ارزش مداری با توجه به دیگران امکانپذیر است

▪ موضوع اصلاً این نیست:
که در کلاس های تئوری آموزش رانندگی روی این نکته زیاد تأکید می کنند: شخصیت واقعی افراد هنگام رانندگی مشخص می شود.
در این کلاس ها به رانندگان آینده یاد می دهند یک راننده باید حتماً و حتماً دو ویژگی داشته باشد: «وضع روحی سالم و خوب» و «هوشیاری». «وضع روحی» چهار عامل دارد: تفکر، موقعیت شناسی، ادب و نزاکت و دانش قبلی. «هوشیاری»، پنج عامل دارد: مشاهده، پیش بینی، آگاهی، تمرکز و حواس جمع.
در کلاس های آموزش رانندگی یاد می دهند که چطور باید حق تقدم را رعایت کرد و یاد می دهند که وقتی عابری از روی خط کشی در حال عبور است، حق تقدم با اوست، اجازه دهید رد شود و بی زحمت، اگر شب است، جلوی پایش را روشن کنید و یاد می دهند چه وقت با نور بالا راننده های دیگر را آزار ندهید، چه وقت بوق نزنید، کجا پارک کنید و کجا پارک نکنید، خلاصه همه قوانین را می گویند و می گویند که در صورت رعایت نکردن آنها چه مسائلی ممکن است پیش آید و تأکید می کنند که «اخلاق» در رانندگی بسیار اهمیت دارد و باز هم تأکید می کنند که شخصیت واقعی افراد هنگام رانندگی مشخص می شود.
گاه با مقایسه آنچه سرکلاس می شنویم با آنچه در بیرون دیده ایم، دچار تناقض می شویم.
▪ موضوع اصلاً این نیست:
که در کلاس های تئوری، همه چیز خوب است. با قوانین مشخص و راننده هایی هوشیار آشنا به قوانین، مشکلی باقی نیست. حالا در کلاس های عملی آموزش رانندگی اگر یک وقت به شما رانندگی در وضع استاندارد را یاد بدهند و یاد ندهند که چطور در جریان ترافیک به اذعان همه عجیب و غریب شهر، رانندگی کنید، چطور گاهی قانون را ندیده بگیرید و چطور گاهی نه براساس قانون بلکه با زور راه بگیرید و چطور گاهی باید به شدت پررو بازی در بیاورید و درکنار این همه چطور خودرو را جمع کنید که از ویراژها و لایی کشیدن ها و رعایت نکردن حق تقدم و سرعت غیرمجاز آسیب نبینید، تقصیر کیست حالا تناقض را عملاً حس می کنید.
▪ موضوع اصلاً این نیست:
که آیا وضع ترافیک، خصوصیات اخلاقی شما را هم تحت الشعاع قرار خواهد داد و شما هم مثل اکثریت خواهید شد و نه مثل گروه اندکی که در هر شرایطی - در هر شرایطی - پایبند قوانین راهنمایی و رانندگی اند یا با افزایش تعداد این گروه اندک و تبدیل شدن آنها به اکثریت، همه چیز خوب خواهد شد و پسوند «بد» از رفتار ترافیکی ما برداشته خواهد شد و برخی کشورها به اتباع خود توصیه نخواهند کرد که مراقب وضع رانندگی در ایران باشند.
▪ موضوع این است:
آیا تا به حال به عنوان راننده به یک عابر پیاده اجازه عبور از عرض خیابان را داده اید و مسیر پیش رویش را با نور پائین روشن کرده اید اجازه داده اید خودرویی، قبل از سر رفتن حوصله راننده اش از خیابان فرعی به خیابان اصلی بپیچد یا دور بزند فکر می کنید در این شرایط او چه احساسی پیدا کرده است شما چطور «ارزش» از آسمان نازل نمی شود، ما آن را به دیگران و به خودمان هدیه می دهیم. ساده، به سادگی، با دیدن یکدیگر، گذاشتن خودمان جای دیگران و گرفتن تصمیم های منطقی.
رانندگی یک مثال ساده بود. «ارزش» بسته ای است که هر لحظه می توانید آن را به خودتان و به دیگران هدیه دهید.


باران طلایی

منبع : روزنامه ایران