمای ایران سریال دفاع مقدس تئاتر موسیقی سینما
اینوتکس دانشجویان دانش بنیان
رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل جنگ غزه فلسطین رفح حماس آمریکا روسیه حمله به رفح نوار غزه طوفان الاقصی
فوتبال استقلال پرسپولیس رئال مادرید لیگ برتر دورتموند ذوب آهن بازی باشگاه استقلال لیگ برتر ایران نساجی لیگ برتر فوتبال ایران
تبلیغات عیسی زارع پور اینترنت اپل سامسونگ ناسا آب گوگل مایکروسافت
سرطان سنگ کلیه هندوانه کبد چرب کمردرد اعتیاد ناباروری بیماران خاص بیمه سبزیجات