ناگفته هایی از جنگ جهانی دوم

● یادداشتی بر فیلم «پرچم های پدران ما» آخرین ساخته كلینت ایستوود
شاید عجیب به نظر برسد كه در این دوره با فیلمی روبه رو شویم كه ناگفته هایی از جنگ جهانی دوم را به تصویر كشیده است. اما كلینت ایستوود در جدیدترین ساخته اش به نام «پرچم های پدران ما» به نقل موضوعی جدید درباره این جنگ عظیم پرداخته است. «پرچم های پدران ما» فواید جنگ و قهرمانی های انسانی را كه سالها پیش می جنگیده بررسی كرده و با نمایش یكی از مرگبارترین درگیری ها، جوانب سیاسی آن را نیز در خود جای داده است.
این فیلم درام با شرح یكی از داستان های مربوط به جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵) در اروپا، مدتی است كه در فهرست پرفروش های هالیوود، جای گرفته است. «پرچم های پدران ما» در دو ساعت و یازده دقیقه تلاش مردی را روایت می كند كه به دنبال بازسازی وقایعی است كه پدرش در آن، یكی از شش سربازی بوده كه پرچم پیروزی را در جزیره (Lwo Jima) در پایان جنگ جهانی دوم برافراشته بودند.
شایان ذكر است كه درگیری های بسیاری بر سر این جزیره رخ داده و حتی مردم دوره جنگ، عكس آن را به عنوان تصویری مقدس مورد توجه قرار می دادند. «كلینت ایستوود» این فیلم را بر مبنای دو رمان از «جیمز برادلی» و «رون پاورز» جلوی دوربین برده و «رایان فیلپیپ»، «آدام بیچ»، «جسی برادفورد»، «جیمی بل» و «بن واكر» در آن به ایفای نقش می پردازند. برنده جایزه اسكار و كارگردان فیلم های «نوزاد میلیون دلاری» و «نابخشودنی»، با ساخت درامی درباره ناگفته های جنگ جهانی دوم، موفق به ارایه داستانی خلاق و تاثیرگذار نشده است.
وی كه تاكنون بازیگر چند فیلم جنگی نیز بوده، انگیزه خویش را از ساخت این فیلم، مطالعه زندگی مردمی ذكر نموده كه در پس وقایع جنگ به حقایقی درباره روابط خانوادگیشان، پی می برند. «پرچم های پدران ما» یك داستان جنگی كلاسیك برای مخاطب امروزی سینما است. در اكثر فیلم های جنگی، حتی آن دسته از فیلم هایی كه ادعای ضد جنگ بودن دارند، خشونت، شاخصه ای اجتناب ناپذیر است.
خشونتی كه اهداف سیاسی فیلم را به نمایش می گذارد، با كمك جلوه های ویژه سینمایی، جذابیت فیلم را می افزاید. خشونت، عمدتا هیجان انگیز بوده و «پرچم های پدران ما»سرشار از تصاویر هیجانی است. گویا هدف ایستوود این بوده كه از ورای حوادث فیلم مخاطب را با مردم دوره جنگ جهانی دوم آشنا ساخته، احساسی از حضور در آنجا را به وی انتقال داده و این نكته را بیاموزد كه چگونه آن مردم زندگیشان را فداكارانه به همنوع خویش هدیه می دادند؛ در این راستا «رایان فیلیپ» در نقش (جان داك برادلی) و «آدام بیچ» (ایراهایز) نقش بسزایی داشته اند. «آدام بیچ» با همدردی انسان دوستانه اش، مخاطب را متاثر كرده و «رایان فیلیپ» یكی از شش سربازی است كه پرچم پیروزی را بر فراز آن جزیره بالا می برد.
فیلم كلینت ایستوود مانند ساخته های اخیرش، انعكاسی از انسانیت است كه با بعد فیزیكی جنگ تركیب شده است. به عبارتی وی جنبه معنوی و مادی جنگ را تلفیق و میان آنها تعادل برقرار نموده است. به طور كلی «پرچم های پدران ما» با نمایش وقایع مربوط به (Lwo Jima) فداكاری های سربازان و زندگی بازماندگانشان، بیننده را با دیدگاه كارگردانی هفتاد و شش ساله نسبت به ماهیت قهرمانی و دفاع از ارزش ها، آشنا می كند. اما با توجه به تكنیك های بنیادی فیلمسازی، كاراكترپردازی دقیق و فیلم های پیشین ایستوود، به نظر می رسد نتوانسته آنچنان كه باید موفق باشد.

منبع : روزنامه ابرار